Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Ηρωίδα σε ένα σπουδαίο έργο που φέρνει κάθε έναν από τους χαρακτήρες του, κάθε τους ελπίδα και κάθε τους αγωνία, αντιμέτωπους με την πραγματικότητα, όπως αυτή σμιλεύεται αμείλικτα από τον χρόνο, η ηθοποιός Ιωάννα Παππά μάς μιλά για την παράσταση «Τρεις αδερφές».
Γραμμένο το 1901, το έργο του Άντον Τσέχοφ, που αποτελεί μια σπουδή για την προσδοκία και για το πέρασμα του χρόνου, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία - δραματουργία του Δημήτρη Τάρλοου, στο θέατρο Πορεία.
Ζώντας, ως Μαρία, μια ασφυκτική και αφόρητη ζωή και αποζητώντας τη λύτρωση, η Ιωάννα Παππά μιλά για το έργο και για τις προσδοκίες της για τη σημερινή Ελλάδα.
Ποιες ανθρώπινες πτυχές αγγίζει ο Τσέχοφ σε αυτό το σπουδαίο του έργο;
Πρόκειται για μια ιστορία για ματαιωμένες ελπίδες και για την ψευδαίσθηση της ευτυχίας. Πρόσωπα εγκλωβισμένα σε μια δυστοπία προσπαθούν να ζήσουν, με όση δύναμη ή πίστη για ζωή τους έχει απομείνει. Τα τέσσερα παιδιά ενός στρατιωτικού, τρία κορίτσια κι ένα αγόρι, μετά την τελευταία μετάθεση του πατέρα τους, ζουν πλέον σε μια απομακρυσμένη και μονότονη πόλη της ρωσικής επαρχίας. Η καθημερινότητα τούς στερεί οποιαδήποτε προσδοκία για μια πιο ενδιαφέρουσα ζωή με προοπτικές.
Ο χρόνος που περνά βαραίνει κι άλλο την κάθε στιγμή, η ελπίδα για ευτυχία χάνεται, τα πρόσωπα, πολύ νωρίς, εγκλωβίζονται κι αυτά μέσα στον χρόνο. Συζητούν για τη ματαιότητα της ύπαρξης, για την αγωνία του θανάτου, για την πίστη σε κάτι ή την αναζήτηση του ανθρώπου για πίστη, “αλλιώς τίποτα δεν έχει σημασία... είναι όλα κούφια λόγια, τίποτα...”. Αναρωτιούνται: “Πώς καταντήσαμε έτσι; Γιατί συνέβη σε εμάς;”. Στο τέλος, θα αφήσουν το αποτύπωμά τους. Σαν να μην υπήρξαν πραγματικά ποτέ. Ή έζησαν και, μετά, χάθηκαν. Έτσι απλά.
Συστήστε μας τους ήρωες του.
Όλγα, Μαρία, Ειρήνη. Οι τρεις αδερφές. Η Όλγα είναι η μεγαλύτερη, δασκάλα σε σχολείο της περιοχής, ανύπαντρη. Η Μαρία είναι παντρεμένη με έναν καθηγητή, τον οποίο πλέον θεωρεί ανίκανο να της προσφέρει όσα εκείνη ονειρεύεται. Η Ειρήνη είναι η μικρότερη. Θέλει να επιστρέψει στη Μόσχα. Πιστεύει ότι εκεί θα είναι ευτυχισμένη. Η Μαρία ερωτεύεται τον Βερσίνιν. Κι εκείνος την ερωτεύεται. Αλλά, στο τέλος, φεύγει. Η Ειρήνη αποφασίζει να παντρευτεί τον Τούζενμπαχ, για να μη μείνει μόνη σαν την αδερφή της, την Όλγα. Αλλά εκείνος αυτοκτονεί, γιατί δεν τον αγαπά πραγματικά, και το γνωρίζει. Όλοι φεύγουν. Μένουν μόνες, αλλά πρέπει να ζήσουν. Πρέπει να βρουν έναν λόγο, για να συνεχίσουν να ζουν. Αλλιώς, τί;
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της ηρωίδας, που ενσαρκώνετε εσείς; “Τίποτα δεν είναι, όπως θα έπρεπε να είναι” είναι η φράση, που χαρακτηρίζει τη Μαρία. Έκανε από νωρίς λάθος. Παντρεύτηκε στα 18, από ενθουσιασμό. Δεν γνώριζε πολλά. Στην αρχή, ο άντρας της τής φαινόταν σπουδαίος. Στην πορεία, ανακάλυψε ότι δεν ταιριάζουν καθόλου. Η ζωή της άρχισε να γίνεται αφόρητη και ασφυκτική. Θα ήθελε να πεθάνει από την πλήξη. Αποζητά κάτι, που θα τη λυτρώσει από τη μιζέρια του γάμου της. Φλερτάρει με την κατάθλιψη και οι αντιδράσεις της είναι έντονες. Είναι οριακός χαρακτήρας. Γνωρίζει τον Βερσίνιν και τα πάντα αποκτούν νόημα.
Ποιες είναι οι προσδοκίες αυτών των ανθρώπων; Με τι έρχονται αντιμέτωποι, όσο προσπαθούν να τις πραγματοποιήσουν; Οι τρεις αδερφές, ενώ πιστεύουν ότι κάνουν τα πάντα, για να ξεφύγουν από τη δυστυχία και τη μιζέρια, στην ουσία δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Λένε μόνο λόγια, συζητήσεις που δεν βγάζουν πουθενά. Ζουν με τις αναμνήσεις του παρελθόντος, καθηλωμένες, χωρίς να μπορούν να ενταχθούν στην πραγματικότητα, στην εποχή που έχει αλλάξει. Η πραγματικότητα τις τρομάζει, τις προσβάλλει, υποφέρουν με τη χυδαιότητα του κόσμου, την έλλειψη καλών τρόπων και ευγένειας. Οτιδήποτε εκτός πλαισίου, εκτός σπιτιού, είναι βάρβαρο. Η Μόσχα, από την άλλη, είναι πολύ μακριά. Ίσως, και να μην υπάρχει.
Αντιλαμβανόμενη και βιώνοντας τη δύσκολη ελληνική πραγματικότητα, ποιες είναι οι δικές σας προσδοκίες; Θα επιθυμούσα να αλλάξει γρήγορα η πραγματικότητα, που εμείς οι ίδιοι έχουμε διαμορφώσει. Λανθασμένες επιλογές, απραξία, έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κακώς κείμενα τόσων χρόνων έχουν οδηγήσει σε στασιμότητα. Είμαστε εγκλωβισμένοι και αρκετά ματαιωμένοι στο σύνολό μας.
Σε τι ελπίζετε;
Ελπίζω να καταφέρουμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι, παρά τη δυστυχία που μας περιβάλλει. Είναι σημαντικό να μη συγχέουμε τις έννοιες και να κατανοήσουμε πόσο σημαντική είναι η ελευθερία της έκφρασης, ειδικά σε περίοδο κρίσης. Η διάλυση είναι πάντα ευκολότερη.
Ταυτότητα παράστασης
Απόδοση - δραματουργία - σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου, συνεργάτις δραματουργός: Έρι Κύργια, σκηνικά - κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου, μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου, φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου, κίνηση: Κορίνα Κόκκαλη, βοηθοί σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα - Ελένη Μιχαηλίδου - Λίνα Σταυροπούλου, βοηθός σκηνογράφου: Τίνα Τζόκα - Νόρα Δεληδήμου, φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου. Διανομή: Πρόζοροφ Ανδρέας: Λαέρτης Μαλκότσης, Ναταλία: Μαριάννα Δημητρίου, Όλγα: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μάσα: Ιωάννα Παππά, Ειρήνη: Λένα Παπαληγούρα, Κουλίγκιν Θόδωρος: Κώστας Κορωναίος, Βερσίνιν Αλέξανδρος: Γιάννης Νταλιάνης, Τούζενμπαχ: Παντελής Δεντάκης, Σολιόνι: Δημήτρης Μπίτος, Τσεμπουτίκιν: Γιώργος Μπινιάρης, Φεντότικ: Πάρις Θωμόπουλος, Ροντέ: Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Φεραπόντ: Χάρης Τσιτσάκης, Ανφίσα: Μαριέττα Σγουρδαίου.
Πληροφορίες Θέατρο Πορεία: Τρικόρφων 3 - 5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69 - πλατεία Βικτωρίας, τηλ.: 210 8210991 και 210 8210082. Ημέρες και ώρες παραστάσεων (εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με τη «Μιράντα» και τη «Μεγάλη χίμαιρα»): Τετάρτη: 19:00, Πέμπτη και Παρασκευή: 21:00, Σάββατο και Κυριακή: 20:30. Διάρκεια παράστασης: 180 λεπτά (με διάλειμμα). Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη (λαϊκή): γενική είσοδος: 15 ευρώ, Πέμπτη έως Κυριακή: κανονικό: 20 ευρώ, senior (άνω των 65): 17 ευρώ, φοιτητικό - νεανικό κάτω των 22 - ανέργων: 14 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: καταστήματα: Public, Παπασωτηρίου, Ιανός, Seven Spots, Reload, τηλεφωνικά: 11876, ηλεκτρονικά: poreiatheatre.com και viva.gr.
