Ο Αύγουστος του 2004 υπήρξε ένας μήνας υπερηφάνειας, γιατί η Ολυμπιάδα της Αθήνας, υπήρξε αναμφίβολα μια επιτυχία τόσον από αθλητικής, όσο και από οργανωτικής πλευράς, κάτι που αναγνωρίστηκε ακόμη και από τους δυσφημιστές της Ελλάδας.

Και μετά την ευφορία, τι; Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα, κυρίως χάρη την Ολυμπιάδα, σημείωσε ρυθμό ανάπτυξης που θα τον ζήλευαν πολλοί (4% το 2003 και 5% το 2004), ενώ το 2005 ο ρυθμός ανάπτυξης αναμένεται σαφώς πάνω από το μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε.

Eνα μετα-Ολυμπιακό ζωντάνεμα του τουρισμού παρατηρείται. Αρχίζουν να ξανάρχονται σιγά -σιγά οι Αμερικάνοι, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια απέφευγαν την Ελλάδα εξ αιτίας του φόβου τρομοκρατικών επιθέσεων. Φυσικά, οι πέραν του Ατλαντικού τουρίστες είναι και οι πλέον ευπρόσδεκτοι, γιατί κατά μέσον όρο ξοδεύουν για κάθε μέρα των διακοπών τους 140 δολάρια έναντι 50 $ των Βρετανών και 80$ των Γερμανών, γιατί ζητούν τα καλύτερα ξενοδοχεία (όπου αισθάνονται πιο ασφαλείς) και είναι γενναιόδωροι στα φιλοδωρήματα.

Βέβαια, η τουριστική έκρηξη δεν είναι ποτέ άμεση, γίνεται δύο ή τρία χρόνια μετά τους Αγώνες. Αρκεί να θυμηθούμε το προηγούμενο της Βαρκελώνης.

Είναι λίγοι εκείνοι που αμφισβητούν την απόφαση της διοργάνωσης της Ολυμπιάδας, την οποία θεωρούν ως χρέος τιμής που πρέπει να πληρωθεί από την χώρα στην οποία γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ομως, τα χρέη http://www.naftemporiki.gr/news/static/05/08/09/1078304.htm δεν πληρώνονται με την υπερηφάνεια. Δεν ξέρουμε ακόμα πως να χρησιμοποιήσουμε τα 36 στάδια και εγκαταστάσεις των Αγώνων που τα θαύμασαν το καλοκαίρι του 2004 δισεκατομμύρια τηλεθεατών.

Σχέδια υπάρχουν πολλά, μα λύσεις; Την Τρίτη 9 Αυγούστου στο ραδιοσταθμό «Αλφα» η αναπληρώτρια Υπουργός Πολιτισμού Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, δήλωσε «Περιμένουμε από τους τοπικούς φορείς τις δικές τους προτάσεις για ορισμένες εγκαταστάσεις, γιατί υπάρχουν εγκαταστάσεις που δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον».

Κανένα ενδιαφέρον για τα σύμβολα της επιτυχίας του παρελθόντος θέρους;

Τι μας έμεινε λοιπόν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας; Πώς το 'πε ο Μορίς Γκριν μετά την «κούρσα της μιας αναπνοής»; «Δώσαμε ένα καλό σόου». Κι εμείς κύριε Γκριν, και η σκηνή μας άντεξε, όπως φάνηκε κι από το χειροκρότημα.

Το κυριότερο κέρδος είναι ότι αναδείχθηκε ένα αξιόλογο υπέροχο ανθρώπινο δυναμικό, ικανό να φέρει εις πέρας οιοδήποτε μείζον εγχείρημα, και τονώθηκε η εθνική μας περηφάνεια. Αρκεί να μην συνοδευτεί από την εθνική μας μοναξιά...

K.T.