Βρεθήκαμε πάλι στο μικροσκόπιο των διεθνών αναλυτών, που λίγο μετράνε εδώ, αλλά επηρεάζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη και κυρίως τους επενδυτές. Κανονικά ήταν η αρχή μιας επικερδούς τουριστικής περιόδου, ένα ειδυλλιακό καλοκαίρι στα όμορφα ελληνικά νησιά, ενώ πλήθη θα μαζεύονταν στον Παρθενώνα, γράφει ο Κώστας Ιωαννίδης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Κώστα Ιωαννίδη
[email protected]
Βρεθήκαμε πάλι στο μικροσκόπιο των διεθνών αναλυτών, που λίγο μετράνε εδώ, αλλά επηρεάζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη και κυρίως τους επενδυτές.
Κανονικά ήταν η αρχή μιας επικερδούς τουριστικής περιόδου, ένα ειδυλλιακό καλοκαίρι στα όμορφα ελληνικά νησιά, ενώ πλήθη θα μαζεύονταν στον Παρθενώνα.
Μετατράπηκε σε ναυάγιο που ξετυλίγεται σε αργή κίνηση και αυτό από όσους πραγματικά γνωρίζουν την επενδυτική ψυχολογία θεωρείται αποδεκτό.
Μερικοί πιθανόν, έχοντας κατά νου την κίνηση πανικού και αποφυγής του ρίσκου παγκοσμίων διαστάσεων το φθινόπωρο του 2011, να εκτιμούσαν ή ακόμα και να προσδοκούσαν κάτι ανάλογο.
Ο αντίκτυπος στις αγορές δεν είχε καμία σχέση με τις πιέσεις τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2011.
Οι γνωστές υπερβολές εμφανίστηκαν, βοηθώντας στην κατασκευή κλίματος φόβου, με αναρίθμητα κλισέ και τετριμμένες εκφράσεις, όπως «ημέρα της τελικής αναμέτρησης», «ελληνική τραγωδία», «εφιάλτης» και τα υπόλοιπα γνωστά.
Πιθανόν, ωστόσο, η συχνή χρήση για την ελληνική κρίση αυτών των όρων, χωρίς τελικά να επαληθεύονται από τις εξελίξεις, προσέδωσε κάποιου τύπου ανοσία στο φρόνημα των επενδυτών.
Πιθανόν σε αυτό να συνέβαλε και η σύγκριση του ελληνικού προβλήματος έναντι του οικονομικού μεγέθους εκείνων που θα απαιτηθεί να το… καταπιούν.
Για τους ξένους χρήστες των αναλύσεων που κυκλοφορούν, το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι ισοδύναμο με αυτό της οικονομίας του Ντάλας στο Τέξας και το ποσοστό συμμετοχής της στο ΑΕΠ της Ευρωζώνης είναι 2%-3%.
Το δε συνολικό χρέος της παρουσιάζεται στα 400 δισ. δολάρια χονδρικά και το αντιπαραβάλλουν με τα 18 τρισ. δολάρια του ΑΕΠ της Ε.Ε. ή με τα 13 τρισ. της ζώνης του κοινού νομίσματος.
Ο τρόμος μετά απ’ αυτά μετατρέπεται σε ανησυχία, αλλά με αυτή δεν γκρεμίζονται επί εβδομάδες οι αγορές αξιών υψηλού κινδύνου.
Στα παραπάνω προστίθενται και κατευναστικές για τους επενδυτές παράμετροι. Η κατοχή του ελληνικού χρέους από κυβερνήσεις, την ΕΚΤ μαζί με το ΔΝΤ και πολύ μικρό μέρος αφορά τράπεζες του ιδιωτικού τομέα.
Υπάρχει, τέλος, και η δήλωση της προσφάτως πολύ ενεργής ΕΚΤ, που αποφάσισε να λάβει έκτακτα μέτρα αν ξεσπάσει κρίση στην Ελλάδα, κάτι που τελικά φαίνεται πολύ πιθανό.
Να γιατί οι αγορές δεν πανηγύρισαν μεν, αλλά λειτούργησαν αμυντικά, από την πρώτη μέρα.
Αφησαν χωρίς αγοραστές όσους βιάστηκαν να ξεφορτώσουν και σταδιακά εμφανίστηκε αγοραστικό ενδιαφέρον, απαγορεύοντας το κλείσιμο κοντά στο ελάχιστο ημέρας.
Την επόμενη δε κάτι ανάλογο συνέβη, υπογραμμίζοντας πως τραγωδίες που έχουν προαναγγελθεί δεν είναι τραγωδίες, παρά για εκείνους που θα τις βιώσουν άμεσα.
Αλλο ένα εργαλείο της διαφορετικής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους που τα πυρά του πόνεσαν λιγότερο από τις εκτιμήσεις.