Ο αυτοδίδακτος θρύλος του σαξόφωνου, Ορνέτ Κόουλμαν, ο οποίος κατάφερε να διχάσει βαθιά τον κόσμο της τζαζ με την αντισυμβατική του «ελεύθερη μουσική» προτού αναγνωριστεί ως μια πρωτοποριακή ιδιοφυία, απεβίωσε σήμερα το πρωί στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 85 ετών.
Ο αυτοδίδακτος θρύλος του σαξόφωνου, Ορνέτ Κόουλμαν, ο οποίος κατάφερε να διχάσει βαθιά τον κόσμο της τζαζ με την αντισυμβατική του «ελεύθερη μουσική» προτού αναγνωριστεί ως μια πρωτοποριακή ιδιοφυία, απεβίωσε σήμερα το πρωί στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 85 ετών.
Μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν ότι ο θάνατός του επήλθε έπειτα από καρδιακή ανακοπή.
Το απόφθεγμα που χρησιμοποιούσε ο Κόουλμαν για τη μουσική του, όπως ο ίδιος το επαναλάμβανε πριν από σχεδόν κάθε του εμφάνιση, ήταν: «θα ήθελα να βγω απόψε έξω, στο διάστημα». Οι οπαδοί του τον θεωρούσαν τον σπουδαιότερο πρωτοπόρο της μουσικής τζαζ μετά τον Λούις Άρμστρονγκ και τον Τσάρλι Πάρκερ. Οι επικριτές του, ωστόσο, χαρακτήριζαν τη μουσική του ακατέργαστη και αυτοαναφορική, αν και αργότερα πολλοί εξ αυτών άλλαξαν γνώμη.
Η τεχνική του Κόουλμαν - χωρίς παραδοσιακή αρμονική δομή - βρήκε απήχηση με την πάροδο των χρόνων και το 2007 τιμήθηκε με το βραβείο Γκράμι για το συνολικό του έργο. Ο ίδιος κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για τη Μουσική, όπως επίσης έλαβε μία υποψηφιότητα για Γκράμι για το άλμπουμ του «Sound Grammar», το 2007, ενώ το 2014 κυκλοφόρησε το «New Vocabulary». Συνεργαζόταν συχνά με τον τρομπετίστα Ντον Τσέρι και ηχογράφησε πάνω από 40 άλμπουμ.
Ο θρυλικός σαξοφωνίστας γεννήθηκε σε μία φτωχή συνοικία Αφροαμερικανών στο Φορτ Γουόρθ στο Τέξας. Σε ηλικία 14 ετών αγόρασε ένα φθηνό σαξόφωνο και άρχισε να μιμείται τις μελωδίες που άκουγε στο ραδιόφωνο. Σε ηλικία 19 ετών έφυγε για τον Νότο.
Πήγε αργότερα στο Λος Άντζελες, όπου άρχισε να παίζει τη μουσική του, με το δικό του στυλ. Ο Κόουλμαν είχε εμπνευστεί από εφευρετικούς ερμηνευτές της μπίμποπ τζαζ εκείνης της εποχής και ενέπλεξε στις αντισυμβατικές του αρμονίες τη μουσική μπλουζ και διάφορα είδη χορευτικής μουσικής. «Δε συνειδητοποιούσα πως αυτοσχεδίαζα», είχε αποκαλύψει ο ίδιος. «Απλά νόμιζα ότι αυτός ήταν ο τρόπος που παιζόταν η μουσική… Δε σκεφτόμουν τη δομή και τι μπορούσες να κάνεις ή να μην κάνεις».
naftemporiki.gr