Μπείτε στον κόσμο των προνομίων της Ναυτεμπορικής. Γίνετε συνδρομητής στην έντυπη έκδοση και αποκτήστε άμεση πρόσβαση σε όλα τα Premium Services.
Με αφορμή την 25η επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι φωτογράφοι του Reuters απαθανάτισαν τα σύγχρονα τείχη ανά τον κόσμο, που εξακολουθούν να διαχωρίζουν κοινότητες και χώρες.
Από το φράγμα στα σύνορα ΗΠΑ - Μεξικού, τα συρματοπλέγματα στους ισπανικούς θύλακες της Μελίγια και της Θέουτα στο Μαρόκο, την αποστρατικοποιημένη ζώνη ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Κορέα, το τείχος που χωρίζει το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη, τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στην γραμμή μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, την «πράσινη γραμμή» που εξακολουθεί να διαχωρίζει την Κύπρο, μέχρι τις «γραμμές ειρήνης» που διαχωρίζουν τις καθολικές από τις προτεσταντικές κοινότητες στη βόρεια Ιρλανδία, οι εικόνες αυτές παρουσιάζουν τα πιο διαφιλονικούμενα, επικίνδυνα και αμφιλεγόμενα τείχη που χωρίζουν τον κόσμο μας σήμερα.
Ο συνοριακός φράκτης στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, έξω από το Μπράουνσβιλ, στο Τέξας. Ο φράχτης μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού κατασκευάστηκε με σκοπό να αποτρέψει την παράνομη μετανάστευση και τη διακίνηση ναρκωτικών από το Μεξικό και την Κεντρική Αμερική προς τις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα μεταλλικό τείχος που καλύπτει το ένα τρίτο της συνοριακής γραμμής των δύο χωρών και ξεκίνησε να κατασκευάζεται από το 1991. Οι εργασίες σταμάτησαν το 2010 λόγω του αυξανόμενου κόστους. Τα 1.000 χιλιόμετρα που κατασκευάστηκαν μέχρι τότε κόστισαν περισσότερο από 3 δισ. δολάρια. Εχει ύψος 4-5 μέτρα και είναι εξοπλισμένο με κάμερες, ραντάρ και αισθητήρες υπέρυθρης ακτινοβολίας.
Ο συνοριακός φράκτης μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού, έξω από το Μπράουνσβιλ, στο Τέξας. Ο φράχτης μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού κατασκευάστηκε με σκοπό να αποτρέψει την παράνομη μετανάστευση και τη διακίνηση ναρκωτικών από το Μεξικό και την Κεντρική Αμερική προς τις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα μεταλλικό τείχος που καλύπτει το ένα τρίτο της συνοριακής γραμμής των δύο χωρών και ξεκίνησε να κατασκευάζεται από το 1991. Οι εργασίες σταμάτησαν το 2010 λόγω του αυξανόμενου κόστους. Τα 1.000 χιλιόμετρα που κατασκευάστηκαν μέχρι τότε κόστισαν περισσότερο από 3 δισ. δολάρια. Εχει ύψος 4-5 μέτρα και είναι εξοπλισμένο με κάμερες, ραντάρ και αισθητήρες υπέρυθρης ακτινοβολίας.
Ρούχα στην πίσω αυλή ενός σπιτιού, κοντά στον συνοριακό φράκτη μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού, έξω από το Μπράουνσβιλ, στο Τέξας. Το φράγμα μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού κατασκευάστηκε με σκοπό να αποτρέψει την παράνομη μετανάστευση και τη διακίνηση ναρκωτικών από το Μεξικό και την Κεντρική Αμερική προς τις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα μεταλλικό τείχος που καλύπτει το ένα τρίτο της συνοριακής γραμμής των δύο χωρών και ξεκίνησε να κατασκευάζεται από το 1991. Οι εργασίες σταμάτησαν το 2010 λόγω του αυξανόμενου κόστους. Τα 1.000 χιλιόμετρα που κατασκευάστηκαν μέχρι τότε κόστισαν περισσότερο από 3 δισ. δολάρια. Εχει ύψος 4-5 μέτρα και είναι εξοπλισμένο με κάμερες, ραντάρ και αισθητήρες υπέρυθρης ακτινοβολίας.
Άποψη του συνοριακού φράχτη που χωρίζει το Μαρόκο και τον ισπανικό θύλακα της Μελίγια, στη βόρεια ακτή της Αφρικής. Τα συρματοπλέγματα στους ισπανικούς θύλακες της Μελίγια και της Θέουτα στο Μαρόκο χτιστηκαν στο τέλος του 20ού αιώνα, με στόχο να περιοριστεί η παράνομη μετανάστευση από την Αφρική προς την Ισπανία.
Συνοριακός φράχτης που χωρίζει το Μαρόκο και τον ισπανικό θύλακα της Μελίγια, στη βόρεια ακτή της Αφρικής. Τα συρματοπλέγματα στους ισπανικούς θύλακες της Μελίγια και της Θέουτα στο Μαρόκο χτιστηκαν στο τέλος του 20ού αιώνα, με στόχο να περιοριστεί η παράνομη μετανάστευση από την Αφρική προς την Ισπανία.
Συνοριακός φράχτη που χωρίζει το Μαρόκο και τον ισπανικό θύλακα της Μελίγια, στη βόρεια ακτή της Αφρικής. Τα συρματοπλέγματα στους ισπανικούς θύλακες της Μελίγια και της Θέουτα στο Μαρόκο χτιστηκαν στο τέλος του 20ού αιώνα, με στόχο να περιοριστεί η παράνομη μετανάστευση από την Αφρική προς την Ισπανία.
Συρματόπλεγμα διακοσμημένο με κορδέλες που φέρουν μηνύματα και ευχές για την ενοποίηση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, κοντά στην αποστρατικοποιημένη ζώνη που χωρίζει τις δύο χώρες, στο Πατζού. Η αποστρατικοποιημένη ζώνη καθορίστηκε το 1953, όταν υπογράφηκε ανακωχή μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας. Έχει μήκος 248 χιλιόμετρα και αποτελείται από ηλεκτροφόρους φράκτες. Φυλάσσεται από 700.000 στρατιώτες από τη Βόρεια Κορέα και περισσότερους από 400.000 από τη Νότια Κορέα.
Περιοχή στην αποστρατικοποιημένη ζώνη που χωρίζει τη Βόρεια από τη Νότια Κορέα, στο Πατζού. Η αποστρατικοποιημένη ζώνη καθορίστηκε το 1953, όταν υπογράφηκε ανακωχή μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας. Έχει μήκος 248 χιλιόμετρα και αποτελείται από ηλεκτροφόρους φράκτες. Φυλάσσεται από 700.000 στρατιώτες από τη Βόρεια Κορέα και περισσότερους από 400.000 από τη Νότια Κορέα.
Μία γυναίκα ποζάρει για μία αναμνηστική φωτογραφία μπροστά από το συρματόπλεγμα, διακοσμημένο με κορδέλες που φέρουν μηνύματα και ευχές για την ενοποίηση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, κοντά στην αποστρατικοποιημένη ζώνη στο Πατζού. Η αποστρατικοποιημένη ζώνη καθορίστηκε το 1953, όταν υπογράφηκε ανακωχή μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας. Έχει μήκος 248 χιλιόμετρα και αποτελείται από ηλεκτροφόρους φράκτες. Φυλάσσεται από 700.000 στρατιώτες από τη Βόρεια Κορέα και περισσότερους από 400.000 από τη Νότια Κορέα.
Προσφυγικός καταυλισμός στην Σουαφάτ, στη Δυτική Όχθη, διακρίνεται πάνω από το τμήμα του αμφιλεγόμενου τείχους του Ισραήλ. Το τείχος που χωρίζει το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη αποτελείται από φράχτες, αγκαθωτό συρματόπλεγμα και πλάκες τσιμέντου. Η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε την ανέγερσή του τείχους το 2002 και σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη έχει ολοκληρωθεί σχεδόν το 60% του αρχικού σχεδιασμού. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το έκρινε παράνομο το 2004, όμως το Ισραήλ το διατηρεί και το ενισχύει με το επιχείρημα ότι αποτελεί προστασία από τις επιθέσεις των Παλαιστινίων.
Ο Θόλος του Βράχου στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ διακρίνεται στο βάθος, πίσω από τμήμα του τείχους που χωρίζει το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη, στην πόλη Άμπου Ντις. Το τείχος που χωρίζει το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη αποτελείται από φράχτες, αγκαθωτό συρματόπλεγμα και πλάκες τσιμέντου. Η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε την ανέγερσή του τείχους το 2002 και σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη έχει ολοκληρωθεί σχεδόν το 60% του αρχικού σχεδιασμού. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το έκρινε παράνομο το 2004, όμως το Ισραήλ το διατηρεί και το ενισχύει με το επιχείρημα ότι αποτελεί προστασία από τις επιθέσεις των Παλαιστινίων.
Μπογιά σε τμήμα του διαχωριστικού τείχους στην πόλη Άμπου Ντις της Δυτικής Όχθης. Το τείχος που χωρίζει το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη αποτελείται από φράχτες, αγκαθωτό συρματόπλεγμα και πλάκες τσιμέντου. Η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε την ανέγερσή του τείχους το 2002 και σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη έχει ολοκληρωθεί σχεδόν το 60% του αρχικού σχεδιασμού. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το έκρινε παράνομο το 2004, όμως το Ισραήλ το διατηρεί και το ενισχύει με το επιχείρημα ότι αποτελεί προστασία από τις επιθέσεις των Παλαιστινίων.
Ινδοί στρατιώτες περπατούν στον παγετώνα Σιάτσεν. Τα ηλεκτροφόρα, συρματοπλέγματα, στην γραμμή μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, καλύπτουν μήκος 1.450 χλμ. και οι αρχές της Ινδίας έχουν εκφράσει την πρόθεση να τα επεκτείνουν περαιτέρω. Η κατασκευή τους ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 1980 με αιτιολογία την αποτροπή της εισόδου της τρομοκρατίας στο ινδικό έδαφος.
Στρατιώτες των Συνοριακών Δυνάμεων Ασφαλείας της Ινδίας (BSF), κάνουν περίπολο κοντά στην Γραμμή Ελέγχου, μια ζώνη κατάπαυσης του πυρός, η οποία χωρίζει το Κασμίρ μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, στην περιοχή Ποντς. Τα ηλεκτροφόρα, συρματοπλέγματα, στην γραμμή μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, καλύπτουν μήκος 1.450 χλμ. και οι αρχές της Ινδίας έχουν εκφράσει την πρόθεση να τα επεκτείνουν περαιτέρω. Η κατασκευή τους ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 1980 με αιτιολογία την αποτροπή της εισόδου της τρομοκρατίας στο ινδικό έδαφος.
Στρατιώτης των Συνοριακών Δυνάμεων Ασφαλείας της Ινδίας (BSF), κάνει περιπολία στα περιφραγμένα σύνορα με το Πακιστάν, στο Suchetgarh, νοτιοδυτικά του Τζαμού. Τα ηλεκτροφόρα, συρματοπλέγματα, στην γραμμή μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, καλύπτουν μήκος 1.450 χλμ. και οι αρχές της Ινδίας έχουν εκφράσει την πρόθεση να τα επεκτείνουν περαιτέρω. Η κατασκευή τους ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 1980 με αιτιολογία την αποτροπή της εισόδου της τρομοκρατίας στο ινδικό έδαφος.
Παρατηρητήριο στην ουδέτερη ζώνη των Ηνωμένων Εθνών, στην περιοχή της Αμμοχώστου, στη βόρεια Κύπρο. Η «Πράσινη Γραμμή» είναι το όριο μεταξύ ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς στην Κύπρο. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1964 και επεκτάθηκε μετά την τουρκική εισβολή το 1974. Η «Πράσινη Γραμμή» ελέγχεται από τον ΟΗΕ και έχει επτά σημεία διέλευσης.
Τείχος που οριοθετεί την ουδέτερη ζώνη των Ηνωμένων Εθνών, από την ελληνοκυπριακή περιοχή στην κεντρική Λευκωσία. Η «Πράσινη Γραμμή» είναι το όριο μεταξύ ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς στην Κύπρο. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1964 και επεκτάθηκε μετά την τουρκική εισβολή το 1974. Η «Πράσινη Γραμμή» ελέγχεται από τον ΟΗΕ και έχει επτά σημεία διέλευσης.
Παιδιά παίζουν σε ένα πάρκο, δίπλα σε ένα φράχτη που σηματοδοτεί την «πράσινη γραμμή» που ελέγχεται από τα Ηνωμένα Έθνη, στην τουρκοκυπριακή ελεγχόμενη περιοχή της κεντρικής Λευκωσίας. Η πράσινη γραμμή είναι το όριο μεταξύ ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς στην Κύπρο. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1964 και επεκτάθηκε μετά την τουρκική εισβολή το 1974. Η «Πράσινη Γραμμή» ελέγχεται από τον ΟΗΕ και έχει επτά σημεία διέλευσης.
Τμήμα των «γραμμών ειρήνης» που διαχωρίζει τις καθολικές από τις προτεσταντικές κοινότητες, στα δυτικά της πόλης του Μπέλφαστ. Οι «γραμμές ειρήνης» στη Βόρειο Ιρλανδία χτίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 για να περιορίσουν τη θρησκευτική βία μεταξύ καθολικών και προτεσταντών και εκτείνονται έως και πέντε χιλιόμετρα. Το πρώτο ανεγέρθηκε το 1969, ύστερα από αναταραχές που σημειώθηκαν στο δυτικό κομμάτι της πρωτεύουσας της Β. Ιρλανδίας και το τελευταίο μόλις πριν από ενάμιση χρόνο σε ένα δημοτικό σχολείο.
Τμήμα του τείχους «γραμμές της ειρήνης», περνά μέσα από το πάρκο Αλεξάνδρα, στο βόρειο Μπέλφαστ. Οι «γραμμές ειρήνης» στη Βόρειο Ιρλανδία χτίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 για να περιορίσουν τη θρησκευτική βία μεταξύ καθολικών και προτεσταντών και εκτείνονται έως και πέντε χιλιόμετρα. Το πρώτο ανεγέρθηκε το 1969, ύστερα από αναταραχές που σημειώθηκαν στο δυτικό κομμάτι της πρωτεύουσας της Β. Ιρλανδίας και το τελευταίο μόλις πριν από ενάμιση χρόνο σε ένα δημοτικό σχολείο.
Μία γυναίκα περνά μπροστά από την "γραμμή της ειρήνης" στο δυτικό Μπέλφαστ. Οι «γραμμές ειρήνης» στη Βόρειο Ιρλανδία χτίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 για να περιορίσουν τη θρησκευτική βία μεταξύ καθολικών και προτεσταντών και εκτείνονται έως και πέντε χιλιόμετρα. Το πρώτο ανεγέρθηκε το 1969, ύστερα από αναταραχές που σημειώθηκαν στο δυτικό κομμάτι της πρωτεύουσας της Β. Ιρλανδίας και το τελευταίο μόλις πριν από ενάμιση χρόνο σε ένα δημοτικό σχολείο.
