Η κατασκευή ανθρωποειδών ρομπότ τα οποία θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις «δύσκολων» περιβαλλόντων είναι ένας από τους βασικούς στόχους της ρομποτικής επιστήμης και τεχνολογίας- και αυτό περιλαμβάνει το «προίκισμα» των ρομπότ με αντανακλασικά τα οποία θα είναι αντίστοιχα των ανθρώπινων, προκειμένου να είναι σε θέση να αντιδρούν με ταχύτητα.
Η κατασκευή ανθρωποειδών ρομπότ τα οποία θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις «δύσκολων» περιβαλλόντων είναι ένας από τους βασικούς στόχους της ρομποτικής επιστήμης και τεχνολογίας- και αυτό περιλαμβάνει το «προίκισμα» των ρομπότ με αντανακλασικά τα οποία θα είναι αντίστοιχα των ανθρώπινων, προκειμένου να είναι σε θέση να αντιδρούν με ταχύτητα.
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται το ρομπότ ΗERMES (Ερμής), από ερευνητές του ΜΙΤ: ένα ανθρωποειδές ρομπότ, το οποίο ελέγχεται από άνθρωπο χειριστή σε ειδικό εξωσκελετό τηλεχειρισμού, με ενσωματωμένα «ανθρώπινα» αντανακλαστικά.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Popular Science, ο Ζοάο Ράμος, υποψήφιος PhD το περιγράφει ως μια προσπάθεια να «μπει ένας ανθρώπινος εγκέφαλος μέσα στο ρομπότ».
Ωστόσο, οι φίλοι της επιστημονικής φαντασίας κατά πάσα πιθανότητα θα φανταστούν σενάρια που συνδυάζουν τα υπαρκτά τηλεχειριζόμενα «drones» που χρησιμοποιούνται από τις ένοπλες δυνάμεις, με τα πολεμικά ρομπότ του Pacific Rim, των ιαπωνικών anime και manga ή με βιντεοπαιχνίδια- εξομοιωτές πολεμικών «mech», όπως τα MechWarrior (Battletech), τα Heavy Gear, τα Armored Core κ.α.
Το ρομπότ διαθέτει δύο χέρια με τρία δάκτυλα, τα οποία μπορούν να συνθλίβουν κουτάκια αναψυκτικών, αλλά είναι ικανά και για λεπτεπίλεπτες εργασίες.
Η βασική καινοτομία δεν έγκειται στα χέρια, αλλά στους αισθητήρες.
Για να γίνει πιο «ανθρώπινο» το ρομπότ, οι αισθητήρες στέλνουν δεδομένα για τον χώρο στον πιλότο, ο οποίος και «διορθώνει» τη θέση του όπως θα έκανε ένας κανονικός άνθρωπος- διατηρώντας, για παράδειγμα, την ισορροπία του όταν στέκεται όρθιο χάρη στην αίσθηση ισορροπίας του πιλότου (ακριβώς όπως στα «battlemechs» του MechWarrior).
Και το ρομπότ «μαθαίνει» από αυτά τα «δανεικά» αντανακλαστικά- εν ολίγοις, οι αντιδράσεις ενός ρομπότ σε μεταβαλλόμενο περιβάλλον (ανώμαλο έδαφος, απότομα σπρωξίματα κλπ) μπορούν να είναι το ίδιο καλές με αυτές ενός ανθρώπου.
Αισθητήρες/ χειριστήρια στα χέρια του πιλότου ελέγχουν την κίνηση των χεριών του ρομπότ, και μια κάμερα στο κεφάλι του παρέχει εικόνα απευθείας στον πιλότο, ο οποίος βλέπει αυτά που θα έβλεπε εάν ήταν πραγματικά εκεί.
Σύμφωνα με τον Άλμπερτ Γουάνγκ, ο οποίος εργάζεται επίσης πάνω στο πρόγραμμα, μία μελλοντική έκδοση του ρομπότ θα μπορούσε να συνδυάζει αυτόνομο έλεγχο με ανθρώπινη νοημοσύνη.