Οι κατοικίδιες γάτες κατά κανόνα δεν βλέπουν τους ιδιοκτήτες τους ως επίκεντρο ασφάλειας με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν τα σκυλιά, σύμφωνα με νέα έρευνα Βρετανών επιστημόνων.
Οι κατοικίδιες γάτες κατά κανόνα δεν βλέπουν τους ιδιοκτήτες τους ως επίκεντρο ασφάλειας με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν τα σκυλιά, σύμφωνα με νέα έρευνα Βρετανών επιστημόνων.
Η μελέτη από ειδικούς στη συμπεριφορά των ζώων από το Πανεπιστήμιο του Λίνκολν δείχνει ότι ενώ τα σκυλιά αντιλαμβάνονται τους ιδιοκτήτες τους ως μία ασφαλή βάση, η σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τις γάτες είναι αρκετά διαφορετική, όπως άλλωστε υποστηρίζουν και οι περισσότεροι ιδιοκτήτες των μικρών αιλουροειδών.
Ενώ αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ότι οι γάτες είναι πιο κοινωνικές και πιο ικανές να σχηματίζουν σχέσεις από ό,τι παραδοσιακά πιστεύεται, η πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι οι ενήλικες γάτες φαίνεται να είναι πιο αυτόνομες, ακόμη και στις κοινωνικές τους σχέσεις, και δεν εξαρτώνται απαραίτητα από άλλους για να τις παρέχουν μια αίσθηση προστασίας.
«Η κατοικίδια γάτα ξεπέρασε πρόσφατα το σκυλί ως το πιο δημοφιλές κατοικίδιο ζώο στην Ευρώπη, με πολλούς να βλέπουν τη γάτα ως ένα ιδανικό κατοικίδιο ζώο για ιδιοκτήτες που εργάζονται πολλές ώρες. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι μερικές γάτες εμφανίζουν σημάδια άγχους αποχωρισμού, όταν αποχωρίζονται τους ιδιοκτήτες τους, όπως τα σκυλιά, αλλά τα αποτελέσματα της μελέτης μας δείχνουν ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ανεξάρτητες. Φαίνεται ότι αυτό που ερμηνεύουμε ως άγχος αποχωρισμού μπορεί στην πραγματικότητα να είναι σημάδια ενόχλησης ή δυσθυμίας», δήλωσε ο καθηγητής Μιλς, επικεφαλής της μελέτης.
Οι ερευνητές εξέτασαν τις σχέσεις μεταξύ ενός αριθμού γατών και των ιδιοκτητών τους, τοποθετώντας τα κατοικίδια ζώα σε ένα άγνωστο περιβάλλον μαζί με τον ιδιοκτήτη τους, με έναν ξένο, αλλά και μόνα τους. Για τα διάφορα σενάρια, εκτίμησαν τρία διαφορετικά χαρακτηριστικά της προσκόλλησης στον ιδιοκτήτη: το βαθμό επαφής που επιδιώκει η γάτα, το επίπεδο παθητικής συμπεριφοράς, και τα σημάδια δυσφορίας που προκαλούνται από την απουσία του ιδιοκτήτη.
Παρά το ότι οι γάτες αντιδρούσαν πιο έντονα όταν τις άφηναν οι ιδιοκτήτες τους, οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν κάποια άλλη ένδειξη που να υποδηλώνει ότι ο δεσμός τους αποτελεί σχέση ασφάλειας.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι ενώ οι γάτες μπορεί να προτιμούν να αλληλεπιδρούν με τους ιδιοκτήτες τους, δεν στηρίζονται σε αυτούς για να τις καθησυχάσουν όταν βρίσκονται σε ένα άγνωστο περιβάλλον, και οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη φύση του είδους ως ανεξάρτητου και μοναχικού κυνηγού.