Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Οι αγορές πέφτουν, η στερλίνα διολίσθησε σε χαμηλό 31 ετών, αλλά και η απόδοση του δεκαετούς βρετανικού ομολόγου υποχωρεί κάτω του 1%, στο ναδίρ όλων των εποχών.
Οι επενδυτές δηλαδή συνωστίζονται για να δανείσουν το Λονδίνο, ο χρηματιστηριακός δείκτης του οποίου καταγράφει μικρότερες ποσοστιαίες απώλειες από τις άλλες ευρωπαϊκές αγορές, τόσο τη «Μαύρη Παρασκευή» (-3,15% έναντι υπερδιπλάσιας πτώσης σε Φραγκφούρτη και Παρίσι) όσο και χθες (-2,55% όταν ο DAX «μίκρυνε» 3,02%). Παρά τους τίτλους, οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν πανικοβλήθηκαν, όπως παρατήρησε και η ισχυρά κυρία του ΔΝΤ, ή -για την ακρίβεια- ήταν λιγότερο τρομοκρατημένες από το Brexit απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, λιγότερο μάλλον απ’ ό,τι και οι ίδιες θα περίμεναν.
Τα της πραγματικής οικονομίας θα φανούν στην πορεία, αν και κάποιοι πανηγυρίζουν ησύχως στη Γερμανία. Ο αντικαγκελάριος εξομολογείται πως δεν νιώθει καλά με τη σκέψη ότι η Γερμανία θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει οικονομικό όφελος από την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε.
Τα της πραγματικής οικονομίας θα φανούν στην πορεία, αν και «οι οικονομικές επιπτώσεις θα είναι κακές, αλλά όχι τόσο κακές όσοι πολλοί ισχυρίζονται. Οι πολιτικές επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ πιο φρικτές. Αλλά, πολλά από τα άσχημα πράγματα που φοβάμαι, πιθανότατα θα συνέβαιναν ακόμη και αν η παραμονή νικούσε».
Οταν ένας νομπελίστας Οικονομίας ανησυχεί για της πολιτικής τις πτώσεις, φοβού για μεγάλες αναστατώσεις. Ο Πολ Κρούγκμαν, βέβαια, δήλωνε ανήσυχος και στο παρελθόν για το μέλλον της Ε.Ε., και δεν βλέπω το λόγο γιατί να μη διαψευστεί και τώρα, αλλά όσο πυκνώνουν οι τάξεις των ανησυχούντων μην περιμένεις δώρα. Τουλάχιστον όχι από λαϊκιστικές κινήσεις, απλουστευτικές λύσεις ή τσαρλατάνων προσκλήσεις.
Είμαστε ακόμη στην αρχή μιας ιστορίας, αντιμέτωποι μ’ ένα πολλαπλής δυσκολίας τεστ αξιοπιστίας, απ’ το οποίο θα εξαρτηθεί η επιστροφή της γηραιάς κυρίας. Της πολιτικής στην Ευρώπη της αγωνίας.
