Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Στις Νότιες Θάλασσες κατά τη διάρκεια του πολέμου είδαν αεροπλάνα να προσγειώνονται και να ξεφορτώνουν διάφορες προμήθειες, και αυτό θέλουν να ξανασυμβεί. Ετσι, έφτιαξαν ένα ξέφωτο που θυμίζει αεροδιάδρομο και άναψαν μικρές φωτιές στις δύο πλευρές του.
Εφτιαξαν και μια ξύλινη καλύβα, εν είδει πύργου ελέγχου, με έναν ιθαγενή μέσα, ο οποίος φοράει δύο ξύλινες απομιμήσεις ακουστικών απ’ όπου ξεπετάγονται καλάμια μπαμπού ως κεραίες -ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας- και περιμένουν τ’ αεροπλάνα να έρθουν.
Ολα τα έφτιαξαν σωστά. Πανομοιότυπα με ό,τι είχαν δει κατά τον πόλεμο. Αλλά το σύστημα δεν “δούλευε”».
Σίγουρα, δεν αστειεύεστε κύριε Φάινμαν, όταν αναφέρεστε στην απομίμηση της επιστήμης (σελ. 415), όπως δεν παίζουν και οι Ευρωπαίοι με το προσφυγικό, αλλά η απομίμηση λύσης ή η απομίμηση αλληλεγγύης είναι γεγονός.
Τα φτιάχνουν στη θεωρία σωστά, βελτιώνουν από Σύνοδο σε Σύνοδο τα «ακουστικά» που χρησιμοποιούν και τον «πύργο ελέγχου», αλλά δεν προσγειώνονται οι λύσεις, παρά τις επικλήσεις, τις αναλύσεις και τις παραχωρήσεις.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν στον απόηχο της άτυπης Συνόδου Κορυφής στη Μάλτα είχε νεύρα. Για τον ρυθμό μετεγκατάστασης των προσφύγων.
Υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα επίσπευσης της διαδικασίας, ζήτησε την άμεση υλοποίηση των αποφάσεων που έχουν ληφθεί, προκειμένου η Ε.Ε. να αποδείξει ότι μπορεί να αντεπεξέλθει στην προσφυγική κρίση.
Δείχνει ότι δεν μπορεί, πάντως, όταν η ναυαρχίδα της Ε.Ε., η Γερμανία, παραδέχεται ότι δεν έχει σαφή εποπτεία του αριθμού των προσφύγων στα κέντρα πρώτης υποδοχής και εκείνων που κατανεμήθηκαν στους δήμους της χώρας.
Δείχνει ότι δεν μπορεί, όταν κάποιοι εξαιρούνται από τα βάρη, κάποιοι αρνούνται να κάνουν στους άλλους τέτοια χάρη, άλλοι υψώνουν φράχτες, ενίοτε με καμάρι, και κάμποσοι τρίβουν τα χέρια τους για το μεγάλο παζάρι.
