Τους λόγους που την ανάγκασαν να μην επιβάλλει ποινή στη Βέροια για το περιβόητο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό έδωσε στη δημοσιότητα η Σούπερ Λίγκας.
Τους λόγους που την ανάγκασαν να μην επιβάλλει ποινή στη Βέροια για το περιβόητο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό έδωσε στη δημοσιότητα η Σούπερ Λίγκας.
Σύμφωνα με την πειθαρχική επιτροπή «οι σοβαρές και ισχυρές αμφιβολίες για την ουσιαστική βασιμότητα του κατηγορητηρίου» την οδήγησαν στην αγωωτική απόφαση για την ομάδα της Ημαθίας, αλλά και των Γιώργου Αρβανιτίδη, Γιώργου Λαναρή, σχετικά με τον αγώνα που θεωρήθηκε ύποπτο προς χειραγώγηση.
Το σκεπτικό της απόφασης, που διέρρευσε, αναφέρει πως οι αμφιβολίες «… ενισχύονται περαιτέρω και από τις ακόλουθες περιστάσεις και σκέψεις :
1) Οι χρόνοι επίτευξης των 2ου και 3ου τερμάτων (86ο και 90ο προς 91ο λεπτά αντιστοίχως) κάθε άλλο παρά δείχνουν προκαθορισμό του αποτελέσματος, διότι σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, αν το αποτέλεσμα είχε προκαθοριστεί για στοιχηματικούς λόγους, τότε δεν θα διακινδύνευαν τις επιτεύξεις των 2 εκ των 3 τερμάτων στα τελευταία λεπτά του αγώνα, όταν είναι γνωστό ότι στο άθλημα του ποδοσφαίρου παίζουν ενίοτε σημαντικό ρόλο και αστάθμητοι παράγοντες, όπως η τύχη, η αστοχία ή η κακή απόδοση των επιθετικών της αντίπαλης ομάδας, η σωματική κόπωση που εκ των πραγμάτων παρατηρείται προς το τέλος κάθε αγώνα, η λήξη του παιχνιδιού από το διαιτητή χωρίς να «κρατηθούν καθυστερήσεις» κ.ά.
2) Αν είχε προκαθοριστεί το τελικό αποτέλεσμα, τότε οι όποιες συνεννοήσεις με τους τυχόν εμπλεκόμενους ποδοσφαιριστές θα έπρεπε λογικά και με βάση την κοινή πείρα να είχαν γίνει προ της ενάρξεως του αγώνα και να μην είχαν αφεθεί για να γίνουν στην ανάπαυλα μεταξύ των δύο ημιχρόνων και μάλιστα κατά τα τελευταία λεπτά της ανάπαυλας αυτής και ενώ είχε ήδη εκπνεύσει ο προβλεπόμενος χρόνος για επάνοδο της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο και επιπλέον όταν η ομάδα και κυρίως οι φερόμενοι ως εντολοδόχοι ποδοσφαιριστές της, τελούσαν υπό την πίεση του χρόνου και του τέταρτου διαιτητή, ο οποίος βρισκόταν ήδη έξω από τα αποδυτήρια και καλούσε την ομάδα να βγει στο γήπεδο για την επανέναρξη του αγώνα.
3) Ο προπονητής Δ. Καλαϊτζίδης αναφέρει τα εξής : Προ της φυγής του από την πόρτα των αποδυτηρίων, όπου στεκόταν για να αποτρέψει την είσοδο σε αυτά του Γ. Λαναρή και ενώ ο χρόνος της ανάπαυλας είχε εκπνεύσει, ο τέταρτος διαιτητής προέβη σε τέσσερεις επανειλημμένες ειδοποιήσεις για έξοδο της ομάδας στο γήπεδο, προειδοποιώντας μάλιστα και για πειθαρχικές συνέπειες.
Ακολούθως ο μάρτυρας αυτός έφυγε προς τον αγνωστικό χώρο και τότε ο Γ. Λαναρής φέρεται να μπήκε στα αποδυτήρια και να μίλησε στους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι βγήκαν στον αγνωστικό χώρο μετά από 2-3 λεπτά. Σύμφωνα λοιπόν με τη διήγηση αυτή, η έναρξη του 2ου ημιχρόνου θα έπρεπε να έχει καθυστερήσει τουλάχιστον για ένα 5λεπτο. Εντούτοις ο διαιτητής δεν αναφέρει στο Φ.Α. καθυστέρηση της ενάρξεως του 2ου ημιχρόνου, οιασδήποτε διάρκειας, ούτε σημειώνει σε αυτό ότι η φιλοξενούμενη ομάδα καθυστέρησε να εξέλθει στον αγνωστικό χώρο μετά την ανάπαυλα».
Το σκεπτικό καταλήγει πως «… από τα παραπάνω αναφερόμενα συνάγεται ότι προκύπτουν έντονες αμφιβολίες σχετικώς με το αν αληθεύουν τα καταγγελλόμενα από τους Ν. Γεωργέα και Δ. Καλαϊτζιδη, περί προκαθορισμού του αποτελέσματος του επίμαχου ποδοσφαιρικού αγώνα.
Οι αμφιβολίες αυτές όχι μόνον δεν επιτρέπουν τον σχηματισμό εδραίας και ακλόνητης δικανικής πεποίθησης περί της βασιμότητας των υπό έλεγχο πειθαρχικών κατηγοριών, αλλά, κατά την κρίση της Επιτροπής, κλονίζουν και αναιρούν ακόμη και την δυνατότητα κατάφασης επαρκών ενδείξεων που σύμφωνα με το άρθρο 17 παρ. 7 του ΠΚ/ΕΠΟ 2014, αρκούν πλέον και υπό την ισχύ του ΠΚ/ΕΠΟ 2014, για τις περιπτώσεις πειθαρχικού ελέγχου υποθέσεων χειραγώγησης ή απόπειρας χειραγώγησης αγώνα. Επομένως, σύμφωνα με όλα όσα αναπτύχθηκαν πιο πάνω, η μεν διωκόμενη ΠΑΕ πρέπει να απαλλαγεί της πειθαρχικής κατηγορίας που της αποδόθηκε διότι η κατηγορία αυτή στερείται νομίμου βάσεως, οι δε 2ος και 3ος πειθαρχικώς διωκόμενοι (Γ. Λαναρής και Γ. Αρβανιτίδης αντιστοίχως) πρέπει να απαλλαγούν λόγω αμφιβολιών».