Μπορεί μια παγκόσμια πρόκληση να λειτουργήσει αφυπνιστικά, να μας κάνει να αλλάξουμε νοοτροπία και να καθορίσει τα επόμενα στρατηγικά μας βήματα; Στην περίπτωση της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, η οποία μας ταλανίζει ακόμη, φαίνεται ότι μπορεί.
Η πανδημία λειτούργησε αφυπνιστικά, επέβαλε τους δικούς της όρους και μας ανάγκασε να λειτουργήσουμε σε άλλες ταχύτητες. Αντιληφθήκαμε όλοι ότι όταν η υγεία κινδυνεύει, και οι υπόλοιποι τομείς κινδυνεύουν. Και όπως αναφέρει σε έκθεσή του ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), κανείς δεν είναι ασφαλής, έως ότου όλοι είναι ασφαλείς. Ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας στη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών -όπως και στην περίοδο των Μνημονίων- διαδραμάτισε έναν ακόμη πιο κρίσιμο ρόλο, όπως είναι το χρέος του. Απέδειξε για ακόμη μία φορά ότι είναι άξιος εταίρος και στήριξε καταλυτικά όχι μόνο τη δημόσια υγεία, αλλά και την οικονομία και την κοινωνία. Μέσα από μια σειρά δωρεών προς το δημόσιο υγειονομικό σύστημα, οι επιχειρήσεις του κλάδου υγείας έστειλαν ισχυρό μήνυμα ότι η αλληλεγγύη και η κοινωνική προσφορά την ώρα της ανάγκης αποτελούν πραγματικό «γιατρικό». Όχι μόνο σε μία κρίση, αλλά και στην επόμενη ημέρα αυτής, ο φαρμακευτικός κλάδος παίζει καταλυτικό ρόλο, ειδικότερα, όσον αφορά την οικοδόμηση ενός νέου ισχυρού οικονομικού μοντέλου που έχουμε σήμερα ανάγκη περισσότερο από ποτέ.
Αλλαγή της πολιτικής
Ένα θετικό στοιχείο στη δύσκολη αυτή συγκυρία είναι το γεγονός ότι άνοιξε ο δημόσιος διάλογος αναφορικά με την ανάγκη αλλαγής της φαρμακευτικής πολιτικής. Το είδαμε ξεκάθαρα στο πρώτο πανδημικό κύμα πόσο κόστισε η εξάρτηση των συστημάτων υγείας σε όλη την Ευρώπη, από τις εισαγωγές τρίτων χωρών χαμηλού κόστους. Ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΒ και ως άνθρωπος της βιομηχανίας, εκτιμώ ότι το μεγάλο στοίχημα της επανεκκίνησης της οικονομίας πρέπει να είναι η διατήρηση των θέσεων εργασίας -εκατομμύρια εκ των οποίων χάθηκαν την τελευταία χρονιά- και η στροφή σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, με βασικό άξονα τη βιομηχανική παραγωγή, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο της νέας ευρωπαϊκής στρατηγικής η Ευρωπαϊκή Ένωση θέτει ως προτεραιότητά της την ενίσχυση της βιοφαρμακευτικής έρευνας, τον επαναπατρισμό της φαρμακευτικής παραγωγής στην Ευρώπη, την ενίσχυση των περιφερειακών ευρωπαϊκών εφοδιαστικών αλυσίδων για φάρμακα και υγειονομικό υλικό.
Η απάντηση στην κρίση
Η απάντηση στην υγειονομική κρίση για τον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας είναι η επαρκής χρηματοδότηση της έρευνας για δημιουργία νέων μορίων, η συνεργασία των ερευνητικών ομάδων, η σύνδεση της παραγωγής με την καινοτομία. Και, φυσικά, η ενδυνάμωση και η χρήση της τεχνολογίας, της τηλεϊατρικής και της ψηφιακής μεταρρύθμισης, στην υπηρεσία της ανθρώπινης υγείας και ευημερίας. Η ανάπτυξη της Βιοτεχνολογίας αποτελεί τη δεύτερη κορυφαία Επανάσταση, μετά την Ψηφιακή. Και εάν υπήρχε ακόμη πιο εντατική συνεργασία μεταξύ των ερευνητικών ομάδων παγκοσμίως, θα είχαμε πολύ νωρίτερα θεαματικά αποτελέσματα, αναφορικά με καινοτόμες θεραπείες, όχι μόνο κατά της COVID-19, αλλά και για άλλες ασθένειες που παραμένουν ακόμη και σήμερα ανίατες. Είναι η ώρα επίσης η Πολιτεία να πάψει να βλέπει λογιστικά τον κλάδο, να αρχίσει να τον αντιμετωπίζει αναπτυξιακά και να μη φρενάρει τις επενδύσεις, στον βωμό μιας άδικης και απεχθούς φορολογίας. Γιατί μόνο με βιώσιμες και υγιείς βιομηχανίες υπάρχει ανάπτυξη στην οικονομία και αύξηση θέσεων εργασίας.
Συνεργάσιμοι και αλληλέγγυοι
Η πανδημία -όσο οδυνηρή και εάν είναιμας έδωσε μία ευκαιρία να αφυπνιστούμε, να αντιληφθούμε, ότι στο μέλλον πρέπει να είμαστε περισσότερο συνεργάσιμοι και αλληλέγγυοι και να στραφούμε στο μοντέλο των BIG PHARMA, αξιοποιώντας στο έπακρον την τεχνολογία, την τηλεϊατρική και τις δυνατότητες που μας δίνει η ψηφιακή μεταρρύθμιση. Είναι αδήριτη ανάγκη η Ελλάδα να γίνει κόμβος Καινοτομίας και Αριστείας και να «αγκαλιάσουμε» δυναμικότερα τις ψηφιακές πλατφόρμες. Άλλωστε το ευνοϊκό χρηματοδοτικό περιβάλλον του Ταμείου Ανάκαμψης (RF), μας δίνει αυτή τη δυνατότητα. Οι προκλήσεις είτε υγειονομικές είτε οικονομικές, είτε περιβαλλοντικές, ήρθαν για να μείνουν. Μόνο με κοινωνική συνοχή, υπευθυνότητα, αλληλεγγύη και μακρόπνοο σχεδιασμό που θα προστατεύει τις παραγωγικές μονάδες, τις θέσεις εργασίας και την αξία των προϊόντων θα μπορέσουμε να τις ξεπεράσουμε και να μιλήσουμε για πραγματική ανάπτυξη. [SID:14789315]
