Ακόμη και μια παραπαίουσα οικονομία έχει στυλοβάτες, στους οποίους άλλωστε στηρίζεται κάθε φορά η όποια φιλότιμη προσπάθεια ανάκαμψης, γράφει ο Γιάννης Κανουπάκης.
Από την έντυπη έκδοση
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΟΥΠΑΚΗΣ
[email protected]
Ακόμη και μια παραπαίουσα οικονομία έχει στυλοβάτες, στους οποίους άλλωστε στηρίζεται κάθε φορά η όποια φιλότιμη προσπάθεια ανάκαμψης.
Οι υγιείς και εξωστρεφείς επιχειρήσεις -φυσικά υπάρχουν κι αυτές- όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο τηρούν τα προσχήματα έναντι όσων «γύρισαν την πλάτη» μπροστά στο δυσβάσταχτο φορτίο της όλης «βαριάς» εικόνας που χαρακτηρίζει το ελληνικό σύστημα.
Η πραγματική οικονομία, και τελικά η μεγάλη, σιωπηρή πλειονότητα της κοινωνίας, είναι ο μεγάλος χαμένος των παλινωδιών του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.
Ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης της εκάστοτε διακυβέρνησης, πριν και μετά το ορόσημο της εκλογής του ΠτΔ, μετά κόπων και βασάνων, πολύ συχνά εν μέσω λαθεμένων και άδικων επιλογών, η Ελλάδα πέτυχε μια αμυδρή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας η οποία, όμως, θα ήταν ικανή και θα έπρεπε να λειτουργήσει ως βάση και κινητήριος δύναμη προς την κατεύθυνση μιας -επιτέλους- γνήσιας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.
Στην προσπάθεια αυτή θα ήταν παραπάνω από χρήσιμη και η φρεσκάδα μιας προηγουμένως μη δοκιμασμένης κυβέρνησης.
Αντ’ αυτού, την όποια θετική προοπτική αιωρούνταν πάνω από τις κομβικές πολιτικές εξελίξεις διαδέχθηκαν τέσσερις μήνες σύγχυσης, αβεβαιότητας και έλλειψης προσανατολισμού, σε… ορατό έδαφος.
Αυτές τις κρίσιμες ώρες στα «αυτιά» των Ελλήνων εξαγωγέων, των τελευταίων μονομάχων, ηχούν «σειρήνες» για «ρήτρες δραχμής» και «plan b» περί ενδεχόμενης χρεοκοπίας.
Οι «σειρήνες» αυτές δεν εδρεύουν στα κέντρα επιχειρήσεων κάποιων σκοτεινών κύκλων που θέλουν το κακό αυτής της κυβέρνησης ή στα δημοσιογραφικά γραφεία μέσων ενημέρωσης που βρίσκονται σε απόσταση από τον ρεαλισμό και τη μετριοπάθεια.
Πρόκειται, πολύ απλά, για τους πελάτες των Ελλήνων επιχειρηματιών, οι οποίοι έχουν απολέσει πλήρως την εμπιστοσύνη τους απέναντι στη χώρα μας.
Είναι ενδεικτικές οι πληροφορίες από υψηλόβαθμους παράγοντες του επιχειρηματικού κλάδου, σύμφωνα με τις οποίες οι διεθνείς όμιλοι που ειδικεύονται στις ασφαλίσεις πιστώσεων προειδοποιούν ότι αν η Ελλάδα δεν καταλήξει την επόμενη εβδομάδα σε συμφωνία με τους «θεσμούς», τότε εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο ενός νέου, περισσότερο επιθετικού περιορισμού, έως και μηδενισμού των ορίων ασφάλισης για πιστώσεις παρεχόμενες από το εξωτερικό προς ελληνικές επιχειρήσεις.
Οι ξένοι πελάτες των ελληνικών βιομηχανιών στα συμβόλαια που συνάπτουν με τις τελευταίες ζητούν να βάζουν ρήτρες εξόδου από το ευρώ και εγγυητικές καλής εκτέλεσης της παραγγελίας…
Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις φθάνουν στο σημείο να ζητούν από τους Ελληνες προμηθευτές τους ακόμα και συγκεκριμένα, εναλλακτικά, σχέδια δράσης για ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας μας (contingency plans), απαιτώντας σειρά διασφαλίσεων, όπως αποθέματα στα προϊόντα, δυνατότητα παραγωγής σε άλλες χώρες, ενεργειακή επάρκεια.
Οι βιομήχανοι του ελληνικού βορρά μιλούν με δραματικούς τόνους, δηλώνοντας απογοητευμένοι από την κυβέρνηση, οι δε εξαγωγείς προειδοποιούν ότι εξαντλούνται πλέον τα αποθέματά τους.
Η διαπραγμάτευση, τονίζουν με νόημα, έχει αξία μόνο όταν καταλήγει σε αποτέλεσμα, αλλιώς είναι χάσιμο χρόνου και μάλιστα επικίνδυνο.
Προειδοποιούν ότι μόνο με συμφωνία που θα τηρήσουμε θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και τότε και η οικονομία, που σαν ένα ελατήριο έχει συμπιεστεί, θα ανακάμψει…