Λίγα πράγματα είναι περισσότερο υποκριτικά από πολιτικούς που αλληλοκατηγορούνται ότι προωθούν σε διάφορα αξιώματα τους φίλους τους. Αυτήν την περίοδο στις ΗΠΑ, οι Δημοκρατικοί κατηγορούν τον Τζόρτζ Μπους για τον διορισμό ενός ανθρώπου που ασχολούνταν με τα άλογα, του Μάικλ Μπράουν, στη θέση του επικεφαλής της υπηρεσίας εκτάκτων αναγκών, και για το διορισμό της Χάριετ Μάγερς (φωτογραφία) -ήταν δικηγόρος του προτού τον ακολουθήσει στην Ουάσιγκτον- στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Πιστεύει κανείς όμως ότι ένας Δημοκρατικός πρόεδρος δεν θα διόριζε τους δικούς του ανθρώπους ή ότι οι Ρεπουμπλικανοί δεν θα χάλαγαν τον κόσμο αν ο Μπιλ Κλίντον είχε προσπαθήσει να διορίσει στο Ανώτατο Δικαστήριο τον προσωπικό του δικηγόρο;
Ολοι οι σοβαροί πολιτικοί διορίζουν και ικανούς ανθρώπους μαζί με τους κόλακες, και σε κάθε περίπτωση, μπορεί μια προεδρία να μην εξαρτάται από τους «φίλους», φαίνεται όμως πως δεν μπορεί και να κάνει χωρίς αυτούς.
Στην περίπτωση της Χάριετ Μάγερς, όμως, το ερώτημα δεν είναι αν αντάμειψε μια φίλη του ο πρόεδρος, αλλά αν διέσχισε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη συνήθη πρακτική και στην ευνοιοκρατία.
Οι πρώτες ενδείξεις όμως, σημειώνει ο «Economist», είναι ότι ο Μπους έκανε ένα λάθος βήμα, και το έκανε με πολύ αδέξιο τρόπο.
Μια θέση στο Ανώτατο Δικαστήριο είναι διαφορετικό πράγμα ακόμη κι από το ανώτερο αξίωμα στο Λευκό Οίκο. Οι ανώτατοι δικαστές έχουν ισόβια θητεία, δεν φεύγουν μαζί με τους προέδρους που τους διόρισαν. Ο Μπους δεν είναι βέβαια ο πρώτος που διορίζει ένα στενό του φίλο στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ο Ρούσβελτ είχε διορίσει τον Φέλιξ Φρανκφούρτερ, που αποδείχθηκε μια καλή επιλογή. Ο Εϊμπι Φόρτας αντίθετα, που είχε διοριστεί από τον Τζόνσον, αναγκάστηκε να παραιτηθεί καθώς ενεπλάκη σε ένα σκάνδαλο. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, ουδείς μπορούσε να αμφισβητήσει την δικανική επάρκεια και την πείρα αυτών των ανθρώπων.
Δύσκολα μπορεί να περάσει αυτό το τεστ η Μάγερς. Συντηρητικοί αρθρογράφοι όπως ο Τζόρτζ Ουιλ λένε ότι κανείς δεν θα περιλάμβανε αυτή τη γυναίκα στους 100 καλύτερους δικηγόρους της χώρας. Το «πίτμπουλ με τις γόβες», όπως την αποκαλεί ο ίδιος ο πρόεδρος, δεν είναι δικαστής και δεν έχει καμία εμπειρία στον τομέα των νέων καθηκόντων της. Αλλά ο Μπους δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο την επιλογή του. «Είναι ο καλύτερος άνθρωπος που μπορούσα να βρω» δήλωσε με τόνο που δείχνει ότι το πιστεύει ακράδαντα.
Ο τρόπος που την υπερασπίζεται θυμίζει τον τρόπο που ο Νίξον είχε υπερασπιστεί τη δική του επιλογή, τον Χάρολντ Κάρσουελ: «Ακόμη κι αν είναι μέτριος, υπάρχουν τόσοι μέτριοι δικαστές και δικηγόροι. Δεν πρέπει να εκπροσωπηθούν κι αυτοί από έναν άνθρωπο του αναστήματός τους;»
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι η σχέση της Μάγερς με τον πρόεδρο. Το αμερικανικό σύστημα ελέγχου στηρίζεται στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Πώς θα κρίνει αντικειμενικά η Μάγερς μια υπόθεση όπου εμπλέκεται προσωπικά ο Μπους;
Το ερώτημα είναι τώρα αν η Γερουσία θα παίξει τον συνταγματικό της ρόλο, που της επιτάσσει να αποτρέπει έναν πρόεδρο από το να διορίζει σε σημαντικά αξιώματα είτε προσωπικούς του φίλους είτε ανεπαρκείς ανθρώπους. Αν υπάρχει μια στιγμή που η Γερουσία καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, είναι ακριβώς αυτή.
Πηγή: Economist, ΑΠΕ
