Έφυγε από τη ζωή ο μουσικός και μαέστρος, Ζακ Ιακωβίδης. O συνθέτης με τις περισσότερες από 100 «χρυσές» επιτυχίες στο ενεργητικό του, άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της Πέμπτης, σε ηλικία 87 ετών.
Ο Ζακ Ιακωβίδης συνέβαλε στο ελληνικό τραγούδι με πρωτότυπες, για την εποχή του, μελωδίες γράφοντας όχι μόνο ελαφρά τραγούδια, αλλά και ρεμπέτικα, φεστιβαλικά, έντεχνα, ποπ, σατιρικά, δραματικές μπαλάντες, λαϊκά και θεατρικά.
Είχε γράψει μουσική και για δύο ιστορικές τηλεοπτικές σειρές, το «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη (1976) και τη «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου (1992).
Γεννήθηκε το 1928 στη Θεσσαλονίκη και ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν έμπορος, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα πουλώντας οικιακά και γραμμόφωνα. Ο Ιακωβίδης μεγάλωσε στη γειτονιά της τότε πλατείας Αγάμων, σήμερα πλατεία Αμερικής. Στην κατοχή, όλη η οικογένεια συνελήφθη από τους Γερμανούς και εστάλη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέλσεν. Έζησε σε φριχτές συνθήκες αλλά κατάφερε να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά από τρία βασανιστικά χρόνια.
Ο Ζακ Μπενβενίστε, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό, τα δε τραγούδια του ερμηνεύονται από τις σπουδαιότερες φωνές μέχρι και σήμερα.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήταν το τραγούδι «Αγαπούλα» με τον Φώτη Πολυμέρη. Ακολούθησαν συνεργασίες με τους Κούλα Νικολαΐδου, Νίκο Γούναρη, Τώνη Μαρούδα, Μαριάνα Χατζοπούλου, Ρένα Βλαχοπούλου, Παμέλα, Σοφία Βέμπο, Μαίρη Λίντα, Τζένη Βάνου, Τόλη Βοσκόπουλο, Δάκη και πολλούς άλλους. Ξεχωριστή η συνάντησή του με τον Γιάννη Πάριο, στο τραγούδι «Την αγαπούσα παραδέχομαι», σε στίχους του Πυθαγόρα.
Μερικές από τις αξέχαστες επιτυχίες του είναι τα: «Να το πάρεις το κορίτσι», «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί», «Σαν της γαρδένιας τον ανθό», «Είναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμού η ώρα», «Την αγαπούσα, το παραδέχομαι», «Πού να ‘ναι ο ίσκιος σου Θεέ», «Έλα», «Βρέχει, ψιλοβρέχει», «Οι αμαρτίες μου».
Ο Ζακ Ιακωβίδης βραβεύτηκε, ανάμεσα σε άλλα, στα Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του 1962 και του 1966 και κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο της «πρώτης Ολυμπιάδας Τραγουδιού» (1967), καθώς επίσης και το Α΄ βραβείο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1978 και το 1992. Τον Φεβρουάριο του 2011 τιμήθηκε στον Παρνασσό για την προσφορά του στον πολιτισμό από τον Σύλλογο Φίλων της Ελαφράς Μουσικής. Η βιογραφία του συνθέτη, γραμμένη από τον Κώστα Παπασπήλιο με τίτλο «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί», κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εμπειρία εκδοτική.
