Από την έντυπη έκδοση
Του Νίκου Μπέλλου
[email protected]
Η προσφυγική κρίση επισήμως και δημόσια δεν συνδέεται, ούτε θα συνδεθεί ευθέως, με την πρώτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, η οποία μέσα στις επόμενες μέρες θα εισέλθει στην τελική της φάση.
Δεν είναι εύκολο άλλωστε για το Βερολίνο ή τις άλλες χώρες του βορρά να βγουν τώρα και να πουν ότι ενώ εδώ και περίπου 6 χρόνια είχαν κάνει τη ζωή δύσκολη στον ελληνικό λαό, επιβάλλοντας πρωτοφανή σε σφοδρότητα λιτότητα, τώρα προχωρούν σε γενναίες «εκπτώσεις» γιατί έχουν την Ελλάδα ανάγκη για την αναχαίτιση των προσφύγων.
Ωστόσο, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή Ευρωπαίος αξιωματούχος ή απλός αναλυτής που να πιστεύει ότι το προσφυγικό δεν θα συνδεθεί με το ελληνικό πρόγραμμα στο πλαίσιο αυτής της αξιολόγησης.
Το γεγονός ότι η αξιολόγηση πρόκειται να μπει στην τελική φάση και ακόμη δεν έχει διαμορφωθεί ενιαία θέση μεταξύ των θεσμών, είναι ενδεικτικό της αλλαγής που καταγράφεται στην τακτική των Ευρωπαίων.
Δεν έχει συμβεί στη διάρκεια των ελληνικών προγραμμάτων να βγει προς τα έξω -και μάλιστα τόσο έντονα- η διαφωνία μεταξύ του ΔΝΤ και των Βρυξελλών.
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο διεθνής οργανισμός είναι πιο συνεπής σε σχέση με τις θέσεις που διαχρονικά υποστηρίζει - πάντα ήταν σκληρός στον δημοσιονομικό τομέα και στο ασφαλιστικό έναντι της Ελλάδας, πάντα ήταν απαιτητικός στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους από τους εταίρους.
Επί της ουσίας, για ορισμένους Ευρωπαίους εταίρους και με δεδομένο ότι δεν μπορούν να έχουν καμία εμπιστοσύνη στην Τουρκία, η Ελλάδα είναι το τελευταίο ανάχωμα.
Εάν δεν συγκρατήσει η χώρα μας τους πρόσφυγες, η κρίση θα καταστεί ανεξέλεγκτη για όλους και στον βορρά θα καταρρεύσουν κυβερνήσεις και ταυτόχρονα θα καταγραφεί πρωτοφανής άνοδος των εθνικιστικών και ακροδεξιών σχηματισμών.
Συνεπώς, η Ελλάδα είναι σήμερα χώρα κλειδί για τους εταίρους, οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση, δημιουργώντας εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις στην αξιολόγηση.
Αυτό δεν σημαίνει μαζικές «εκπτώσεις», αλλά μεγαλύτερη ευελιξία, κάτι που κάνουν άλλωστε στον δημοσιονομικό τομέα, ζητώντας πολύ λιγότερα μέτρα για την τριετία 2016-2018 σε σχέση με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ.
Η χώρα μας, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να βγει πολιτικά και οικονομικά κερδισμένη από την προσφυγική κρίση, αρκεί να γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί από την κυβέρνηση.
Οχι, δεν πρέπει να γίνουμε ένα απέραντο στρατόπεδο προσφύγων, μια «αποθήκη ψυχών», όπως σωστά λέει ο πρωθυπουργός, αλλά από την άλλη δεν πρέπει να λειτουργήσουμε στη λογική των Τούρκων, οι οποίοι εκβιάζουν στυγνά τους Ευρωπαίους.
Το μήνυμα που θα πρέπει να περάσει η κυβέρνηση είναι ότι θα κάνουμε το καθήκον μας ως χώρα πρώτης γραμμής, αλλά υπό δύο προϋποθέσεις: η μαζική παρουσία των προσφύγων να έχει προσωρινό χαρακτήρα και να υπάρξει χρηματοδοτική στήριξη της χώρας για την πλήρη κάλυψη του κόστους της διαχείρισης των προσφύγων.
