Η μοναδική βιοποικιλότητα των Νησιών Γκαλαπάγκος βρίσκεται σε κίνδυνο, καθώς χωροκατακτητικά είδη αρουραίων, τα οποία έχουν φτάσει στα νησιά μέσω πλοίων, τρέφονται μαζικά με αυγά και νεοσσούς από απειλούμενα είδη.
Μια πιθανή, αν και μάλλον ειρωνική, λύση είναι η γενετική τροποποίηση των αρουραίων ώστε να είναι μόνο αρσενικά, έτσι ώστε να αποτραπεί αποτελεσματικά η μελλοντική αναπαραγωγή τους.
Η μη κερδοσκοπική οργάνωση Island Conservation, με αντικείμενο να απαλλάσσει νησιά από χωροκατακτητικά είδη, έχει από καιρό στρέψει την προσοχή της στο συνεχιζόμενο πρόβλημα αρουραίων των Νησιών Γκαλαπάγκος. Η οργάνωση εξετάζει αυτή την περίοδο την τροποποίηση του DNA των αρουραίων στην περιοχή, έτσι ώστε να προκύπτουν μόνο αρσενικά στις επόμενες γενιές.
Το πιθανό πρόβλημα με τη γενετική τροποποίηση της άγριας ζωής είναι ότι δεν υπάρχει επιστροφή από τη στιγμή που εισαχθούν τα νέα, τροποποιημένα άτομα στο φυσικό περιβάλλον. Ο ωκεανός θα παρέχει ένα φυσικό εμπόδιο σε περίπτωση ανεξέλεγκτης εξάπλωσης, αλλά μερικοί ειδικοί εξετάζουν περισσότερο τον ηθικό χαρακτήρα της απόφασης, και λιγότερο τα αποτελέσματα της πρακτικής εφαρμογής.
Η επιστράτευση γενετικά τροποποιημένων κουνουπιών έχει βοηθήσει στην πρόληψη της εξάπλωσης της ελονοσίας, ενώ μία παρόμοια εφαρμογή εξετάζεται για την αντιμετώπιση της επιδημίας του ιού Ζίκα.
Η χρήση αυτής της τεχνολογίας για τους αρουραίους μπορεί να θεωρηθεί λιγότερο σκληρή από τη δηλητηρίαση, καθώς θα επιτρέψει στα πλάσματα να ζήσουν τη φυσική τους ζωή. Η μαζική δηλητηρίαση αρουραίων είχε επιστρατευτεί την περίοδο 2007 με 2014 και απήλλαξε τα νησιά από τα περισσότερα τρωκτικά, αλλά η επιστροφή τους οδήγησε στη σοβαρή εξέταση του ενδεχομένου μόνιμης καταστροφής τους μέσω της γενετικής τροποποίησης.
