Όλοι οι Υπουργοί Παιδείας δηλώνουν ότι πρέπει να μειωθεί η ύλη στα μαθήματα που διδάσκονται στο σχολείο, αποδίδοντας εκεί τα προβλήματα και την κακοδαιμονία της εκπαίδευσης. Εύκολες προσεγγίσεις, που χαϊδεύουν τ’ αυτιά των μαθητών και των γονέων, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Αν η ύλη ήταν το πρόβλημα θα είχε βελτιωθεί η εκπαίδευσή μας (μετά τις συνεχείς μειώσεις), όμως συνεχώς χειροτερεύει παρότι μειώνεται η ύλη, γράφει ο Στράτος Στρατηγάκης.
Του Στράτου Στρατηγάκη
Όλοι οι Υπουργοί Παιδείας δηλώνουν ότι πρέπει να μειωθεί η ύλη στα μαθήματα που διδάσκονται στο σχολείο, αποδίδοντας εκεί τα προβλήματα και την κακοδαιμονία της εκπαίδευσης. Εύκολες προσεγγίσεις, που χαϊδεύουν τ’ αυτιά των μαθητών και των γονέων, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Αν η ύλη ήταν το πρόβλημα θα είχε βελτιωθεί η εκπαίδευσή μας (μετά τις συνεχείς μειώσεις), όμως συνεχώς χειροτερεύει παρότι μειώνεται η ύλη.
Η συνεχής μείωση της ύλης, που ξεκίνησε από το 2000 εκτός του ότι αποδεικνύεται αναποτελεσματική στη βελτίωση της εκπαίδευση δημιουργεί δύο σημαντικά προβλήματα:
Όσο μικρότερη είναι η ύλη τόσο πιο δύσκολο είναι για τους θεματοδότες των πανελληνίων εξετάσεων να βρουν θέματα που θα πετυχαίνουν την ομαλή κατανομή των υποψηφίων στη βαθμολογική κλίμακα, αφού το ζητούμενο να μην έχουμε υπερσυσσώρευση υποψηφίων σε μία βαθμολογική περιοχή. Δεν θέλουμε, δηλαδή, να έχουμε πάνω από 10% αριστούχους. Για να το πετύχουν αυτό οι θεματοδότες θέτουν όλο και πιο εξεζητημένα θέματα στους υποψηφίους, που ξεφεύγουν από κάθε διδακτικό στόχο και πολλές φορές αγγίζουν τα όρια της διαστροφής, αφού το ζητούμενο δεν είναι γνώσεις αλλά χρήση τεχνασμάτων.
Το δεύτερο πρόβλημα που δημιουργείται είναι η αδυναμία παρακολούθησης των σπουδών μέσα στο πανεπιστήμιο, αφού σπάει η σύνδεση μεταξύ της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Χρόνια, τώρα, διαμαρτύρονται οι πανεπιστημιακοί ότι τους στέλνουν φοιτητές που δεν είναι ικανοί να παρακολουθήσουν τις σπουδές στο πανεπιστήμιο. Το αποτέλεσμα; Αναγκαστικά τα παιδιά καταφεύγουν στα πανεπιστημιακά φροντιστήρια, αφού έχουν αδυναμία να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, χωρίς να είναι δικό τους το φταίξιμο.
Οι βεβιασμένες κινήσεις μείωσης της ύλης έχουν, όπως προκύπτει, σημαντικές συνέπειες στη σύνδεση της δευτεροβάθμιας με την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη συνέχεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Στα μαθηματικά, για παράδειγμα, η μείωση της ύλης, που είναι συνεχής τα τελευταία 15 χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα τη συνεχή αύξηση του χάσματος μεταξύ δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Φέτος έχουμε ακόμη μια μείωση της ύλης που θεωρείται από πολλούς μαθηματικούς απαράδεκτη, έχοντας ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από τους καθηγητές, αφού ολόκληρα αντικείμενα των μαθηματικών δεν θα διδάσκονται καθόλου με αποτέλεσμα οι νέοι φοιτητές να αδυνατούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους στο πανεπιστήμιο.
Η κοινή λογική, η επικοινωνία και η συνέχεια ανάμεσα στις βαθμίδες της εκπαίδευσης παραμένουν άγνωστα στην πατρίδα μας.