Το παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος πολιτισμού στην Οδησσό και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος - Μουσείο Κινηματογράφου, συμμετέχουν στο 6ο Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου και Σύγχρονης Μουσικής «Mute Nights», με την ταινία «Κοινωνική Σαπίλα».
Το παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος πολιτισμού στην Οδησσό και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος - Μουσείο Κινηματογράφου, συμμετέχουν στο 6ο Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου και Σύγχρονης Μουσικής «Mute Nights», με την ταινία «Κοινωνική Σαπίλα» του Στέλιου Τατασόπουλου (1932), με ζωντανή μουσική υπόκρουση από τον Γιούρι Κουζνετσόβ.
Το Φεστιβάλ διοργανώνεται στην Οδησσό, στις 22 και 23 Αυγούστου, με τη συνεργασία του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου της Ουκρανίας «Olexandr Dovzhenko» και του δήμου της Οδησσού.
Σύνοψη της υπόθεσης
Ένας φτωχός φοιτητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Ντίνος Βρισθένης (Στέλιος Τατασόπουλος), έχει εγκαταλείψει τις σπουδές του λόγω οικονομικών δυσκολιών και βρίσκεται σε αναζήτηση εργασίας. Καταφέρνει να προσληφθεί ως ηθοποιός σε έναν θίασο, όπου γνωρίζει και ερωτεύεται την πρωταγωνίστρια, Νίκη (Δανάη Γρίζου). Όταν αυτή ενδίδει σε έναν βιομήχανο που της υπόσχεται λαμπρό μέλλον, ο Ντίνος, απογοητευμένος, εγκαταλείπει το θέατρο.
Η φτώχια θα τον οδηγήσει στις γραμμές του προλεταριάτου και θα γίνει καπνεργάτης προκειμένου να κερδίσει τα απαραίτητα προς το ζην. Εκεί, έρχεται αντιμέτωπος με την εκμετάλλευση των εργατών, συμβάλλει στην ίδρυση του συνδικάτου και ηγείται του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, αδιαφορώντας για τις ανηλεείς διώξεις της αστυνομίας. Φυλακίζεται και όταν βγαίνει απαρνείται το παρελθόν του και αποφασίζει να πολεμήσει την κοινωνική σαπίλα.
Σενάριο - σκηνοθεσία: Στέλιος Τατασόπουλος, διεύθυνση φωτογραφίας: Μιχάλης Γαζιάδης, σκηνογραφία: Κώστας Λογαριαστάκης. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Στέλιος Τατασόπουλος, Δ. Γρίζου, Τ. Κεφαλάς, Τ. Γαρμπή, Κ. Οικονόμου. Παραγωγή: Φύζιο Φιλμ. Προέλευση και αποκατάσταση κόπιας: Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Στέλιος Τατασόπουλος (1908 - 2000)
Έλληνας σκηνοθέτης, γεννημένος στην Πόλη με σπουδές υποκριτικής στο Παρίσι. Σκηνοθέτησε 27 ταινίες, μεταξύ των οποίων τις «Κοινωνική Σαπίλα» και «Μαύρη Γη», οι οποίες διακρίνονται για την κοινωνική κριτική τους.
Λίγα λόγια για την αποκατάσταση της ταινίας
Το 1989, ο σκηνοθέτης ύστερα από προτροπή της Αγλαΐας Μητροπούλου αναζήτησε σε κάποια αποθήκη του θεάτρου «ΡΕΞ» τα αμοντάριστα αρνητικά της ταινίας του αυτής, που αποτελεί υπόδειγμα του ελληνικού κοινωνικού ρεαλισμού. Η τεχνική αποκατάστασή τους οδήγησε στην εκτύπωση μιας νέας κόπιας εργασίας, η οποία μονταρίστηκε από τον Α. Τέμπο με τη βοήθεια και την επίβλεψη του ίδιου του Τατασόπουλου.
naftemporiki.gr