Στην αγωνία που βιώνουν μετανάστες στη Λέσβο στέκεται ρεπορτάζ της DW, αφού δεν θέλουν να μεταφερθούν στη Μόρια από τον ανοιχτό καταυλισμό στα Τσαμάκια, φοβούμενοι την απέλαση.
Ακολουθεί το ρεπορτάζ:
Στη Λέσβο η αντιστοιχία μεταναστών και προσφύγων με τον ντόπιο πληθυσμό είναι πια ένας προς έξι. Κι όμως τις τελευταίες μέρες είναι σαν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες να έχουν εξαφανιστεί από το νησί. Πριν από δύο εβδομάδες μπορούσε κανείς ακόμα να τους δει εδώ κι εκεί.
Όλα άλλαξαν μετά τις 20 Μαρτίου, όταν τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Από την ημερομηνία αυτή οι νεοαφιχθέντες, με το που κατέβαιναν από τις βάρκες μεταφέρονταν αμέσως με λεωφορεία της αστυνομίας στο κλειστό κέντρο υποδοχής και καταγραφής στη Μόρια.
Και όμως υπάρχουν ακόμα κάποιοι μετανάστες οι οποίοι περιφέρονται λίγο πολύ ελεύθερα. Ενάμισι μόλις χιλιόμετρο από το λιμάνι της Μυτιλήνης, στα Τσαμάκια, έχει στηθεί ένας άτυπος καταυλισμός. Περίπου 250 άνθρωποι ζουν εδώ σε σκηνές, κυρίως νεαροί από το Πακιστάν. Διεθνείς ΜΚΟ όπως η «No Border Kitchen» παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια, φροντίζουν κυρίως για τη σίτισή τους. Ωστόσο γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η εμπιστοσύνη των ανθρώπων αυτών απέναντι στις όποιες υποσχέσεις των αρμοδίων έχει κλονιστεί. Οι ίδιοι διστάζουν πλέον να απομακρυνθούν από τον καταυλισμό, πηγαίνουν μόλις μέχρι το λιμάνι και επιστρέφουν. Παρά τη μέχρι τώρα ανοχή των αρχών, ο φόβος της σύλληψης και μεταφοράς τους στο κλειστό κέντρο της Μόριας είναι έντονος.
Στο μεταξύ ο δήμαρχος Μυτιλήνης, Σπύρος Γαληνός, έχει κάνει γνωστή την πρόθεσή του να εκκενώσει σύντομα τον χώρο του καταυλισμού. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τις υψηλές θερμοκρασίες, που φέτος ήρθαν νωρίς. Με 24 βαθμούς Κελσίου ήδη οι πρώτοι κολυμβητές έχουν αρχίσει να καταφθάνουν στην παραλία Τσαμάκια και οι προσφυγικές σκηνές τους ενοχλούν.
Πριν λίγες μέρες εκπρόσωποι ΜΚΟ και ένας δικηγόρος συναντήθηκαν με τον δήμαρχο προκειμένου να βρεθεί λύση. Τελικά δόθηκε διορία μέχρι αύριο, Τετάρτη, προκειμένου να εκκενωθεί ο χώρος του καταυλισμού. Μέχρι τότε ο κ. Γαληνός δεσμεύθηκε ότι οι αστυνομικές αρχές δεν θα πλησιάσουν στο σημείο. Τι μέλλει γενέσθαι στη συνέχεια;
Σύμφωνα με εκπρόσωπο της τοπικής αυτοδιοίκησης αναμένεται να ναυλωθούν λεωφορεία για να μεταφέρουν όλους αυτούς τους ανθρώπους στο ανοιχτό κέντρο φιλοξενίας του Καρά Τεπέ. Ωστόσο αρχικά οι μετανάστες θα πρέπει πρώτα να περάσουν υποχρεωτικά από το μοναδικό κέντρο καταγραφής προσφύγων και μεταναστών στη Μόρια. Μέχρι στιγμής κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για το τι θα ακολουθήσει. Οι αποφάσεις από εκεί και πέρα δεν εναπόκεινται στη δικαιοδοσία του δήμου.
Ο Τζο Άκροσαν, καθηγητής Αγγλικών και Ισπανικών από το Σιάτλ των ΗΠΑ, ο οποίος έχει έρθει στη Λέσβο για να προσφέρει εθελοντική βοήθεια, αναφέρει ότι δεν γνωρίζει τι θα γίνει μετά τις 6 Απριλίου με τους μετανάστες που μέχρι πρότινος έβρισκαν πρόσκαιρο κατάλυμα στα Τσαμάκια. Όπως περιγράφει χαρακτηριστικά, αυτή τη στιγμή επικρατεί αμηχανία. Αυτό επιβεβαιώνεται άλλωστε και από τις συνομιλίες με μετανάστες που βρίσκονται εδώ.
«Τι άλλο μας μένει να κάνουμε πέρα από το να αγωνιούμε;» λέει χαρακτηριστικά ο Αχμέντ από το Πακιστάν σε σπαστά ελληνικά. Ο ίδιος είχε δουλέψει στο παρελθόν για επτά χρόνια στην Ελλάδα και είχε κοινωνική ασφάλεια. Το 2014 επέστρεψε στο Πακιστάν, όπου έκανε οικογένεια. Όταν όμως η κατάσταση στη χώρα άρχισε εκ νέου να επιδεινώνεται, αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα. Θέλει να πάει στην Αθήνα αλλά δεν μπορεί. Οι αρχές του νησιού έχουν απαγορεύσει στο μεταξύ την πώληση ακτοπλοϊκών εισιτηρίων σε μετανάστες και πρόσφυγες. Από τις 20 Απριλίου ζει με το άγχος της επαναπροώθησής του στην Τουρκία.
Με τον ίδιο φόβο ζουν οι περισσότεροι μετανάστες που έχουν απομείνει στα Τσαμάκια. Μιλούν συνεχώς με φίλους και γνωστούς τους που βρίσκονται στη Μόρια και τα νέα που ακούν εντείνουν την αβεβαιότητα, ενώ η ιδέα να σταλούν πίσω στην Τουρκία οδηγεί πολλούς σε ακραίες επιλογές, ακόμη και την απόπειρα αυτοκτονίας.
Ένας νεαρός Πακιστανός από τη Λαχόρη το βράδυ της Κυριακής μεταφέρθηκε βαριά τραυματισμένος σε νοσοκομείο του νησιού όταν αποπειράθηκε να θέσει τέλος στη ζωή του. Όπως είπε, προτιμούσε να πεθάνει παρά να επιστρέψει στην Τουρκία.
