Από τις 20 πιο μολυσμένες πόλεις του πλανήτη, οι 13 βρίσκονται στην Ινδία, και τρεις στην Κίνα, σύμφωνα με στοιχεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και της κυβέρνησης της Ινδίας.
Από τις 20 πιο μολυσμένες πόλεις του πλανήτη, οι 13 βρίσκονται στην Ινδία, και τρεις στην Κίνα, σύμφωνα με στοιχεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και της κυβέρνησης της Ινδίας.
Η ρύπανση της ατμόσφαιρας μειώνει το προσδόκιμο ζωής κατά 3,2 χρόνια για τους 660 εκατομμύρια Ινδούς που ζουν σε αστικά κέντρα όπως το Νέο Δελχί. Παρόμοιες συνέπειες στη διάρκεια ζωής έχει και η ρύπανση στην Κίνα.
Τα δύο κράτη έχουν βιώσει έντονη οικονομική ανάπτυξη την τελευταία δεκαετία, προκαλώντας παράλληλα μια ταχεία αύξηση της ρύπανσης. Η Κίνα σημειώνει τις υψηλότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ενώ η Ινδία βρίσκεται στην τρίτη θέση. Ωστόσο μία σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ανερχόμενων οικονομιών έγκειται στην ικανότητα της Κίνας να διαχειρίζεται τις επιπτώσεις της ιλιγγιώδους οικονομικής ανάπτυξης στο περιβάλλον πολύ καλύτερα από ό,τι η Ινδία. Το αποτέλεσμα της επιτυχίας της Κίνας είναι πιο εμφανές στον αέρα και το νερό, δύο τομείς με άμεσο αντίκτυπο στη δημόσια υγεία.
Σύμφωνα με στοιχεία των δημοτικών αρχών του Πεκίνο, η ρύπανση στην πόλη έχει μειωθεί κατά 40 τοις εκατό από το 2000, όταν εντάθηκαν τα μέτρα περιορισμού οχημάτων και θέρμανσης. Αντίθετα την ίδια περίοδο η ρύπανση της ατμόσφαιρας αυξήθηκε κατά 20 τοις εκατό στο Νέο Δελχί, λόγω αδράνειας και απροθυμίας των κυβερνήσεων να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα. Εξάλλου
Εξάλλου οι ποταμοί Γάγγης και Γιαμούνα βρίσκονται και αυτοί μέσα στους δέκα πιο μολυσμένους του πλανήτη, ενώ η χώρα κατέχει αρνητικές πρωτιές και στην απώλεια δασικών εκτάσεων, καθώς και στην πυκνότητα οχημάτων σε αστικές περιοχές.
Οι επιπτώσεις της αύξησης των τοξινών στον αέρα είναι εμφανείς στη ζωή ενός μέσου Ινδού, όπως αποδεικνύεται από μια μελέτη του 2012, στην οποία η ατμοσφαιρική ρύπανση χαρακτηρίζεται ως η έκτη μεγαλύτερη αιτία θανάτου με 66 εκατομμύρια εκτιμώμενα θύματα ετησίως.
«Στην Ινδία, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα με επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, καθώς και παράγοντα επιδείνωσης της φτώχειας. Πρέπει να δράσουμε άμεσα προτού το κόστος για την υγεία είναι μη αναστρέψιμο», δήλωσε η Σουνίτα Ναρέιν, γενικός διευθυντής του Κέντρου για την Επιστήμη και το Περιβάλλον, μίας ΜΚΟ με έδρα το Νέο Δελχί.