«H συνεχιζόμενη άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος-μέλος της E.E., στο επίπεδο του διεθνούς δικαίου βαρύνει αποφασιστικά στην έναρξη των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Από την πλευρά τους η Ευρωπαϊκή Ενωση και τα κράτη-μέλη της κράτησαν ως σήμερα μια συμφιλιωτική στάση, ανεχόμενα σιωπηλά την αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο κατοχή του βορείου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας από τα τουρκικά στρατεύματα», επισημαίνεται στην επιστολή της 26ης Αυγούστου της υποψήφιας καγκελαρίου της Γερμανίας, Ανγκελα Μέρκελ προς τον πρωθυπουργό K. Καραμανλή και τους υπολοίπους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Η ανοχή ενίοτε αποθρασύνει και αν υποκύψεις στους λογαριασμούς της συγκυρίας, μετά είναι δύσκολο να ζητάς από τον εισβολέα αναγνώριση. Αλλά ακόμη κι όταν το κάνεις, πρέπει να είσαι ξεκάθαρος, γιατί τα «ήξεις αφήξεις», σε συνδυασμό με τα «μόνιμα συμφέροντα», ευνοούν την πλευρά που επιθυμείς να «στριμώξεις».

«Η δήλωση που ετοιμάζουν οι «25», με την οποία ζητείται από την Τουρκία να αναγνωρίσει την Κύπρο το συντομότερο δυνατόν, θα πρέπει να έχει συνέχεια το 2006», δήλωσε ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του γαλλικού ΥΠΕΞ, Ντενί Σιμονό, σπεύδοντας ωστόσο να διευκρινίσει πως η αναγνώριση της Κύπρου δεν αποτελεί προϋπόθεση για την έναρξη των συνομιλιών Τουρκίας – Ε.Ε.

Θα μάς τρελάνουν αυτοί οι Γαλάτες. Η ιδιότητα ενός κράτους μέλους δεν είναι θεμελιώδης, ως θεσμικώς ισοβαρής και ισοδύναμος φορέας συνδιαμόρφωσης της κοινής κοινοτικής βούλησης; Δήλωση ακύρωσης της ιδιότητας κράτους μέλους δεν συνιστά παραβίαση της κοινοτικής έννομης τάξης, η οποία μάλιστα προκαλείται όχι από άλλο μέλος, αλλά από υποψήφιο μέλος, που δυσκολεύεται να μάθει το αλφάβητο του πολιτικού πολιτισμού;

Η Γαλλία δεν ήταν αυτή που ζητούσε επιτακτικά ρητή αναφορά στο θέμα της αναγνώρισης όλων των κρατών μελών από την Τουρκία;

Είναι ή δεν είναι «κόκκινη γραμμή» για το Παρίσι η πλήρης εφαρμογή του πρωτοκόλλου; Ετέθη για άλλη υποψήφια χώρα ζήτημα a la carte εφαρμογής των κανόνων;

Η μήπως επί βρετανικής προεδρίας, το Παρίσι δεν μπορεί να επιτύχει και πολλά, και πρέπει να περιμένει χείρα βοηθείας από τη Γερμανία - εκλογική νίκη της Ανγκελα Μέρκελ- και κυρίως την ανάληψη τον προσεχή Ιανουάριο της ευρωπαϊκής προεδρίας από την Αυστρία, στην οποία το 90% των πολιτών, αλλά και ο καγκελάριος δεν ενθουσιάζονται με την προοπτική μιας ευρωπαϊκής Τουρκίας;

K.T.