Προς τι η συζήτηση για τα επιμέρους μέτρα, αδιαφορώντας για τη μεγάλη εικόνα; Είναι σκληρά τα χτυπήματα που οι ηγέτες της Ευρωζώνης φρόντισαν να δεχτεί η χώρα, επειδή θεώρησαν πως οι πολίτες της, για πολλοστή φορά, επέλεξαν τη φυγή από την επώδυνη λύση, έναντι της αντιμετώπισης της πολύχρονης κρίσης, κοιτάζοντας κατάματα το πρόβλημα, γράφει ο Κώστας Ιωαννίδης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Κώστα Ιωαννίδη
[email protected]
Προς τι η συζήτηση για τα επιμέρους μέτρα, αδιαφορώντας για τη μεγάλη εικόνα; Είναι σκληρά τα χτυπήματα που οι ηγέτες της Ευρωζώνης φρόντισαν να δεχτεί η χώρα, επειδή θεώρησαν πως οι πολίτες της, για πολλοστή φορά, επέλεξαν τη φυγή από την επώδυνη λύση, έναντι της αντιμετώπισης της πολύχρονης κρίσης, κοιτάζοντας κατάματα το πρόβλημα.
Αυτό συμπυκνώνεται στο ότι η οικονομική δραστηριότητα βρέθηκε σε ράγες που την οδήγησαν στον γκρεμό, με τη βοήθεια των πολύ δημοφιλών μέσων ενημέρωσης, των πολύ δυνατών σε κοινωνική παρέμβαση κομμάτων, ανάμεσά τους και τα δυο κόμματα εξουσίας, και των πολιτών. Οι περισσότεροι δεν έχουν κατανοήσει και αποδεχτεί την έννοια του προϋπολογισμού.
Ο προϋπολογισμός είναι ένα πρόγραμμα σχεδιασμού των δαπανών. Απουσιάζει από τα περισσότερα νοικοκυριά, γι’ αυτό και δεν δίνεται από τους πολίτες η δέουσα σημασία στους προϋπολογισμούς της χώρας. Δεν υπάρχει η σύνδεση των κοινωνικών απαιτήσεων με το κόστος που αυτές θα έχουν αν εκπληρωθούν.
Λείπει συνεπώς η πρακτικότητα των κριτηρίων με τα οποία επιλέγουν οι Ελληνες έναντι των ψηφοφόρων των κρατών του Βορρά. Είναι εύκολο να φανούν οι Ελληνες παράλογοι στα μάτια των ψηφοφόρων εκείνων των χωρών, όπου οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί καλά κρατούν, όπως φαίνεται και από τον προγραμματισμό που έχουν στις διακοπές τους.
Αυτό δικαιολογεί την τιμωρία ώστε να συνετιστούν οι μονίμως «παραβατικοί». Χρειάζεται να καταλάβουν όλοι, και κυρίως οι πολιτικοί αναλυτές και σύμβουλοι των πολιτικών, ότι άλλο πράγμα είναι το αφήγημα και άλλο η παραμυθία.
Η υπόσχεση πως θα πετύχουν οι κυβερνώντες τον τετραγωνισμό του κύκλου, με κατάργηση των μνημονίων ή προγραμμάτων στήριξης, ενώ παράλληλα θα τραβούσε η χώρα τα απαραίτητα κεφάλαια από τους εταίρους και πιστωτές ήταν παραμύθι, δεν ήταν αφήγημα.
Αποδείχτηκε σε πέντε μήνες και ακολούθησαν οι εξελίξεις που όλοι βιώνουν σήμερα. Σκληρότερα μέτρα, τραυματισμένη οικονομική δραστηριότητα, τρισχειρότερη από την αντίστοιχη περσινή, χωρίς εκείνη να ήταν η καλύτερη δυνατή για χώρα με πέντε χρόνια ύφεση.
Κάποιοι από την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη επιμένουν στο Grexit, γιατί προβλέπουν ή προσδοκούν σε αποτυχία επαναφοράς της ελληνικής οικονομίας σε τροχιά προς την ομαλότητα, καθώς από την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας, μετά τη συμφωνία σε τρίτο πρόγραμμα στήριξης, εκπέμπεται ένα νέο ουτοπικό «αφήγημα» που φαίνεται δύσκολο να παραμεριστεί.
Με τα κόμματα ευρωπαϊκού προσανατολισμού σε δίλημμα, αν θα χάσουν ή θα κερδίσουν στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα καταφέρει να εφαρμόσει τα σκληρότερα μέτρα. Με περίπου 40 κυβερνητικούς βουλευτές να στηρίζουν τις θέσεις των σκληροπυρηνικών του Βερολίνου και ταυτοχρόνως την… κυβέρνηση;
Σήμερα, με προϋπολογισμό δαπάνης πολιτικού κεφαλαίου από τα «προσγειωμένα» κόμματα, ας τεθεί πρώτα η χώρα. Ας εξέλθουμε από το φρενοκομείο. Με σύμπραξη σε κοινής συμφωνίας λεπτομερές τριετές πρόγραμμα. Ενα αφήγημα υλοποιήσιμο, για να φανεί η διαφορά από τα παραμύθια.