Η ελληνική ιστορία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αστυνομικό μυθιστόρημα. Διαθέτει μυστήριο, σασπένς και, παρά την «κοιλιά» που έκανε κάποιες στιγμές, οι εκπλήξεις και οι ανατροπές ήταν συνεχείς, χάρη σε ένα ατελείωτο κυνηγητό μεταξύ των ηρώων, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
ΝΑΤΑΣΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ
[email protected]
Η ελληνική ιστορία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αστυνομικό μυθιστόρημα. Διαθέτει μυστήριο, σασπένς και, παρά την «κοιλιά» που έκανε κάποιες στιγμές, οι εκπλήξεις και οι ανατροπές ήταν συνεχείς, χάρη σε ένα ατελείωτο κυνηγητό μεταξύ των ηρώων.
Από χθες, δε, έχουν δημιουργηθεί ελπίδες ότι θα μπορούσε να έχει σύντομα και «τέλος καλό», αν και ποτέ δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για την κατάληξη έως ότου γυρίσει και η τελευταία σελίδα.
Σε αυτή την ιστορία είναι ξεκάθαρο ποιος ήταν το «θύμα»: η ελληνική οικονομία, η οποία έχοντας βιώσει μια βαθύτατη ύφεση, αντί να οδηγηθεί σε ανάκαμψη, παγιδεύτηκε σε συνεχή ακινησία, εν μέσω ενός ομιχλώδους σκηνικού για την έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους. Θύματα και εμείς, που βιώσαμε τα αποτελέσματα τόσο της βίαιης προσαρμογής των προηγούμενων χρόνων όσο και της αβεβαιότητας των τελευταίων μηνών.
Ποιος ήταν, όμως, ο «δολοφόνος»; «Προφανώς οι πιστωτές με τις εμμονικές απαιτήσεις για περαιτέρω “ευελιξία” στην αγορά εργασίας, βαθύ μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις, και αυξήσεις φόρων» υποστηρίζουν πολλοί. «Δεν υπάρχει τίποτα πιο απατηλό από το προφανές» απαντούν άλλοι, επικαλούμενοι μια από τις πιο γνωστές ατάκες του Σέρλοκ Χολμς, του αγαπημένου ήρωα του Σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ και δείχνουν στην αντίθετη κατεύθυνση: στις ελληνικές αρχές, που αδυνατούσαν να αντιπροτείνουν ουσιαστικές λύσεις στη στείρα λιτότητα.
Οι απόψεις για τους ενόχους διίστανται και η οριστική απάντηση θα δοθεί μάλλον στο τέλος. Η απόδοση ευθυνών δεν είναι, άλλωστε, αυτό που προέχει. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να επαναφέρουμε το «θύμα» στη ζωή.
Και αυτό είναι δουλειά της κυβέρνησης και όχι των πιστωτών - ακόμη και εάν δεχθούμε ότι στον ρόλο του κακού είναι σταθερά οι δεύτεροι ή μάλλον πολύ περισσότερο στην περίπτωση αυτή. Γιατί λύσεις δεν μπορείς να περιμένεις από εκείνον που πιστεύεις πως δεν θέλει το καλό σου, αλλά από εκείνον που στηρίζεις για να σε οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση.
Η κυβέρνηση έχει τη στήριξη της ελληνικής κοινής γνώμης, αφού η επιτυχία της θα είναι επιτυχία της χώρας, επιτυχία όλων. Πρέπει, όμως, να φροντίσει να βρει περισσότερη στήριξη και στους κόλπους της ευρωπαϊκής κοινότητας, στην οποία έχουμε συμφωνήσει πως είναι το μέλλον μας.
Η Αθήνα έχει λάβει πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση αυτή, αλλά κάποιοι δεν θέλουν να τις δουν, διατείνονται ορισμένοι. Αν είναι έτσι, ας το αλλάξουμε. Τώρα, που όλες οι πλευρές φαίνεται να είναι πρόθυμες για μία οριστική συμφωνία, είναι η ευκαιρία μας να γίνουμε επιτέλους πιο πειστικοί.
Γιατί... «Γουότσον, δεν έχει σημασία μόνο τι κάνεις σε αυτόν τον κόσμο, αλλά τι μπορείς να πείσεις τους άλλους να πιστέψουν ότι έχεις κάνει» όπως έλεγε και ο Σέρλοκ Χολμς.