Περισσότερο ενδιαφέρει το μικρότερο χαρτί της παρτίδας που παίζεται παρά το μεγαλύτερο εκείνης που παίχθηκε. Oσοι μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη ας καταθέσουν έγκαιρα τις παρατηρήσεις και τον προβληματισμό τους γύρω από το θέμα που απασχολεί όλους, αλλά οι πολιτικοί σπάνια και ακροθιγώς το αναφέρουν, γράφει ο Κώστας Ιωαννίδης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Κώστα Ιωαννίδη
[email protected]
Περισσότερο ενδιαφέρει το μικρότερο χαρτί της παρτίδας που παίζεται παρά το μεγαλύτερο εκείνης που παίχθηκε. Oσοι μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη ας καταθέσουν έγκαιρα τις παρατηρήσεις και τον προβληματισμό τους γύρω από το θέμα που απασχολεί όλους, αλλά οι πολιτικοί σπάνια και ακροθιγώς το αναφέρουν.
Προτιμούν να τους μετράνε οι πολίτες από τη στάση τους στο ύψος του ΦΠΑ. Αλλά πόσο μπορεί να τραβήξει αυτό το δράμα διαρκείας που ταλανίζει τους πάντες και τα πάντα στην Ελλάδα; Συμπυκνώνεται στην αδυναμία ανεύρεσης μιας οδού που θα μας βγάλει από την κρίση. Κολλήσαμε επί χρόνια στην ύφεση, μετά τη χρεοκοπία σε κάθε σημαντικό άξονα της σύγχρονης ζωής στον πλανήτη.
Πιθανά στο τέλος του τρίτου μνημονίου να έχουμε πάλι τα ίδια προβλήματα βιωσιμότητας της οικονομίας μας. Το πρώτο ήταν του ΠΑΣΟΚ, το δεύτερο των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και το τρίτο των ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ.
Ολα αφορούσαν δεσμεύσεις που θα υλοποιούσε η ελληνική κοινωνία. Ολα είχαν την υπογραφή εκλεγμένων εκπροσώπων της ελληνικής Δημοκρατίας που πρόσφατα, για να πετύχει ένα πρόγραμμα στήριξης στα μέτρα της, έβαλε πλώρη να αλλάξει την Ευρώπη.
Για την ώρα, οι δυνάμεις, που υποστηρίζουν ότι είναι πιο εύκολη η αλλαγή νομίσματος από τις αλλαγές στις δομές της Ε.Ε., δηλώνουν ανέτοιμοι για μετάβαση στη δραχμή. Αρα, η τρέχουσα παρτίδα αφορά στο τρίτο μνημόνιο και στις πιθανότητες επιτυχίας του. Ας έχουμε κατά νου τρία σημεία που για λόγους προφανείς είναι σχετικά αφανή.
Η διαπραγμάτευση τύπου ΣΥΡΙΖΑ επέτρεψε στους σκληροπυρηνικούς της λιτότητας να κάνουν το Grexit, από όρο στις αναλύσεις οικονομολόγων του δολαρίου, εφεδρικό, αρχικά, πολιτικό προγραμματισμό της Ευρωζώνης.
Το τρίτο μνημόνιο φέρνει σκληρούς όρους και πάνω από 80 δισ. δανεικά. Η οικονομία της χώρας για να μαζέψει αυτό το ποσό θα χρειαστούν πολλά χρόνια ή θα ζητηθεί από όλους, εργάτες, αγρότες, επιχειρηματίες, ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί να δουλέψουν νηστικοί και τζάμπα τις 110 από τις 360 μέρες του χρόνου.
Αυτό το πρόγραμμα είναι το τελευταίο. Οι άλλοτε εκβιαστές, καταπατητές της κυριαρχίας μας, καλβινιστές τιμωροί και ύστεροι δανειστές αποφάσισαν να βάλουν για στερνή φορά πλάτη. Γιατί είναι εταίροι μας και δεν θέλουν η Ελλάδα, ο τόπος γέννησης της Ευρώπης και της Δημοκρατίας, να θέσει σε κίνδυνο ένα σοβαρό εγχείρημα. Να συσπειρωθούν στην αρχή του 21ου αιώνα, αναπτύσσοντας διαρκώς τη σύνδεσή τους συναινετικά σε όλα τα επίπεδα. Για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις προκλήσεις των καιρών και να γίνουν μια σύγχρονη πολυσχιδής κρατική οντότητα.
Η πίεση επί των Ελλήνων θα μειωθεί μόνο αν, από τη μιζέρια της αναζήτησης ευθυνών για τα προηγούμενα μνημόνια, καταφέρουμε να περάσουμε σε ανάπτυξη μέσα στη διάρκεια της επιτυχούς εφαρμογής του αξίας 81 δισ. ύστερου προγράμματος στήριξης. Αν κατόπιν έντιμης προσπάθειας αποτύχουμε, η δραχμή θα είναι ώριμη λύση.