Του Αθανάσιου Σαββάκη*
Με αφορμή την πανδημία, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει άμεση και γενναία -προς τη σωστή κατεύθυνση βεβαίως- αναμόρφωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Κατά τον ΣΒΕ, η παρούσα δύσκολη χρονική συγκυρία θα πρέπει να λειτουργήσει ως αφορμή για τον εξορθολογισμό του περιβάλλοντος δραστηριοποίησης της βιομηχανίας, που θα έχει ως “πυρήνα” την άρση των κυριότερων εμποδίων από το περιβάλλον δραστηριοποίησης, που μειώνουν καθημερινά τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των μεταποιητικών επιχειρήσεων της χώρας μας.
- Υψηλή φορολογία σε σχέση με ανταγωνίστριες χώρες,
- Τέλη και εισφορές που πληρώνονται αναίτια,
- Ασφαλιστικές εισφορές που είναι πλέον δυσβάσταχτες,
- Υψηλό κόστος ενέργειας,
- Δυσκολίες στην παροχή ρευστότητας μέσω του τραπεζικού συστήματος,
- Αμφιλεγόμενο ως προς τη φιλικότητά του καθεστώς επενδύσεων,
- Απουσία στρατηγικής και πολιτικής για τη βιομηχανία, κ.λπ.
είναι μέρος μόνον από τον μακρύ κατάλογο των προβλημάτων, που πολλά από αυτά λιμνάζουν επί δεκαετίες και αναζητούν (τολμηρές) λύσεις.
Για τη χώρα μας, η οριοθέτηση της σύγχρονης έννοιας της “βιομηχανικής πολιτικής” και ακολούθως η υλοποίησή της, αποτελούν ταυτόχρονα ικανές και αναγκαίες συνθήκες για την αλλαγή του παραγωγικού και οικονομικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας. Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί επιτακτική ανάγκη η ταχύτερη επάνοδος της χώρας μας στην κανονικότητα και να γίνει αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πρέπει να δουλέψουμε παραγωγικά. Ως εκ τούτου η ενίσχυση της παραγωγικής βάσης της χώρας και η διαμόρφωση συγκεκριμένης βιομηχανικής πολιτικής θα πρέπει ν’ αποτελέσει άμεση κυβερνητική προτεραιότητα. Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε:
- να τεθεί ως στόχος από τη χώρα μας η μεταποίηση ως το 2022 να εισφέρει περισσότερο από το 10% στη δημιουργία ΑΕΠ για τη χώρα μας,
- να ασκηθεί έμμεση κλαδική βιομηχανικής πολιτικής, κατά το πρότυπο άλλων χωρών της Ε.Ε., στην οποία προτεραιότητα ενίσχυσης θα έχουν δυναμικοί και εξωστρεφείς κλάδοι της μεταποίησης, οι οποίοι παράγουν και διαθέτουν διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες.
*Ο Αθανάσιος Σαββάκης είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος.
Με την ορθή βιομηχανική πολιτική θα επέλθει η από πολλών ετών επαναβιομηχάνιση της πατρίδας μας. Η πανδημία θα πρέπει να μας κινητοποιήσει και να σχεδιάσουμε -επιτέλουςτο παραγωγικό μοντέλο της πατρίδας μας, που μ’ αυτό θα αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις προκλήσεις της επόμενης μέρας. Τον δρόμο μας τον δείχνει η Ευρώπη και οι ανεπτυγμένες χώρες. Η βιομηχανία συνεπώς μπροστά και απαίτηση για ανάπτυξη συνεργειών με όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας.
Προς την κατεύθυνση αυτή, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδος προτείνει να υπάρξουν ρεαλιστική στρατηγική, συνεκτικό σχέδιο και τα απαραίτητα χρονοδιαγράμματα εφαρμογής πολιτικών για τη βιομηχανία, που αφενός θα καταφέρουν να την ενισχύσουν με τρόπο έμπρακτο και αφετέρου θα συμβάλλουν καταλυτικά στη μεγέθυνσή της. Έτσι, η χώρα μας θα αποκτήσει αρκετή θωράκιση για την αντιμετώπιση παρόμοιων κρίσεων όπως αυτή που ζούμε σήμερα.
Τούτο διότι η εγχώρια μεταποιητική δραστηριότητα μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει ως “ανάχωμα” σε παγκόσμιες οικονομικές αναταράξεις.
Άλλωστε η βιομηχανία αποτελεί σημαντικό πυλώνα ανάπτυξης και παράγοντα κοινωνικής συνοχής, αφού περισσότερο από το 1/3 της απασχόλησης της χώρας μας οφείλεται στη μεταποιητική δραστηριότητα. Ουσιαστικά η βιομηχανία είναι ο κατεξοχήν τομέας της οικονομίας που παρέχει, και μάλιστα σταθερά, δουλειά σε πλήθος επιχειρήσεων και επαγγελμάτων που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη δραστηριότητά της. Στο πλαίσιο αυτό, οι σχετικές μελέτες αποδεικνύουν ότι για κάθε ένα ευρώ κύκλου εργασιών της βιομηχανίας, στην οικονομία “πέφτουν” σχεδόν άλλα τέσσερα. Κι αυτό διότι η βιομηχανία δίνει, άμεσα και έμμεσα, δουλειά με αμοιβές πολύ πάνω από τον μέσο όρο σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, αποτελώντας έτσι τον μεγαλύτερο εργοδότη της χώρας.
Στο πλαίσιο αυτό και με αφορμή την πανδημία και την κατακόρυφη πτώση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, αναδύεται, με εμφατικό μάλιστα τρόπο, το πρόβλημα επιλογής αναπτυξιακών προτεραιοτήτων για τη χώρα την επόμενη ημέρα και η τεράστια εξάρτηση της χώρας από τον τουρισμό. Ευτυχώς σιγά σιγά η παρούσα κυβέρνηση έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η “αναπτυξιακή μονομέρεια” οδηγεί σε άνευ προηγουμένου οικονομικές εξαρτήσεις και εν τέλει σε αδιέξοδα.
Η διεθνής εμπειρία, και ειδικά η εμπειρία της οικονομικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, αποδεικνύει ότι τέτοιου είδους αδιέξοδα αμβλύνονται σε περιπτώσεις κρίσεων όπως η παγκόσμια οικονομική κρίση, η πανδημία, κλπ., όταν μια χώρα έχει ανεπτυγμένη βιομηχανική βάση.
Το γεγονός αυτό, μας υποδεικνύει την πραγματική αναπτυξιακή στόχευση για την Ελλάδα, την επόμενη μέρα μετά την πανδημία: ενίσχυση, και μάλιστα κατά προτεραιότητα, της βιομηχανικής και μεταποιητικής δραστηριότητας της χώρας. Άρα, πραγματική, με σχέδιο και στρατηγική στόχευση, και όχι πρόσκαιρη και ευκαιριακή, αλλαγή του οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας.
