Τα λιοντάρια έχουν μικρότερο πληθυσμό σε σύγκριση με τη λεία τους, και παρά το ότι η λογική λέει ότι περισσότερα διαθέσιμα θηράματα οδηγούν στην ύπαρξη περισσοτέρων αρπακτικών, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο.
Τα λιοντάρια έχουν μικρότερο πληθυσμό σε σύγκριση με τη λεία τους, και παρά το ότι η λογική λέει ότι περισσότερα διαθέσιμα θηράματα οδηγούν στην ύπαρξη περισσοτέρων αρπακτικών, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο.
Μια ομάδα Καναδών επιστημόνων κατάφερε να περιγράψει το φαινόμενο αυτό με μια απλή μαθηματική εξίσωση την οποία αποκαλούν «νόμο κλιμάκωσης ισχύος».
Οι σχέσεις που συνδέουν το θήραμα και το αρπακτικό, συγκεκριμένα τα λιοντάρια και τη λεία τους, ανακαλύφθηκαν σε διάφορα οικοσυστήματα από οικολόγους ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Guelph, το Πανεπιστήμιο McGill, το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας και το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Perimeter στο Βατερλώ του Οντάριο.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Κέβιν ΜακΚάν από το Πανεπιστήμιο του Guelph, η ποσότητα βιομάζας θηρευτών και θηραμάτων «προβλέπεται με εξαιρετική ακρίβεια από μία απλή μαθηματική συνάρτηση».
Ο «νόμος κλιμάκωσης ισχύος» προβλέπει ότι σε διάφορα οικοσυστήματα, πάντα θα υπάρχουν λιγότερα αρπακτικά από το αναμενόμενο, σε σύγκριση με εκείνα που ζουν σε περιοχές με λιγότερους πόρους. Οι ερευνητές εξέτασαν την παραγωγή βιομάζας σε λιβάδια, δάση, λίμνες και ωκεανούς, καθώς και μελέτησαν πάνω από 1.000 προηγούμενες μελέτες από τα τελευταία 50 χρόνια, που πραγματοποιήθηκαν σε 1.500 τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με τον ΜακΚάν, οι ερευνητές ανακάλυψαν με έκπληξη ότι οι αναλογίες θηρευτών και θηραμάτων ήταν οι ίδιες σε οποιαδήποτε τοποθεσία που αναλύθηκε. Όσο περισσότερα θηράματα υπάρχουν σε ένα οικοσύστημα, τόσο λιγότερο αρπακτικά απαντώνται.
Η σχέση αυτή είναι παρόμοια με το ρυθμό ανάπτυξης σε σχέση με το μέγεθος. «Τα κύτταρα σε έναν ελέφαντα αναπτύσσονται περισσότερο από 100 φορές πιο αργά από ό,τι αυτά του ποντικιού», αναφέρει η έρευνα.