Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Χάθηκα στους χάρτες, μπερδεύτηκα με τις γραμμές και τις περιοχές που ελέγχει ο καθένας, αν και άρχισα να κατανοώ γιατί δεν μπορεί να σταματήσει τόσο εύκολα το λαθρεμπόριο πετρελαίου και γιατί για πρώτη φορά την περασμένη Δευτέρα ο συνασπισμός υπό τις ΗΠΑ στόχευσε 116 βυτιοφόρα φορτηγά στην ανατολική Συρία.
«Είναι μία τραγελαφική κατάσταση», παραδέχεται ένας διοικητής των Σύρων ανταρτών στο Χαλέπι, που αγοράζει αργό από τις περιοχές που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος, ενώ οι δυνάμεις του το πολεμούν. «Δεν έχουμε άλλη επιλογή» (Financial Times, 14/10/2015 «Isis Inc: how oil fuels the jihadi terrorists - Jihadis’ oil operation forces even their enemies to trade with them»). Οταν οι εχθροί συναλλάσσονται, τα όρια μεταλλάσσονται. Η σύγχυση κερδίζει κατά κράτος σε μια ξεχαρβαλωμένη εποχή και περιοχή.
Πολλές μεταβλητές, πολλοί αναμορφωτές. Δύσκολα τιθασεύονται, δύσκολα χωνεύονται, εύκολα αποσυντονίζουν.
Χάνεις τα λογικά σου με τα γεωπολιτικά παιχνίδια. Ερωτήσεις πολλές, σαν τις παραδοσιακές μπάμπουσκες, που κάθε μία κρύβει μέσα κι άλλη, κι άλλη, κι άλλη.
Υποψίες πολλές, σαν τις ρωσικές κούκλες, παίκτες πολλοί, που ο καθένας κρύβει μέσα του κι άλλους. Ανοίγεις τον χαλίφη Μπαγκντάντι και βρίσκεις το «Κάλεσμα σε μια Παγκόσμια Ισλαμική Αντίσταση» του Αλ-Σούρι το 2004, που προέβλεψε την παρακμή της Αλ-Κάιντα και επισήμανε την ανάγκη να υιοθετηθεί μια στρατηγική κατάληψης ενός εδάφους. Ανοίγεις την αντιπολίτευση στη Συρία και βρίσκεις διάσπαρτα στοιχεία, ανοίγεις το εμπόριο όπλων και συνωθούνται πολλοί, ανοίγεις την Ε.Ε. και βρίσκεις, ως συνήθως, παρά τη λεκτική ομοθυμία, χάος, ανοίγεις τα προφίλ των υπόπτων και δεν ανταποκρίνονται όλοι στα στερεότυπα, ανοίγεις μειονότητες που είναι πολύ παρούσες και βρίσκεις πολιτικούς που έχουν αποτραβηχτεί και μια αστυνομία που έχει αποδυναμωθεί, ανοίγεις το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (SIS) κι ακόμη κι όταν υπάρχει η υποσημείωση «εγκληματική δράση», το βρίσκεις ορθάνοικτο, ανοίγεις, ανοίγεις, μπερδεύεις ονόματα, τοποθεσίες, στόχους, στρατόπεδα, ανοίγεις, ανοίγεις και καταλήγεις στην αρχή, τη βία. Οι μόνοι που έχουν δει το τέλος της είναι οι νεκροί. Γάλλοι, Ρώσοι, Αραβες, Σύροι.
Ο φόβος προπορεύεται. Και οι εμπνευστές του το γνωρίζουν αυτό.
