Από την έντυπη έκδοση
Του Δ. Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Στοιχειώδης σωφροσύνη επιβάλλει να μην αντιμετωπίζεις τη φωτιά με βενζίνη και η ευγένεια υποχρεώνει να μη ρίχνεις αλάτι σε ανοικτές πληγές, προκαλώντας τις εθνικές μνήμες ενός ολόκληρου λαού.
Είναι δύο βασικοί κανόνες, τους οποίους παραβίασε ο πρεσβευτής της Τουρκίας στην Αθήνα, ο αξιότιμος κύριος Κερίμ Ουράς, με όσα είπε, αλλά κι όσα απειλητικά υπαινίχθηκε, προχθές.
Είναι γνωστό ότι η εξωτερική πολιτική είναι αντανάκλαση της εσωτερικής πραγματικότητας μιας χώρας και απολύτως κατανοητό ότι ο κ. Ουράς εκπροσωπεί ένα αυταρχικό -τύποις δημοκρατικό- καθεστώς.
Αυτό, όμως, δεν του δίνει το δικαίωμα να κουνά προειδοποιητικά το δάχτυλο σε μια χώρα κι ένα έθνος, που έχει καταβάλει βαρύ τίμημα στο ταμείον της Ιστορίας, εκεί όπου φυλάσσονται οι παρακαταθήκες και οι παραδόσεις αγώνων για τις οικουμενικές αξίες και τα ιδανικά που χαρακτηρίζουν την έξοδο του ανθρώπου από τη βαρβαρότητα και τη συνάντησή του με τον πολιτισμό.
Ο αξιότιμος κ. πρέσβης έκρινε ότι κακώς δεχθήκαμε το ελικόπτερο με τους οκτώ στρατιωτικούς συμπατριώτες του να προσγειωθεί στην Αλεξανδρούπολη και κάκιστα επιλέξαμε να τηρήσουμε τους νόμους της χώρας μας που προνοούν για την αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών.
Δυστυχώς, περιφρονώντας το διπλωματικό savoir faire, προειδοποίησε τους Έλληνες ότι εάν δεν ανταποκριθούν αμέσως στην προσδοκία της Τουρκίας για άμεση έκδοση των οκτώ στρατιωτικών, αυτό «θα μπορούσε να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα στην τουρκική κοινή γνώμη» (sic). Ανοικτές θύρες παραβιάζει ο κ. Ουράς.
Οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο… ευαίσθητη είναι η κοινή γνώμη στη χώρα του. Το μάθαμε με δραματικό τρόπο στα «Τάγματα Θανάτου», στις πορείες στην Αλμυρά Έρημο, στη Σμύρνη και το ζήσαμε τη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη, όταν ο ευαίσθητος τουρκικός όχλος άφησε πίσω του: 16 Έλληνες νεκρούς, 32 σοβαρά τραυματισμένους, 200 Ελληνίδες βιασμένες, 1.004 κατοικίες, 4.348 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 21 εργοστάσια, 110 ξενοδοχεία-εστιατόρια, 73 ορθόδοξες εκκλησίες, 8 αγιάσματα, 2 μοναστήρια, 26 ελληνικά σχολεία και 5 αθλητικούς συλλόγους κατεστραμμένα και λεηλατημένα.
Είδαμε τους τάφους των προγόνων μας βεβηλωμένους και τους τάφους ιερέων και πατριαρχών συλημένους. Γνωρίσαμε την ευπρέπεια αυτής της κοινής γνώμης στις αυθαίρετες απελάσεις της δεκαετίας του 1960, στη στέρηση δικαιωμάτων, στα μυστικά διατάγματα κατάσχεσης των ελληνικών περιουσιών.
Και ξέρουμε σε ποια ύψη ευγένειας μπορεί να φθάσει με τον Αττίλα στην Κύπρο, θάβοντας ζωντανούς αυτούς που για χρόνια θεωρούμε «αγνοούμενους», όπως αποκάλυψε πριν από λίγες ημέρες ο εύψυχος Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ.
Και επίσης, γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο αυτή η κοινή γνώμη πιέζει τους άρχοντές της να σέβονται το Διεθνές Δίκαιο και τις Συνθήκες που έχουν υπογράψει στο Αιγαίο, τη Θράκη και αλλού. Είπαμε, αξιότιμε κ. πρέσβη, να συγχωρέσουμε για να συνυπάρξουμε.
Δεν υποσχεθήκαμε ποτέ όμως, και δεν θα το κάνουμε, να στήσουμε μια auto dafe, για την Ιστορική και Εθνική μας Μνήμη!
