Πριν από 5.000 χρόνια, μία από τις πιο ξηρές και ακατοίκητες περιοχές του πλανήτη, η έρημος της Δυτικής Σαχάρας, διέθετε ένα απέραντο σύστημα ποταμών που αν υπήρχε σήμερα θα ήταν η δωδέκατη μεγαλύτερη λεκάνη απορροής στον κόσμο.
Γάλλοι επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου για την Εκμετάλλευση της Θάλασσας κατάφεραν να εντοπίσουν το αρχαίο σύστημα ποταμών που πιστεύουν ότι σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια υγρών περιόδων στην περιοχή της ερήμου τα τελευταία 245 χιλιάδες χρόνια.
Χρησιμοποιώντας ένα προηγμένο σύστημα απεικόνισης πάνω σε έναν ιαπωνικό δορυφόρο, η Σαρλότ Σκονιεζνί και η ομάδα της βρήκαν στρώματα ιζημάτων που υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ποταμιού μήκους 500 χιλιομέτρων.
Σύμφωνα με τους ερευνητές με το σύστημα αυτό, η Σαχάρα θα ήταν κάποτε περιοχή «με εκτεταμένη βλάστηση και έντονη παρουσία ζώων και ανθρώπινων οικισμών».
Διάφορες θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες η Σαχάρα κάποτε διέθετε υδάτινες οδούς και φιλοξενούσε ζωή, από ρινόκερους και ανθρώπους μέχρι διάφορα είδη ψαριών, έχουν γίνει δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια.
Το 2013, υπολογιστικά μοντέλα έδειξαν ότι πριν από 100.000 έτη, την περιοχή χαρακτήριζαν μουσώνες που θα ήταν αρκετοί να τροφοδοτούν τρεις μεγάλους ποταμούς. Μάλιστα ορισμένοι υδρολόγοι πιστεύουν ότι αυτές οι υδάτινες οδοί αποτελούν το κλειδί για την απάντηση του πώς οι πρώτοι άνθρωποι μετανάστευσαν από την κεντρική Αφρική.
Στο μέλλον η Σαχάρα θα μπορούσε να φιλοξενήσει βλάστηση και πάλι. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το σύστημα ποταμών διέθετε νερό εννέα φορές κατά τα τελευταία 200.000 χρόνια, με περιόδους υγρασίας και κλιματική αλλαγή να συμβαίνουν κάθε 20.000 χρόνια.
