Του Δημήτρη Χατζηνικόλα
Η όχι τυχαία φρασεολογία που χρησιμοποίησε ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ αμέσως μετά τις επιθέσεις -κάνοντας λόγο για «πράξη πολέμου», αλλά και το γεγονός ότι μέχρι τώρα ένας τουλάχιστον δράστης είχε μπει στην Ευρώπη από την Ελλάδα φέρνουν τη χώρα στο μέσo μιας εν εξελίξει γεωπολιτικής παρτίδας σκακιού με άγνωστη κατάληξη.
Έλληνες διπλωμάτες εκτιμούν ότι η χώρα μπορεί να γίνει αποδέκτης εντονότατων πιέσεων για συνεργασία με την Τουρκία στο Αιγαίο κάτι που τουλάχιστον μέχρι τώρα κατάφερε να αποτρέψει τουλάχιστον σε επίπεδο φρασεολογίας. Ουδείς όμως μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει τώρα ειδικά αν υπάρξει χερσαία επέμβαση των δυτικών στη Συρία.
Βρυξέλλες και Βερολίνο πιέζουν ασφυκτικά για καλύτερο έλεγχο των συνόρων, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι στο σχέδιο δράσης Ε.Ε. – Τουρκίας σημειώνεται ότι η Ε.Ε. προτίθεται να υποστηρίξει τη συνεργασία μεταξύ κρατών-μελών της και της Τουρκίας για την οργάνωση κοινών επιχειρήσεων επιστροφών «παράτυπων μεταναστών». Επίσης στο μνημόνιο κατανόησης μεταξύ Frontex και Τουρκίας, στην παράγραφο 10 του MoU, σημειώνεται ότι Frontex και τουρκικές αρχές μπορούν να αναζητήσουν τις πιθανότητες ανάπτυξης συνεργασίας για κοινές συντονισμένες ενέργειες επιστροφών.
Το πώς θα λειτουργήσουν όλα τα παραπάνω υπό το πρίσμα των νέων τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι παραμένει ακόμη άγνωστο. Επαφή με την γαλλική πλευρά και τον φίλο και σύμμαχο Ολάντ, πέρα από το τηλεφώνημα για τα συλλυπητήρια, δεν έχει γίνει.
Στο υπουργείο Εξωτερικών παραμένουν εξαιρετικά επιφυλακτικοί. Οι Έλληνες διπλωμάτες και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι παρακολουθούν τις εξελίξεις αναμένοντας και τη σύνοδο Ε.Ε. – Τουρκίας η οποία όπως όλα δείχνουν θα διεξαχθεί περί τα τέλη Νοεμβρίου, αν δεν την προλάβουν οι καταιγιστικές εξελίξεις.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, η Τουρκία στρέφει το ενδιαφέρον της στο ενδεχόμενο χερσαίας επέμβαση της Δύσης στη Συρία με αποκλειστικό στόχο να αποτρέψει τη δημιουργία ενός κουρδικού τόξου μεταξύ των κουρδικών πληθυσμών στη βόρεια Συρία, στις νοτιοανατολικές της επαρχίες και στο βόρειο Ιράκ.
