Το ισραηλινό σχέδιο απεμπλοκής από 21 οικισμούς της Γάζας και τέσσερις μικρούς στη Δ. Οχθη συνιστά μείζονα αλλαγή στο πολιτικό τοπίο της Μ. Ανατολής. Αυτό που δεν είναι ακόμη γνωστό είναι αν η εξέλιξη αυτή θ' ανοίξει το δρόμο για τη σύναψη τελικής συμφωνίας στο Μεσανατολικό με τη δημιουργία δύο κρατών ή αν πρόκειται για προσπάθεια, από την πλευρά του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν, να χαράξει μονομερώς τα τελικά σύνορα της χώρας του.
Τι θα πράξουν, λ.χ., οι Ηνωμένες Πολιτείες; Είναι όντως αποφασισμένες να δώσουν μία νέα ώθηση στις προσπάθειες για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή; Το Ισραήλ θα εκκενώσει τέσσερις μικρούς οικισμούς στη βόρεια Δυτική Οχθη, αλλά θα έχει καταφέρει να διατηρήσει άλλους μεγάλους οικισμούς, τους οποίους η κυβέρνηση Μπους δέχεται τώρα πως πρέπει να παραμείνουν υπό ισραηλινό έλεγχο.
Το Ισραήλ προχωρά και στην ανέγερση ενός φράκτη, μέρος του οποίου θα περικλείει εδάφη που ο υπόλοιπος κόσμος θεωρεί παλαιστινιακά. Ο φράκτης αυτός θα γίνει μία γραμμή οριοθέτησης.
Η Ανατολική Ιερουσαλήμ, την οποία θέλουν οι Παλαιστίνιοι ως πρωτεύουσά τους, και το 10% της γης πέραν της «πράσινης γραμμής» που ορίζει τα σύνορα μεταξύ 1947 και 1967, θα βρίσκεται μέσα στο φράκτη.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως ο κ. Σαρόν ήταν στρατηγός κι αυτό που πραγματικά θέλει είναι μία αποφασιστική κίνηση που θα του φέρει τη νίκη. Το σχέδιο απαγκίστρωσης που έχει καταστρώσει δείχνει πως οι σκέψεις του στον τομέα της άμυνας είναι τόσο πρωτότυπες όσο ήταν, παλαιότερα, οι σκέψεις του στον επιθετικό τομέα.
Η φιλοσοφία της ασφαλείας διέπει το σχέδιο του κ. Σαρόν. Αυτό που χρειάζεται το Ισραήλ, πιστεύει, είναι να επαναπροσδιορίσει τα σύνορά του. Δεν είναι μόνον οι επιθέσεις, από την πλευρά των Παλαιστινίων, που τον ανάγκασαν να ξανασκεφτεί τη στρατηγική του. Ηταν κι ο δημογραφικός παράγοντας: αν το Ισραήλ δεν έκανε τίποτα, ως το έτος 2025 θα βρισκόταν αντιμέτωπο με τους Παλαιστίνιους Αραβες που θ' αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού στο έδαφος που ελέγχει ανάμεσα στη θάλασσα και τον ποταμό Ιορδάνη.
Ο Γκρέαμ Ασερ, ανταποκριτής του «Economist» στην Ιερουσαλήμ, έγραψε πρόσφατα: «ο Σαρόν αντιμετώπισε το ίδιο δίλημμα που είχε αντιμετωπίσει κι ο Μπεν Γκουριόν το 1948 και το οποίο ο Μπεν Γκουριόν συνόψισε με μεγάλη σαφήνεια: "Θα έχουμε ή ένα Εβραικό κράτος χωρίς τη γη του Ισραήλ ή τη γη του Ισραήλ χωρίς ένα Εβραϊκό κράτος"».
Ο Μπεν Γκουριόν επέλεξε το Εβραϊκό κράτος. Ο Σαρόν πίστεψε πως μπορούσε να έχει και τα δύο. Τώρα συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί.
Το ερώτημα είναι αν, η Γάζα αποτελεί έναν τρόπο για την επιστροφή στον αποκαλούμενο «οδικό χάρτη», που ορίζει μία διαδικασία για διαπραγματεύσεις; Τι θα γίνει μετά τη Γάζα;
Κανείς δεν είναι σίγουρος, γιατί στην εξίσωση υπάρχουν πολλές μεταβλητές.
Πηγή: BBC, από άρθρο τoυ Πολ Ρέινολντς
