Δοκιμαστική πτήση από ύψος 100.000 ποδών, με σημείο «εκτόξευσης» ένα αερόστατο, αναμένεται να πραγματοποιήσει αργότερα μέσα στο έτος το Prandtl-m (Preliminary Research Aerodynamic Design to Land on Mars) της NASA- ένα αεροσκάφος- «ιπτάμενη πτέρυγα» με σκοπό την εξερεύνηση του Άρη.
Δοκιμαστική πτήση από ύψος 100.000 ποδών, με σημείο «εκτόξευσης» ένα αερόστατο, αναμένεται να πραγματοποιήσει αργότερα μέσα στο έτος το Prandtl-m (Preliminary Research Aerodynamic Design to Land on Mars) της NASA- ένα αεροσκάφος- «ιπτάμενη πτέρυγα» με σκοπό την εξερεύνηση του Άρη.
Το Prandtl-m, που αναμένεται να πετάξει για πρώτη φορά στον Κόκκινο Πλανήτη τη δεκαετία του 2020, θα δοκιμαστεί σε τέτοιο υψόμετρο για να εξομοιωθούν οι συνθήκες που επικρατούν στον Άρη, όπως επισημαίνει ο Αλ Μπάουερς, επικεφαλής επιστήμονας του NASA Armstrong και program manager του Prandtl-m.
Η δοκιμή θα δείξει το πώς ακριβώς λειτουργεί το αεροσκάφος, οδηγώντας σε τροποποιήσεις οι οποίες θα επιτρέψουν την ανάπτυξη και εκτόξευσή του από έναν 3U Cubesat, μέσα στο «κέλυφος» ενός μελλοντικού οχήματος ρόβερ. O Cubesat είναι μια μικρή κλάση δορυφόρου, περίπου 10 εκατοστών σε κάθε διάσταση, και το 3U είναι στην ουσία τρεις εξ αυτών μαζί.
Όπως εξηγεί ο Μπάουερς, το αεροπλάνο θα είναι μέρος του έρματος το οποίο θα εκτοξευτεί από το «κέλυφος» (aeroshell) εντός του οποίου θα βρίσκεται το ρόβερ κατά την κάθοδό του στον πλανήτη. Θα είναι σε θέση να πετάξει μέσα στην ατμόσφαιρα και να προσγειωθεί, πετώντας πάνω από τα προτεινόμενα σημεία προσεδάφισης για μια μελλοντική αποστολή αστροναυτών και στέλνοντας λεπτομερείς φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης. Επίσης, τεράστιο πλεονέκτημα είναι το ότι δεν θα επιβάρυνε την αποστολή (κατά το 2022-2024) από άποψης βάρους, καθώς θα αποτελούσε τμήμα του έρματος. Η διάρκεια πτήσης του θα είναι γύρω στα 10 λεπτά, με το ίδιο να ίπταται ως ανεμόπτερο μέσα στα τελευταία 2.000 πόδια, έχοντας εμβέλεια περίπου 20 μιλίων.
Το άνοιγμα φτερών του θα είναι 24 ίντσες (60 εκατοστά) και θα ζυγίζει περίπου μισό κιλό, ενώ θα είναι φτιαγμένο από συνθετικά υλικά- είτε φάιμπεργκλας είτε ίνες άνθρακα. Όσον αφορά στην πλοήγησή του, για τις δοκιμές θα χρησιμοποιείται GPS, αλλά καθώς δεν θα υπάρχει GPS στον Άρη θα χρειαστεί να βρεθεί κάτι άλλο, όπως σημειώνει ο Μπάουερς. Ο αυτόματος πιλότος θα αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα αντικείμενα έρευνας, ενώ η δοκιμή θα περιλαμβάνει και κάποια δεδομένα επιστημονικής έρευνας που θα αντιστοιχούν σε μια αποστολή στον Άρη- για την ακρίβεια, δύο μικρά επιστημονικά φορτία, όπως μια κάμερα χαρτογράφησης και ένα μικρό μετρητή ακτινοβολίας στα υψηλότερα επίπεδα της ατμόσφαιρας.