Συνέντευξη στον Αντώνη Τσιμπλάκη, [email protected]

Η κατανόηση της αναγκαιότητας της διά βίου μάθησης και η υιοθέτηση της προσαρμοστικότητας αποτελούν σημαντικούς πυλώνες και για τη σταδιοδρομία στη θάλασσα, τονίζει ο Λεωνίδας Δημητριάδης - Ευγενίδης, πρόεδρος του Ιδρύματος Ευγενίδου και του ομίλου Ευγενίδη, αλλά και πρέσβης καλής θελήσεως του ΙΜΟ

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο κ. Λεωνίδας Δημητριάδης - Ευγενίδης επισημαίνει ότι σε κανονιστικό επίπεδο, όσον αφορά την εκπαίδευση των ναυτικών, έρχονται αλλαγές που θα καλύπτουν τα κενά σε σχέση με τις σημερινές απαιτήσεις των πλοίων, αλλά θα προβλέπουν και τις μελλοντικές εξελίξεις με έμφαση στο περιβάλλον, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, τα εναλλακτικά καύσιμα, τα περισσότερα αυτόνομα πλοία. Παρ’ όλα αυτά υπογραμμίζει ότι θα πρέπει πρώτα να βρεθούν οι βέλτιστες λύσεις και μάλιστα σε ένα διεθνές και ολιστικό πλαίσιο, «αλλιώς οι συνέπειες μπορεί να είναι ιδιαιτέρως αρνητικές για τη ναυτιλία και όχι μόνο». Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει την ταχύτητα εξέλιξης της τεχνολογίας, που κινείται ταχύτερα από τη ναυτική εκπαίδευση, και τις μελέτες που υποστηρίζουν ότι το 85% των θέσεων εργασίας που θα υπάρχουν το 2030 δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί.

Ο εκσυγχρονισμός της ναυτικής εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως και η προσέλκυση νέων στα ναυτικά επαγγέλματα αποτελούν από τις μεγάλες προκλήσεις της ναυτιλίας. Με την εμπειρία σας στα θέματα ναυτικής εκπαίδευσης, ποια θεωρείτε ότι αποτελούν τα νέα δεδομένα στον συγκεκριμένο τομέα;

«Μια πραγματικά επίκαιρη ερώτηση. Όπως είναι γνωστό, η παγκόσμια ναυτιλία διακινεί πάνω από το 80% του παγκόσμιου εμπορίου και η σημασία της αναδείχθηκε ακόμη περισσότερο τόσο κατά την περίοδο αντιμετώπισης της πανδημίας όσο και κατά τα πρόσφατα δραματικά επακόλουθα της τραγικής κρίσης της Ουκρανίας. Ταυτόχρονα η ναυτιλία παγκοσμίως πάσχει από έλλειψη εξαψήφιου αριθμού επαρκώς καταρτισμένων αξιωματικών. Δυστυχώς η έλλειψη αυτή, σε ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό, παρατηρείται και στη ναυτιλία των Ελλήνων, που αποτελεί το 21% του παγκόσμιου στόλου και το 59% της ναυτιλίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έλλειψη που συνιστά πρόσθετο ανασταλτικό παράγοντα για την τόσο αναγκαία αύξηση των ποντοπόρων πλοίων υπό ελληνική σημαία. Ταυτόχρονα, είναι γεγονός ότι η STCW, η οποία παρέχει το πλαίσιο των ελάχιστων προαπαιτούμενων γνώσεων για τη ναυτική εκπαίδευση και η οποία αναθεωρήθηκε τελευταία φορά στη Μanila το 2010 και τέθηκε σε εφαρμογή το 2012, απαιτεί άμεση επικαιροποίηση, καθώς η ψαλίδα μεταξύ των προδιαγραφών της και των σύγχρονων απαιτήσεων έχει ανοίξει σημαντικά. Το μεγαλύτερο κενό παρατηρείται στις προαπαιτούμενες ψηφιακές γνώσεις και δεξιότητες, όπως και σε θέματα περιβάλλοντος και διαχείρισης καυσίμων.

Ο σύγχρονος ναυτικός και ειδικότερα ο αξιωματικός, εκτός από την αγάπη για τη θάλασσα, θα πρέπει να αποκτήσει σύγχρονες γνώσεις και δεξιότητες, ούτως ώστε να γίνει άξιος και ανταγωνιστικός, ένας πραγματικός Global Marine Professional Officer. Πέραν των προαπαιτούμενων γνώσεων και δεξιοτήτων, βασικά στοιχεία για έναν σύγχρονο αξιωματικό θα πρέπει να είναι η υιοθέτηση κανόνων επαγγελματικής και ηθικής δεοντολογίας, η ικανότητα διαχείρισης του ανθρώπινου παράγοντα, των διαπολιτισμικών ανθρώπινων σχέσεων και η υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Ανάληψη πρωτοβουλιών ηγεσίας, που να ξεκινούν από γνώσεις, εμπειρίες και στοιχεία εταιρικής και περιβαλλοντικής διακυβέρνησης, με κατανόηση και ανταπόκριση στις σύγχρονες προκλήσεις. Αντοχή και προσαρμοστικότητα σε ένα δυναμικά μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Το Ίδρυμα Ευγενίδου συμμετέχει ως Work Package Leader της στρατηγικής του ευρωπαϊκού προγράμματος SkillSea, που καλείται να προσδιορίσει τις μελλοντικές δεξιότητες των υφιστάμενων ναυτικών επαγγελμάτων, καθώς και των μελλοντικών επαγγελμάτων που θα δημιουργηθούν από τον μετασχηματισμό του κλάδου. Παράλληλα, πιστεύω ότι είναι γνωστή η μέχρι τώρα εμπειρία και συνεισφορά του Ιδρύματος Ευγενίδου στη ναυτική εκπαίδευση. Το υπουργείο Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής έκανε την εξαιρετική τιμή να αναθέσει στο Ίδρυμα Ευγενίδου την υποβολή συνολικής πρότασης για ένα σύγχρονο σύστημα ναυτικής εκπαίδευσης. Αυτό υλοποιήθηκε σε συντονισμό με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς από πλευράς Ναυτικών Ακαδημιών, της ακαδημαϊκής κοινότητας, της βιομηχανίας και των νηογνωμόνων, καθώς επίσης και σε συνεργασία με φορείς σχετιζόμενους με θέματα ναυτικής εκπαίδευσης. Οψόμεθα, μιας και όλα αυτά έγιναν σε απόλυτη σύμπραξη με τους θεσμούς της ναυτιλίας».

Ποιες είναι οι πολιτικές που αναπτύσσει ο ΙΜΟ σε αυτόν τον τομέα;

«O IMO, παρά την πανδημία και τη δραματική κρίση της Ουκρανίας, συνεχίζει συστηματικά το έργο του σε θέματα ασφάλειας ναυσιπλοΐας και μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHC) και στη βελτιστοποίηση του περιεχομένου της ναυτικής εκπαίδευσης. Ο ΙΜΟ θεωρεί ότι οι επαρκώς καταρτισμένοι και σύμφωνα με τα κοινώς αποδεκτά διεθνή standards εργαζόμενοι ναυτικοί, όπως αυτός ορίζει, με σωστά κίνητρα και αγάπη για το ναυτικό επάγγελμα, αποτελούν βασικό προαπαιτούμενο για την εύρυθμη λειτουργία της ναυτιλίας. Κανένας κανονισμός, καμία λειτουργία των πλοίων όπως καθορίζονται από την εξέλιξη και τις νέες τεχνολογίες δεν μπορούν να αποδώσουν εάν οι εργαζόμενοι ναυτικοί δεν μπορέσουν να τα εφαρμόσουν σωστά. Υπ’ αυτή την έννοια, η προσέλκυση των νέων στα ναυτικά επαγγέλματα και ένα κατάλληλο εκπαιδευτικό σύστημα με αρωγό την εν πλω μαθητεία είναι αναγκαίες συνθήκες για την εύρυθμη λειτουργία της ναυτιλίας. Ο ΙΜΟ από το 2018 έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες για τον στρατηγικό του σχεδιασμό, με έναν ορίζοντα εξαετίας.

Ο Οργανισμός εξετάζει τη διαχείριση του ανθρώπινου παράγοντα, τις δυνατότητες αλλά και τις ανάγκες του για την εύρυθμη λειτουργία του πλοίου, όσον αφορά τις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις του σήμερα, και με γνώμονα το αύριο, προκειμένου να αναθεωρήσει, να ενισχύσει και να επικαιροποιήσει τις απαιτούμενες δεξιότητες και γνώσεις που θα προσφέρει η ναυτική εκπαίδευση και η τόσο σημαντική μαθητεία. Είναι δε πολύ μεγάλος ο αριθμός μελετών, επιτροπών και δράσεων για να τις αναφέρω. Όλα αυτά θα μας οδηγήσουν σε μια αναθεωρημένη STCW, η οποία όχι μόνο θα καλύψει το κενό που αναφέραμε μεταξύ των προδιαγραφών της Μanila 2010 και των σημερινών απαιτήσεων των πλοίων, αλλά θα προβλέπει και τις μελλοντικές εξελίξεις με έμφαση στο περιβάλλον, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, τα εναλλακτικά καύσιμα, τα περισσότερα αυτόνομα πλοία κ.ο.κ. Θα πρέπει να γίνουν όμως και τα σωστά impact studies, ούτως ώστε να βρεθούν οι βέλτιστες λύσεις και μάλιστα σε ένα διεθνές και ολιστικό πλαίσιο, αλλιώς οι συνέπειες μπορεί να είναι ιδιαιτέρως αρνητικές για τη ναυτιλία και όχι μόνο. Είναι προφανές ότι το disruption στην τεχνολογία κινείται ταχύτερα από τη ναυτική εκπαίδευση. Σε γενικότερη θεώρηση υπάρχουν μελέτες που υποστηρίζουν ότι το 85% των θέσεων εργασίας που θα υπάρχουν το 2030 δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί. Επομένως, σημαντική είναι η νοοτροπία της δυναμικής στην έννοια μιας σταδιοδρομίας στη θάλασσα και η κατανόηση της αναγκαιότητας της διά βίου μάθησης και η υιοθέτηση της προσαρμοστικότητας. Όλα αυτά βέβαια με ανθρώπινο μέτρο και χωρίς υπερβολές».

Πώς αυτά υλοποιούνται, αν αυτό συμβαίνει, στις χώρες με παράδοση στην παραγωγή ναυτικών, ιδιαίτερα στην Ελλάδα; «Σήμερα, περί τo 80% του παγκόσμιου εμπορίου μεταφέρεται διά θαλάσσης, περί τα 50.000 εμπορικά πλοία πραγματοποιούν τις παγκόσμιες μεταφορές από μια δεξαμενή 1.500.000 ναυτικών, εκ των οποίων οι 380.000 είναι από τις Φιλιππίνες, ενώ μεγάλη προσφορά ναυτικών έχουν η Κίνα, η Ρωσία, η Ουκρανία και η Ινδονησία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι απολύτως κατανοητό ότι οι περί τις 25.000 Έλληνες ενεργοί ναυτικοί είναι ένα ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό, πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες της ελληνικής ναυτιλίας. Προφανώς, υπάρχουν σοβαροί λόγοι και αιτίες γι’ αυτήν την εικόνα, αλλά είναι επίσης σαφές ότι υπάρχει μεγάλη πολυποικιλότητα συστημάτων, τα οποία δίνουν την απαραίτητη προσφορά ναυτικών προκειμένου να γυρίζουν οι προπέλες. Η ανταπόκριση των ναυτικών στις νέες απαιτήσεις της ναυτιλίας ενέχει προφανώς αρκετές δυσκολίες, για λόγους πρακτικούς, αλλά και ιστορικούς. Πιστεύουμε ότι οι δυσκολίες αυτές μπορούν να ελαχιστοποιηθούν με συστηματική εφαρμογή της επιμόρφωσης, μέσω των δυνατοτήτων της διά βίου μάθησης, με επικέντρωση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Όπως είπα και προηγουμένως, το Ίδρυμα Ευγενίδου έχει υποβάλει ολοκληρωμένη πρόταση στην Πολιτεία προκειμένου να αυξηθεί η προσφορά επαρκώς καταρτισμένων Ελλήνων και Ελληνίδων αξιωματικών, γιατί χρειαζόμαστε τουλάχιστον τους διπλάσιους. Οψόμεθα».

Tα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένας διάλογος για την ομοιογένεια των πληρωμάτων και το πόσο αναγκαία είναι. Ποια είναι η άποψή σας;

«Η μεγάλη αύξηση του παγκόσμιου εμπορικού στόλου και η πολλαπλότητα προσφοράς θέσεων εργασίας ναυτικών τόσο σε επίπεδο αξιωματικών όσο και πληρωμάτων, καθιστά βασική προϋπόθεση τη βέλτιστη λειτουργία πληρωμάτων διαφορετικών εθνικοτήτων. Βασική προϋπόθεση, η τήρηση της STCW, η απαραίτητη γνώση Αγγλικών, και βασικότερο όλων η διαχείριση της έλλειψης ομοιογένειας και η σωστή αυτοδιαχείρισή της. Είναι γεγονός ότι υπάρχει τεράστια πολυποικιλότητα εκπαιδευτικών συστημάτων και επιπέδων, που οδηγούν όμως σε κοινό γνωστικό αποτέλεσμα και απόκτηση προαπαιτούμενων δεξιοτήτων. Καθοριστικής σημασίας είναι και η σωστή διαχείριση ανθρώπινων πόρων, τόσο σε επίπεδο γραφείων όσο και πλοίων, η συνεχόμενη κατάρτιση και ενημέρωση, μια λογική διά βίου μάθησης, μα πάνω απ’ όλα τα χαρακτηριστικά ηγεσίας και ικανότητας διαχείρισης κρίσεων, ειδικά από τους αξιωματικούς. Ο Έλληνας αξιωματικός, λόγω της ψυχοσύνθεσης και της εξωστρέφειάς του, πιστεύω ακράδαντα ότι μπορεί να συνεισφέρει καθοριστικά για το δέσιμο, την καθοδήγηση και την αποτελεσματικότητα της ομάδας του. Επίσης, είναι ιδιαίτερα ικανός να μεγαλουργεί σε διαφορετικής κουλτούρας συστήματα, λαμπρό παράδειγμα ο Ελληνισμός της διασποράς. Ο ΙΜΟ παρακολουθεί ιδιαιτέρως στενά αυτό το θέμα».

Ποια είναι η κατάσταση της ναυτικής εκπαίδευσης σήμερα στη χώρα μας;

Υπάρχουν χώρες που έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες για ανάπτυξη του τομέα της ναυτικής εκπαίδευσης; Εσείς έχετε κάποιες προτάσεις; «Θα επικεντρωθώ στα της Ελλάδος, μιας και η κάθε χώρα παράγει δικούς της αξιωματικούς με το δικό της σύστημα, έχοντας τον δικό της ιδιαίτερο οδικό χάρτη. Πιστεύουμε ότι το σύστημα ναυτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα συνεχώς εκσυγχρονίζεται, με βελτίωση των υποδομών των ΑΕΝ, με νέα προγράμματα πλοιάρχων (δυστυχώς τα νέα προγράμματα των μηχανικών, για λόγους που δεν θα αναφέρω, δεν προχώρησαν), με την ενίσχυση της δεξαμενής αξιωματικών Α’ τάξεως μέσω των ΕΠΑΛ, και με την εν μέρει ενίσχυση του μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού των ΑΕΝ. Όλα τα παραπάνω είναι βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Εκτιμάμε όμως ότι η Πολιτεία θα πρέπει να διαθέσει περισσότερους πόρους για την προσέλκυση εξειδικευμένου μόνιμου ανθρώπινου διδακτικού δυναμικού, σε επίπεδο ναυτοδιδασκάλων/τεχνολόγων. Θα μπορούσε, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, να στηρίξει τους σπουδαστές, ιδιαίτερα στα μεταφορικά έξοδα αλλά και σε άλλα δίκαια αιτήματά τους. Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν χρειαζόμαστε παραπάνω Ακαδημίες, αλλά ενίσχυση των ήδη υφιστάμενων. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η μετάβασή μας στην ψηφιακή εποχή και στο blended learning, στον ψηφιακό δηλαδή μετασχηματισμό της ναυτικής εκπαίδευσης, που θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων σε εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών και στην απαραίτητη εξοικείωση με τις προηγμένες τεχνολογίες. Η πρόταση του Ιδρύματος Ευγενίδου, όπως ανέφερα και προηγουμένως, πιστεύουμε ότι καλύπτει όλο το φάσμα, από την εισαγωγή μέχρι την αποφοίτηση και πιστοποίηση των σπουδαστών, εμπεριέχοντας αξιολογήσεις, επιμορφώσεις, και οτιδήποτε άλλο κρίνεται ως αναγκαίο, για ένα ομοιογενές και δομημένο σύστημα ναυτικής εκπαίδευσης. Αποδίδουμε δε ιδιαίτερη σημασία στην ύπαρξη ανεξάρτητου συστήματος πιστοποίησης των δεξιοτήτων των ναυτικών, διότι πιστεύουμε ότι αυτό θα αποτελέσει εφαλτήριο της ποιοτικής αναβάθμισης των ναυτικών σπουδών. Όλα αυτά προϋποθέτουν άμεση και διαπροσωπική πολιτική προσέλκυσης σε όλες τις περιφέρειες της Ελλάδας, με βασική προϋπόθεση την επαρκή ενημέρωση των μαθητών για το ναυτικό επάγγελμα και τις προοπτικές του. Το πλαίσιο της προσέλκυσης δεν θα πρέπει να περιορίζεται στην παράδοση και σε λόγους βιοποριστικούς, μέσω του μαθήματος “Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός”, αλλά να δίνει την προοπτική της κατανόησης σε περισσότερους νέους και νέες της σημαντικότητας της απόκτησης ενός σπουδαίου διαβατηρίου για μια καλύτερη και δημιουργική σταδιοδρομία, αυτή του Έλληνα ναυτικού».

------------------

Uniform maritime education system

The necessity of lifelong learning and adaptability are important pillars for a career at sea, emphasizes Leonidas Dimitriadis-Eugenides, President of the Eugenides Foundation and the Eugenides group, and an IMO Goodwill Maritime Ambassador 20 SHIPPING 2022 ΙΝΤΕRVIEW 

Interviewed by Antonis Tsimplakis, [email protected]

I n the following interview, Mr. Leonidas Dimitriadis - Eugenides points out that at the regulatory level, regarding the training of seafarers, there are changes that will fill the gaps in relation to the current requirements of ships, but will also predict future developments with emphasis on the environment, digital transformation, alternative fuels, and autonomous ships. Nevertheless, he stressed that the best solutions must first be found, and in fact in an international and holistic context, “otherwise, consequences can be particularly negative for shipping and beyond.” A typical example, he said, is the speed of technology, which is moving faster than maritime education, with several studies claiming that 85% of job positions that will exist in 2030 have not yet been created.

Upgrading maritime education worldwide, and attracting young people in marine professions are major challenges to shipping. With your experience in maritime education, what are the latest developments in this field?

“That’s a timely question. As we know, world shipping accounts for more than 80% of world trade, and its importance became even greater during the period of the pandemic and in the recent dramatic aftermath of the tragic crisis in Ukraine. At the same time, global shipping suffers from a lack of a six-digit number of adequately trained officers. Unluckily, an even greater shortage is faced by Greek shipping, which accounts for 21% of the world fleet and 59% of the EU fleet. Such shortage is an additional deterrent to the much-needed increase in seagoing ships under Greek flag. At the same time, it is a fact that STCW, which provides the minimum prerequisite knowledge for maritime education and was last revised in Manila in 2010 and implemented in 2012, requires immediate updating, as the gap between its specifications and modern requirements has widened significantly. The biggest gap is observed in the prerequisite digital knowledge and skills, as well as in issues relating to the environment and fuel management. The modern sailor and especially the officer, in addition to the love for the sea, must acquire modern knowledge and skills, in order to become worthy and competitive, a true Global Marine Professional Officer. In addition to the prerequisite knowledge and skills, key elements for a modern officer should be the adoption of rules of professional and moral ethics, the ability to manage the human factor, intercultural human relationships and high emotional intelligence. Other skills needed include undertaking leadership initiatives, starting from knowledge, experience and elements of corporate and environmental governance, with understanding and responsiveness to modern challenges. Endurance and adaptability to a dynamically changing environment are also required. The Eugenides Foundation participates as a Work Package Leader of the strategy of the European program SkillSea, which will identify the future skills of existing maritime professions, as well as the future professions that will be created by the industry’s transformation. Particularly, I believe that the Eugenides Foundation contributes significantly to maritime education. The Ministry of Shipping & Island Policy entrusted the Eugenides Foundation with the submission of a comprehensive proposal for a modern maritime training system. This was done in coordination with all stakeholders from the Maritime Academies, the academic community, the shipping industry and classification societies, and in collaboration with bodies related to maritime education issues.”

What are the IMO policies in this area?

“In spite of the pandemic and the war crisis in Ukraine, the IMO is systematically keeping up with its work on maritime safety and greenhouse gas emissions reduction (GHC), and on optimizing the content of maritime education. The IMO considers that adequately trained seafarers -in accordance with commonly accepted international standards- equipped with the right motivation and love for the seafaring profession, are a basic prerequisite for the smooth operation of shipping. No regulations, no operation of ships as defined by evolution and new technologies can work effectively unless seafarers can properly apply them. In this sense, attracting young people to the maritime professions and an appropriate education system assisted by on-board apprenticeship, are necessary conditions for the proper functioning of shipping. IMO began its strategic planning in 2018, with a six-year horizon. The Organization examines the management of the human factor, its capabilities and needs for the smooth operation of the ship, in view of the ever-increasing requirements of today, and with a view to tomorrow, in order to review, strengthen and update the required skills and knowledge offered by naval training. The number of studies, committees and actions is too large to mention. This will lead us to a revised STCW, which will not only make up for the gap we mentioned earlier between the Manila 2010 specifications and current ship requirements, but will also anticipate future developments with an emphasis on the environment, digital transformation, alternative fuels, autonomous ships, etc. However, the right impact studies must be carried out in order to locate the best solutions, and in fact, in an international and holistic context, otherwise the consequences can be particularly negative for shipping and beyond. It is obvious that disruption in technology is moving faster than maritime education. In general, there are studies claiming that 85% of the job positions that will exist in 2030 have not yet been created. Therefore, it is important to have a culture of dynamism in the concept of a career at sea, and to understand the necessity of lifelong learning and adaptability. All this, of course, in a human measure and without exaggeration.”

How are these implemented, if this is the case, in countries with a tradition in the production of seafarers, especially Greece?

“Today, about 80% of world trade is transported by sea, about 50,000 merchant ships carry global cargo from a reservoir of 1,500,000 seafarers, of which 380,000 are from the Philippines, while a large supply of seafarers comes from China, Russia, Ukraine and Indonesia. In this context, it is completely understandable that the approximately 25,000 Greek active sailors is a particularly low figure, always according to the needs of Greek shipping. Obviously, there are serious reasons for this image, but it is also clear that there is a great variety of systems providing the necessary supply of sailors in order to turn the propellers. The response of seafarers to the new requirements of shipping obviously involves several difficulties, for both practical and historical reasons. We believe that these difficulties can be minimized through the systematic application of training and lifelong learning options, with a focus on remote education. Notably, the Eugenides Foundation has submitted a comprehensive proposal to the State in order to increase the supply of adequately trained Greek and Greek officers, because we need at least twice as many.”

In recent years, a debate has developed over crew uniformity and how necessary it is. What is your opinion on the specific issue?

“The large increase in the global merchant fleet and the multiplicity of job offers for seafarers, both at the level of officers and crews, make the optimal operation of crews of different nationalities a prerequisite. A basic condition is the observance of STCW, the necessary knowledge of English, and most importantly the management of the lack of uniformity. The fact is that there is a huge variety of educational systems and levels, but they lead to a common cognitive result and the acquisition of prerequisite skills. Proper management of human resources, both at the level of offices and ships, continuous training and information, a logic of lifelong learning, but above all the characteristics of leadership and crisis management ability, especially by officers, are also crucial. I firmly believe that Greek officers, owing to their mentality and extroversion, can have a decisive contribution to the binding, guidance and effectiveness of their team. They are also particularly capable of thriving in different culture systems, a shining example being the Hellenism of the Diaspora. The IMO is monitoring this issue very closely.”

What is the state of maritime education in our country today? Are there any countries that have taken initiatives to develop the maritime education sector? Do you have any suggestions?

“I will focus on Greece, since each country produces its own officers with their own system, having their own special road map. We believe that the maritime education system in Greece is constantly being upgraded, with upgrades to AEN facilities, new masters programs, strengthening the pool of first class officers through EPAL, and increasing the permanent teaching staff of AEN. All of the above are steps in the right direction. However, we believe that the State should allocate more funds to attracting specialized permanent human resources, at the level of naval instructors/technologists. The State could, at no particular cost, support students, especially in transportation costs but also in their other fair demands. Personally, I believe that we do not need more Academies, but upgrading the existing ones. Particularly important is our transition to the digital age and blended learning, to the digital transformation of maritime education, which will lead to a de facto upgrading of curricula and the necessary familiarity with advanced technologies. We believe that the proposal by the Eugenides Foundation, as I mentioned earlier, covers the whole range, from admission to graduation and certification of students, including assessments, training, and anything else deemed necessary, for a uniform and structured maritime education system. Special importance is attached to an independent system for the certification of seafarers' skills, as we believe that this will be a springboard for the quality upgrade of maritime studies. All these presuppose a direct and interpersonal policy of attraction in all regions of Greece, provided that there is adequate information to students about maritime professions and prospects. To attract more students, no traditional practices are needed, but making more young people realize the importance of obtaining a great passport for a better and more creative career with the Greek navy.”