Σε μια συνεδρίαση οποιουδήποτε οργάνου, που τηρούνται πρακτικά ή μεταδίδεται μέσω ραδιοφώνου ή τηλεόρασης, οι παρεμβάσεις όλων των συμμετεχόντων είναι εντός των πλαισίων, προσεκτικές και δεν ξεφεύγουν, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ
[email protected]
Σε μια συνεδρίαση οποιουδήποτε οργάνου, που τηρούνται πρακτικά ή μεταδίδεται μέσω ραδιοφώνου ή τηλεόρασης, οι παρεμβάσεις όλων των συμμετεχόντων είναι εντός των πλαισίων, προσεκτικές και δεν ξεφεύγουν.
Διαφορετικά μιλάει κανείς όταν γνωρίζει ότι αυτά που θα πει καταγράφονται αυτολεξεί ή μεταδίδονται ζωντανά και διαφορετικά όταν η συνεδρίαση είναι κλειστή.
Στην πρώτη περίπτωση λέγονται αυτά που «πρέπει» και οι συμμετέχοντες δεν εκτίθενται με αναφορές που θα δημιουργήσουν πρόβλημα στους ίδιους προσωπικά ή στον φορέα ή το κράτος που εκπροσωπούν.
Οι συνεδριάσεις των Eurogroup ανήκουν στη δεύτερη περίπτωση.
Δεν τηρούνται πρακτικά και όπως έχουμε αντιληφθεί, συζητούν οι υπουργοί -υποστηρίζοντας όλοι τη γραμμή που έχει χαράξει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε-, κατόπιν γράφεται μια ανακοίνωση στο ίδιο πλαίσιο και αυτό ήταν. Λεπτομέρειες διαλόγων δεν υπάρχουν.
Ή έτσι νομίζαμε μέχρι τώρα. Ερχεται όμως ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης και ρίχνει τη βόμβα.
«Καθώς δεν υπάρχουν πρακτικά στις συνεδριάσεις του Eurogroup, συχνά καταγράφω τις παρεμβάσεις μου και τις απαντήσεις στο κινητό μου τηλέφωνο, ιδιαίτερα όταν είναι αυθόρμητες» δήλωσε, εξηγώντας ότι κατέγραφε τις συνεδριάσεις ώστε να ενημερώνει πιστά τον πρωθυπουργό, προσθέτοντας όμως πως σέβεται την εμπιστευτικότητα των συνεδριάσεων.
Περιμέναμε πως η δήλωση αυτή θα προκαλούσε «πάταγο» και τις έντονες αντιδράσεις των υπουργών της Ευρωζώνης.
Τα σχετικά δημοσιεύματα δεν ανατροφοδοτήθηκαν από δηλώσεις των εμπλεκομένων, όπως θα ήταν αναμενόμενο.
«Οι συνεδριάσεις των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης είναι εμπιστευτικές», δήλωσε απλά ο εκπρόσωπος του Eurogroup.
Και εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά. Οταν αποκαλύπτεται ότι μια συνεδρίαση, που είναι εμπιστευτική, έχει καταγραφεί, όχι μία φορά, αλλά πολλάκις, δεν θα έπρεπε οι αντιδράσεις των συμμετεχόντων να είναι έντονες, καταγγέλλοντας και καταδικάζοντας αυτόν που το έκανε;
Επειδή δεν συνέβη, υπάρχουν δύο εκδοχές.
Σύμφωνα με την πρώτη, η συμπεριφορά και οι διάλογοι των υπουργών είναι εντός του πλαισίου, οπότε και να βγουν στον αέρα δεν τρέχει τίποτα.
Η δεύτερη εκδοχή προκαλεί υποψίες για το περιεχόμενο των συζητήσεων, συνδυαζόμενη μάλιστα με μια παλαιότερη -σε ανύποπτο χρόνο- δήλωση του Γ. Βαρουφάκη.
«Δεν μπορεί να λέμε άλλα μέσα στις συνεδριάσεις του Eurogroup και άλλα έξω», είχε πει. Δηλαδή;
Μήπως έχουν καταγραφεί φράσεις υπουργών που δεν συνάδουν με τα κείμενα των ανακοινώσεων;
Μήπως ακούγεται υπουργός να λέει πως έχει δίκιο η Ελλάδα για το αδιέξοδο του προγράμματος, ότι πρέπει να «κουρευτεί» το χρέος ή «δεν μπορώ να πείσω τους βουλευτές μου να ψηφίσουν χαλάρωση του προγράμματος» και άλλα, ενδεχομένως πολύ βαρύτερα;
Πάντως, καλύτερα να μην τα πληροφορηθούμε ποτέ.
Συνήθως το έσχατο όπλο, εάν πρόκειται για κάτι τέτοιο, χρησιμοποιείται όταν οι συνθήκες λαμβάνουν ιδιαίτερα δραματική τροπή.