Μια ξεχωριστή πρόταση από το θέατρο Νο της Ιαπωνίας έκανε διαφορετικό το πρωινό του Σαββάτου που μας πέρασε, στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου.
Μια ξεχωριστή πρόταση από το θέατρο Νο της Ιαπωνίας έκανε διαφορετικό το πρωινό του Σαββάτου που μας πέρασε, στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου.
Ήταν μια πρόταση στο κοινό να παρακολουθήσει, με ελεύθερη είσοδο, στις 6 το πρωί, την τελετή της επίκλησης του Ήλιου. Και παρά τη δύσκολη ώρα, στη διαδρομή για το αρχαίο θέατρο δημιουργήθηκε μια μεγάλη ουρά αυτοκινήτων ενώ στις 6 ακριβώς, περισσότερα από 1.000 θεατές άρχισαν να παρακολουθούν, για περίπου μία ώρα μια αρχέγονη τελετή, που οι καλλιτέχνες του Θεάτρου Νο έκαναν δώρο στο ελληνικό κοινό, σαν αντίδωρο στην πρόσκληση του Φεστιβάλ Αθηνών.
Η τελετή ξεκίνησε με τον ήχο του γιαπωνέζικου φλάουτου να σκίζει την ησυχία του χώρου. Οι Ιάπωνες ηθοποιοί, με μουσικά όργανα, με τον χαρακτηριστικό ρυθμό της μελωδίας τους – που θύμιζε πολύ τους βυζαντινούς ήχους -, με τις χαρακτηριστικές πλουμιστές και πολύπλοκες στολές τους, με τις απαραίτητες σιωπές τους και τον μεγάλο Γιαπωνέζο δάσκαλο Rokuro Gensho Umewaka, ακολούθησαν μια παλαιά τελετουργία του Νο, την επίκληση του θιάσου προς τον ήλιο, προκειμένου να ανατείλει…
Η τελετή έλαβε χώρα πάνω στο σκηνικό που το βράδυ της Παρασκευής και του Σαββάτου παρουσίασαν τη «Νέκυια», τη ραψωδία λ της Οδύσσειας δηλαδή, ξεδιπλώνοντας αυτή την παραδοσιακή τελετουργία.
Περισσότερο από 2.500 χρόνια μετά τη δημιουργία της ομηρικής «Οδύσσειας» και 800 χρόνια από την ίδρυση του θεάτρου Νο, το Φεστιβάλ Αθηνών κάλεσε τον Μιχαήλ Μαρμαρινό να ανεβάσει τη «Νέκυια», με τον ιαπωνικό θίασο Νο και τον μεγάλο Rokuro Gensho Umewaka επικεφαλής.
Στην - ονομαζόμενη και «Νεκυομαντεία» ή «Νέκυια» - ραψωδία λ, ο Οδυσσέας αφηγείται πώς - από νόστο για την πατρίδα του, και με την παρότρυνση της Κίρκης - επιχείρησε την κάθοδο στον Άδη, προκειμένου να λάβει από τον μάντη Τειρεσία χρησμό για τον γυρισμό του στην Ιθάκη.
Οι Έλληνες θεατές παρακολούθησαν το μοναδικό αυτό θέαμα, με απόλυτο σεβασμό σε αυτόν τον παλιό και μακρινό πολιτισμό, με μόνη προσθήκη του δυτικού τρόπου θέασης, το χειροκρότημα στο τέλος.
naftemporiki.gr