Οι αυτοκτονίες ή απόπειρες δημοσίων προσώπων είναι σπάνιες στην Ελλάδα. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού όσοι επιβάλλουν στον εαυτό τους την εσχάτη των ποινών. Οπως ο Πιέρ Μπερεγκοβουά (φωτογραφία), την Πρωτομαγιά του 1993. Κατηγορείται για οικονομικό σκάνδαλο: πήρε άτοκο δάνειο από πλούσιο φίλο του για να αγοράσει διαμέρισμα στο Παρίσι. Οι σοσιαλιστές χάνουν τις εκλογές τον Μάρτιο του 1993. Ο Μπερεγκοβουά θεωρείται ο αποδιοπομπαίος τράγος. «Αφήσαμε να τον ξεσχίσουν τα σκυλιά» θα πει ο Μιτεράν στην κηδεία του.
Το 2003 ο Ντέιβιντ Κέλι, Βρετανός εμπειρογνώμονας για τα όπλα μαζικής καταστροφής αυτοκτόνησε. Είχε προηγηθεί το άδειασμά του από το υπουργείο Αμυνας, γιατί έδωσε πληροφορίες στο BBC ότι η βρετανική κυβέρνηση υπερέβαλε στο θέμα των όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ για να δικαιολογήσει την επίθεση εναντίον της χώρας αυτής.
Την ίδια χρονιά ο Γιούργκεν Mέλεμαν, τέως υπουργός Oικονομικών, Παιδείας και υφυπουργός Eξωτερικών της Γερμανίας, κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή, ενώ αιωρούνταν και φήμες ότι φυλλάδιο με θέσεις εναντίον του Αριέλ Σαρόν είχε χρηματοδοτηθεί από ανώνυμους κύκλους. Η Bουλή αποφάσισε να άρει την ασυλία του. Ο Μέλεμαν αυτοκτόνησε, αποσυνδέοντας το αλεξίπτωτό του, καθώς πραγματοποιούσε πτώση.
Μέσα Οκτωβρίου 2005 ο υπουργός Εσωτερικών της Συρίας Γκάζι Κάνααν, αυτοκτόνησε στο γραφείο του στη Δαμασκό. Είχε ανακριθεί, πριν από δύο εβδομάδες, από αξιωματούχους του ΟΗΕ που ερευνούσαν το θάνατο του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι.
Ο 51χρονος Βασίλε Πόπα, καθηγητής της νομικής στη Ρουμανία αυτοκτόνησε, επειδή κατηγορήθηκε για λογοκλοπή.
Πέρυσι, ο Ιάπωνας Υπουργός Γεωργίας Τοσικάτσου Ματσουόκα κατηγορήθηκε ότι πήρε μίζες και έβαλε τέρμα στη ζωή του, όπως και η πρώην υπουργός Στέγασης της Πολωνίας Μπάρμπαρα Μπλίντα, μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Μπορεί να μην είναι ποιητές-ιδανικοί αυτόχειρες, αλλά έχουν ένα κοινό. Εφτασαν στο σημείο να αισθάνονται πως ό,τι έχτισαν γκρεμίστηκε, και αισθάνονται απροστάτευτοι από την κατακραυγή, την απόρριψη, τον στιγματισμό. Οποια λάθη κι αν έκαναν, αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους με τραγικό τρόπο. Δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τους μηχανισμούς της εξουσίας για να μη λογοδοτήσουν; Ενδεχομένως και να είχε κλείσει αυτή η πόρτα και να τρόμαζαν στη θέα του εδώλιου του κατηγορουμένου.
Kανείς δεν καλεί, κανέναν, ακόμη και αν είναι χωμένος στη διαφθορά, να ακολουθήσει τα παραπάνω παραδείγματα. Αλλά και λίγη ευθιξία δεν βλάπτει. Και λίγο φιλότιμο. Οπως και μία δήλωση για την τραγικότητα της επιλογής του Χρήστου Ζαχόπουλου. Δεν αποπειράται κάθε μέρα να θέσει τέρμα στη ζωή του ένας ισχυρός πολιτικός παράγοντας.
K.T.
