Η βουτιά στις τιμές των εμπορευμάτων και ειδικότερα του πετρελαίου εξελίσσεται, για μία ακόμη φορά, σε πονοκέφαλο για τις μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες, σε μια εποχή που ορισμένες εξ αυτών προσανατολίζονται σε στροφή 180 μοιρών στη νομισματική πολιτική, προς την κατεύθυνση της αύξησης των επιτοκίων, γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Η βουτιά στις τιμές των εμπορευμάτων και ειδικότερα του πετρελαίου εξελίσσεται, για μία ακόμη φορά, σε πονοκέφαλο για τις μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες, σε μια εποχή που ορισμένες εξ αυτών προσανατολίζονται σε στροφή 180 μοιρών στη νομισματική πολιτική, προς την κατεύθυνση της αύξησης των επιτοκίων.
Η τιμή του πετρελαίου μπρεντ έχει υποχωρήσει σε ναδίρ εξαμήνου, κοντά στα πενήντα δολάρια το βαρέλι, ενώ ο δείκτης εμπορευμάτων Thomson Reuters CRB άγγιξε τα χαμηλότερα επίπεδα από τον Μάιο του 2013, έχοντας υποστεί απώλειες 15% από τις αρχές του έτους.
Οι κεντρικές τράπεζες συνήθως αγνοούν τις πρόσκαιρες επιπτώσεις στον πληθωρισμό από τις διακυμάνσεις στις τιμές των εμπορευμάτων. Αυτή τη φορά, όμως, είναι ελάχιστα τα περιθώρια εφησυχασμού, ειδικά από τη στιγμή που οι τιμές καταναλωτή και τα επιτόκια κυμαίνονται σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Ειδικά στις ΗΠΑ η κατεύθυνση της πορείας των τιμών δεν φαίνεται να συμβαδίζει με τις προθέσεις της Φέντεραλ Ριζέρβ για την έναρξη ενός κύκλου αύξησης επιτοκίων, για πρώτη φορά από το 2006.
Ούτε χαροποιεί τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, που έχει χρησιμοποιήσει ήδη το ύστατο όπλο στη μάχη κατά του αποπληθωρισμού, ξεμένοντας από «πυρομαχικά». Υπάρχουν όμως και οι αισιόδοξοι, που υποστηρίζουν ότι το φτηνό πετρέλαιο «μεταφράζεται» σε χαμηλότερο κόστος καυσίμων, επιτρέποντας στους καταναλωτές να δαπανήσουν περισσότερα για αγορές άλλων αγαθών.
Κάθε νόμισμα όμως έχει, δυστυχώς, δύο όψεις: Η υποχώρηση στις τιμές των εμπορευμάτων οδηγεί τις εταιρείες πετρελαίου και εξόρυξης μεταλλευμάτων σε μεγαλύτερο «ψαλίδι» στις δαπάνες για επενδύσεις και σε μείωση των θέσεων εργασίας.
Είτε η αρνητική πορεία στις τιμές εμπορευμάτων συνιστά πρόβλημα για τους κεντρικούς τραπεζίτες είτε όχι, η ουσία είναι ότι δεν είναι σε θέση να την επηρεάσουν. Το μόνο που μπορούν να κάνουν ο κ. Ντράγκι, η κα Γέλεν και οι υπόλοιποι υπεύθυνοι χάραξης νομισματικής πολιτικής είναι να επιχειρήσουν, με τα ελάχιστα πλέον «εργαλεία» που διαθέτουν, να διατηρήσουν υπό έλεγχο τον πληθωρισμό.