Σύμφωνα με μελέτη που έκαναν Βρετανοί ερευνητές οι υπέρβαροι νεαροί ενήλικες μπορεί να έχουν φτωχότερη επεισοδιακή μνήμη ή μια εξασθενημένη ικανότητα να θυμούνται γεγονότα του παρελθόντος, σε σχέση με τους συνομηλίκους τους που έχουν ένα φυσιολογικό βάρος.
Στα ευρήματα της μελέτης τα οποία δημοσιεύτηκαν στοεπιστημονικό έντυπο «The Quarterly Journal of Experimental Psychology» οι επιστήμονες αναφέρουν ότι τα άτομα που έχουν υψηλό Δείκτη Μάζας Σώματος κατά τη διάρκεια της μελέτης διαφάνηκε ότι είχαν πιο αδύναμη μνήμη.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν 50 νέοι ηλικίας από 18 έως 35 ετών, με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) που κυμαινόταν από 18 έως 31 kg/m2. Φάνηκε λοιπόν, ότι παρόλο το νεαρό της ηλικίας τους, τα άτομα που είχαν αυξημένο ΔΜΣ είχαν και τις χειρότερες επιδόσεις σε μια δοκιμασία μνήμης. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα τεστ μνήμης και ένα «κυνήγι θησαυρού» με κρυμμένα πράγματα τα οποία έπρεπε να θυμηθούν στη συνέχεια που είχαν κρύψει και να τα βρουν.
Όπως ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Dr. Lucy Cheke «Δεν λέμε ότι οι υπέρβαροι άνθρωποι είναι απαραίτητα πιο ξεχασιάρηδες, αλλά αν τα αποτελέσματα αυτά είναι γενικευθούν στην καθημερινή ζωή, τότε θα μπορούσαμε να πούμε, ότι τα υπέρβαρα άτομα είναι πιο δύσκολο από τα άτομα με φυσιολογικό βάρος, να ξαναφέρουν στην μνήμη τους έντονα στοιχεία του παρελθόντος».
Παρά το γεγονός ότι είναι μόνο μια μικρή μελέτη, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα αποτελέσματά της βεβαιώνουν τα ήδη υπάρχοντα ευρήματα μελετών που έχουν γίνει και σε μεγαλύτερες ηλικίες, ότι δηλαδή η αύξηση του σωματικού βάρους μπορεί να σχετίζεται με αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου καθώς και την ικανότητά του να εκτελεί βέλτιστα ορισμένα γνωστικά έργα.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα επιδημιολογικά στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών, το 69% των ενηλίκων άνω των 20 ετών είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Η παχυσαρκία όπως σημειώνουν οι επιστήμονες, αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου, διαβήτη τύπου 2 και ορισμένων τύπων καρκίνου. Είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για πρόωρη θνησιμότητα.
