Του Δρ Γιώργου Κωνσταντόπουλου *
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι γύρω από την εξωστρέφεια και τις εξαγωγές έχει χυθεί άφθονο δημοσιογραφικό μελάνι τα τελευταία χρόνια. Ο καθένας βλέπει τις εξαγωγές από διαφορετική οπτική γωνία, επειδή είναι ένα θέμα που «πουλάει». Και πώς να μην «πουλάει» όταν οι εξαγωγές σπάζουν κάθε χρόνο νέα ρεκόρ, αποτελώντας την ατμομηχανή της ανάπτυξης της χώρας.
Οι τελευταίες εξελίξεις με την πανδημία του Covid-19 και τις επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία ανέδειξαν τη σημασία αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας και κατέστησαν επιτακτική την ανάγκη προώθησης του μηνύματος που υποστηρίζει διαχρονικά ο ΣΕΒΕ, το οποίο δεν είναι άλλο από το «ΠΑΡΑΓΩ και ΕΞΑΓΩ».
Παραγωγή και εξαγωγές λοιπόν
Εδώ όμως έχουμε ένα άλλο πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε. Το 20% των Ελλήνων εξαγωγέων, μεγάλων κυρίως επιχειρήσεων, αντιπροσωπεύει το 80% των ελληνικών εξαγωγών, ενώ το υπόλοιπο 20% διεξάγεται από το 80% που αποτελείται από επιχειρήσεις που παλεύουν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν όρθιες.
*Ο Δρ Γιώργος Κωνσταντόπουλος είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ)
Δυστυχώς, το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας προσφέρει κυρίως ρευστότητα στις πρώτες, που δεν τη χρειάζονται. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις όμως είναι αυτές που έχουν ανάγκη τη χρηματοδότηση και είναι αυτές που μπορούν να συνεισφέρουν ακόμη περισσότερο στην αύξηση των εξαγωγών και στην άμβλυνση των μεγάλων περιφερειακών ανισοτήτων στον εξαγωγικό χάρτη της χώρας. Η αποβιομηχανοποίηση της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια στερεί προϊόντα που θα μπορούσαν να εξαχθούν, οδηγώντας σε αντίστοιχη αύξηση των εισαγωγών και δημιουργώντας έλλειμμα στο εμπορικό μας ισοζύγιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επίσης, πάνω στο success story των ελληνικών εξαγωγών «στήνονται» κάθε χρόνο δεκάδες εγχώριοι διαγωνισμοί και events με στόχο δυστυχώς το ντόπιο καταναλωτικό κοινό και με ελάχιστη δυναμική εξαγωγικού μάρκετινγκ, που είναι η στόχευση όλων μας. Η απουσία του εξαγωγικού μάρκετινγκ και η πλήρης έλλειψη διαφημιστικής καμπάνιας σε ξένα μέσα είναι θέματα που πρέπει να μπουν στην κορυφή των ενεργειών μας στο άμεσο μέλλον.
Οι Έλληνες εξαγωγείς μέχρι τώρα παλεύουν μόνοι τους στο εξωτερικό σε B2B, B2C και B2G συναντήσεις και έρχεται ξαφνικά ο Covid-19 και τα αλλάζει όλα. Συνέδρια, εκθέσεις, επιχειρηματικές συναντήσεις και αποστολές αναβάλλονται ή ματαιώνονται. Σε αυτό το θολό τοπίο, πάλι οι εξαγωγείς θα πρέπει να προσαρμοστούν ΜΟΝΟΙ τους στον ψηφιακό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων και στην αναγκαιότητα συμμετοχής τους πλέον στις ΝΕΕΣ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ, όπου θα πρέπει να συμμετάσχουν για να επιβιώσουν. Κανένας, πλην ίσως των ίδιων των εξαγωγέων και του αρμόδιου υπουργείου για την Οικονομική Διπλωματία και την Εξωστρέφεια, δεν ενδιαφέρεται για τον σχεδιασμό της μεθεπόμενης μέρας, που είναι στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση.
Όσον αφορά τα μακεδονικά σήματα και την προώθησή τους σε όλο τον κόσμο, βλέπουμε ότι ενώ για τη Βόρεια Μακεδονία είναι πρώτο θέμα στην ατζέντα του νέου κράτους, όπου κοινωνία, πολιτεία και διεθνής πολιτική είναι μία γροθιά, με απόλυτο εναρμονισμό στις κινήσεις τους, στην Ελλάδα αντίθετα το θέμα «πουλάει» μόνο συγκυριακά και ευκαιριακά ανάλογα με το θυμικό και τον συναισθηματισμό της στιγμής.
Οι τελευταίες νομικές εξελίξεις και ενστάσεις εκ μέρους επιχειρήσεων της Βόρειας Μακεδονίας και χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, φίλα προσκείμενων σε αυτήν, αναδεικνύουν την αναγκαιότητα και τη σημασία της πρόσφατης πρωτοβουλίας του ΣΕΒΕ για τη δημιουργία του σήματος «Μ» - «Macedonia the GReat» και τη στήριξη αυτής της προσπάθειας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η προώθηση των μακεδονικών προϊόντων με το ως άνω συλλογικό σήμα των Ελλήνων εξαγωγέων σε όλο τον κόσμο έχει πολλαπλή σημασία για το μέλλον και την επόμενη μέρα της ελληνικής εξωστρέφειας και οικονομίας.
Δεν είναι μόνο θέμα σεβασμού στην ιστορία μας και στα διαχρονικά δικαιώματα των μακεδονικών επιχειρήσεων, είναι κυρίως θέμα ύπαρξης της ίδιας της πατρίδας μας και των προοπτικών της. Το «Μ» - «Macedonia the GReat» δεν είναι μόνο ένα συλλογικό σήμα του ΣΕΒΕ, είναι ταυτόχρονα ένα σύμβολο που μας θυμίζει από πού ερχόμαστε, πού βρισκόμαστε και προς τα πού πηγαίνουμε.
