Του Νίκου Χαλκιόπουλου
Η βασική διαφοροποίηση της Ιδιωτικής Ασφάλισης έναντι των άλλων Φορέων που δραστηριοποιούνται στον χρηματοοικονομικό τομέα ήταν η παροχή μακροχρόνιων εγγυήσεων στα συνταξιοδοτικά - επενδυτικά προγράμματα, οι οποίες υποστηρίζονταν από το τότε ισχύον Εποπτικό Πλαίσιο της Ιδιωτικής Ασφάλισης (Ν.Δ 400/70) τις Προβλέψεις των I.F.R.S και ειδικότερα τα I.F.R.S 4 & 39. Με βάση τα ανωτέρω, μακροχρόνιες εγγυήσεις προβλέπονταν και στα προγράμματα υγείας, παρέχοντας η Ιδιωτική Ασφάλιση Ισόβια Νοσοκομειακά Προγράμματα με εξαιρετικές παροχές και ανταγωνιστικά ασφάλιστρα, εξασφαλίζοντας στην οικογένεια την κάλυψη υγείας που χρειαζόταν.
Βεβαίως το ανωτέρω Εποπτικό Πλαίσιο παρουσίαζε κενά στην εποπτεία των ασφαλιστικών εταιρειών, με αποτέλεσμα κάποιες εταιρείες Κλάδου Ζωής να αναγκαστούν να αναστείλουν τη λειτουργία των, λόγω αδυναμίας της πολιτείας να εφαρμόσει τους σχετικούς νόμους προληπτικά και να μην αναγκάζεται, ως έσχατη λύση, να λαμβάνει κατασταλτικά μέτρα.
Ο Νίκος Χαλκιόπουλος είναι γενικός διευθυντής Χαρτοφυλακίου και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Πίστης.
Η ανάγκη της προσαρμογής του Εποπτικού Πλαισίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο οδήγησε την υιοθέτηση του Πλαισίου ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ ΙΙ, το οποίο καλείται να διαχειριστεί αποτελεσματικά τους κινδύνους που διατρέχει μια ασφαλιστική εταιρεία, με πιθανότητα επιβίωσής της για ένα (1) έτος 99.50%, το νέο πλαίσιο χρησιμοποιεί τη Standard Formula για το σύνολο των 5.000, περίπου, ευρωπαϊκών ασφαλιστικών εταιρειών, παρέχοντας τη δυνατότητα χρήσης Μερικών Εσωτερικών Μοντέλων (Partial Internal Mondels), προκειμένου να περιορίσουν τις εποπτικές απαιτήσεις σε κεφάλαια.
Η εφαρμογή της ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΙΙ από την 1η Ιανουαρίου 2016 αντιμετώπισε αποτελεσματικά θέματα αποτιμήσεων του Ενεργητικού και του Παθητικού των ασφαλιστικών εταιρειών, αλλά με τις προβλέψεις του καταδίκασε τα προγράμματα που ορίζουν μακροχρόνιες εγγυήσεις στην απόσυρσή των από την Αγορά, λόγω των αποτιμήσεων των μελλοντικών ταμειακών ροών στην τρέχουσα χρήση κάθε ασφαλιστικής εταιρείας.
Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι η απόσυρση από μεγάλο μέρος ασφαλιστικών εταιρειών των Ισοβίων Συνταξιοδοτικών Προγραμμάτων με εγγυημένα επιτόκια και η εμφάνιση των Ετησίως Ανανεουμένων Προγραμμάτων Υγείας στη θέση των Ισοβίων Προγραμμάτων Υγείας, θωρακίζοντας μεν τις ασφαλιστικές εταιρείες, παρέχοντας όμως στον καταναλωτή προγράμματα με σημαντικά μικρότερες παροχές, τα οποία τον καλύπτουν ουσιαστικά για 365 ημέρες.
Το IFRS 17, το οποίο αναμένεται να ισχύσει από 1.1.2021, επιβεβαιώνει στην ουσία τη μη δυνατότητα παροχής μακροχρόνιων εγγυήσεων από ασφαλιστικές εταιρείες, αναγκάζοντας το σύνολο αυτών, λόγω των υψηλών κεφαλαιακών απαιτήσεων, να προωθούν προγράμματα διάρκειας 365 ημερών, μη δίνοντας τη δυνατότητα στον ασφαλισμένο να προγραμματίσει τη μελλοντική ασφαλιστική του κάλυψη.
Η ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ ΙΙ διασφαλίζει τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών εταιρειών, αναγκάζοντας τις ασφαλιστικές να προωθούν προγράμματα λιγότερο ανταγωνιστικά απ’ ό,τι στο παρελθόν.
Τελικά, απ’ ό,τι φαίνεται στην πράξη, η εξίσωση Φερεγγυότητα / Παροχές Προγραμμάτων προς τον ασφαλισμένο οδηγεί στη μείωση της ανταγωνιστικότητας των παροχών των προγραμμάτων των ασφαλισμένων.
