Έρευνα που δείχνει ότι ένας ρομποτικός χειρουργός μπορεί πραγματικά να προσαρμοστεί στα «ρευστά» δεδομένα του μαλακού ιστού για να πραγματοποιεί ακριβή ράμματα δημοσίευσαν ο Σάιμον Λέοναρντ, επιστήμονας υπολογιστών του Johns Hopkins University και η ομάδα του.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Science Translational Medicine και υπόσχεται να βελτιώσει τα δεδομένα στον χώρο, καθιστώντας ευρύτερα διαθέσιμες τις κορυφαίες χειρουργικές τεχνικές που υπάρχουν, μέσα από εξελιγμένα και ακριβή χειρουργικά ρομπότ.
«Υπάρχει ένα μεγάλο εύρος δεξιοτήτων εκεί έξω» μεταξύ των χειρουργών, λέει ο Λέοναρντ, που εργάστηκε για τέσσερα χρόνια προκειμένου να προγραμματίσει τον συγκεκριμένο ρομποτικό βραχίονα έτσι ώστε να ράβει και να συνδέει τμήματα μαλακού ιστού. Αν και ρομποτικοί αυτοματισμοί χρησιμοποιούνται ήδη στη χειρουργική, αξιοποιούνται σε σχέση με σκληρές/ στέρεες δομές όπως τα κόκαλα, όπου είναι εύκολο κρατηθούν σταθερά. Ο μαλακός ιστός κινείται και αλλάζει μορφή όσο γίνονται τα ράμματα, απαιτώντας τις ικανότητες ενός χειρουργού για να γίνουν σωστά.
AAAS/CARLA SCHAFFER
Στο πλαίσιο της μελέτης έγιναν δύο είδη επεμβάσεων/ ραμμάτων, και διαπιστώθηκε ότι τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν υπό τη μορφή αυξημένης ασφάλειας μέσω της μείωσης των ανθρωπίνων λαθών, αλλά και η αύξηση της αποδοτικότητας μέσω της μείωσης χρόνου, είναι ιδιαίτερα σημαντικά.
To ρομπότ STAR (Smart Tissue Automation Robot) απέδειξε τις ικανότητές του σε επεμβάσεις σε γουρούνια: Το όλο σύστημα, που είναι σε θέση να λειτουργεί αυτόνομα (γενικά, θεωρείται ότι χειρουργικά ρομπότ που λειτουργούν μόνα τους θα ενδείκνυνται για σχετικά απλές εγχειρήσεις, που χαρακτηρίζονται από επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες), διαθέτει ένα προηγμένο σύστημα 3D imaging και ειδικό υπέρυθρο αισθητήρα για να εντοπίζει ενδείξεις στον ιστό έτσι ώστε να κρατά τη βελόνα «στον δρόμο». Αν και το σύστημα επιβλέπεται από χειρουργό, μπορεί να λειτουργεί χωρίς άμεση καθοδήγηση.
Όσον αφορά στην «ποιότητα» των ραμμάτων του, αυτά συγκρίθηκαν με τη δουλειά πέντε χειρουργών που έκαναν την ίδια επέμβαση μέσω τριών διαφορετικών μεθόδων. Αν και χρειάστηκε περισσότερος χρόνος σε κάποιες περιπτώσεις, τα ράμματα κρίθηκαν αντίστοιχα ή καλύτερα αυτών των χειρουργών.
Όπως το έθεσε ο Λέοναρντ, αυτό που δημιουργείται είναι ένα προηγμένο χειρουργικό εργαλείο, το «αντίστοιχο μιας καλής ραπτομηχανής».
