Επιστήμονες από το ιαπωνικό ινστιτούτο RIKEN υποστηρίζουν πως ο καλύτερος τρόπος προστασίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) από τα κάθε λογής διαστημικά «σκουπίδια» είναι μία συσκευή που βρίσκεται υπό ανάπτυξη για επιταχυντές επόμενης «γενιάς».
Επιστήμονες από το ιαπωνικό ινστιτούτο RIKEN υποστηρίζουν πως ο καλύτερος τρόπος προστασίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) από τα κάθε λογής διαστημικά «σκουπίδια» είναι μία συσκευή που βρίσκεται υπό ανάπτυξη για επιταχυντές επόμενης «γενιάς».
Η συσκευή αυτή είναι ουσιαστικά ένα πανίσχυρο λέιζερ, το οποίο θα μπορεί να αλλάξει την πορεία κάθε αντικειμένου που πλησιάζει με ταχύτητα τον ISS.
Σύμφωνα με τη NASΑ, περισσότεροι από 3.000 τόνοι «σκουπιδιών» κινούνται σε τροχιά γύρω από τη Γη, όπως εγκαταλελειμμένοι δορυφόροι, εξαρτήματα πυραύλων ή ακόμη και θραύσματα από τις συγκρούσεις τέτοιων παλιών σκαφών.
Αν και τα αντικείμενα με μέγεθος μεγαλύτερο από 10 εκατοστά μπορούν να εντοπισθούν από τους αστροναύτες, με δεδομένο πως η ταχύτητα των «σκουπιδιών» αγγίζει συχνά έως και τα 36.000 χλμ./ώρα, ακόμη και ένα μικρό θραύσμα με μέγεθος 1-10 εκατοστών είναι πιθανό να προκαλέσει σημαντική ζημιά στο περίβλημα του Σταθμού.
Η πρόταση των ερευνητών περιλαμβάνει και την αξιοποίηση του Extreme Universe Space Observatory (EUSO), ενός διαστημικού τηλεσκοπίου που θα εγκατασταθεί στην ιαπωνική μονάδα του ISS το 2015. Κι αυτό γιατί, παρόλο που το τηλεσκόπιο σχεδιάστηκε αρχικά για την ανίχνευση των κοσμικών ακτίνων, χάρις στο ευρύ «οπτικό πεδίο» και την ευαισθησία του, θα έχει την ικανότητα να εντοπίσει και τις δυνητικές απειλές.
Σε αυτή την περίπτωση, θα τίθεται σε λειτουργία το Coherent Amplification Network (CAN), μια διάταξη που θα μπορεί να παράγει ισχυρές δέσμες λέιζερ και να «βομβαρδίσει» το αντικείμενο, προκαλώντας έτσι την εξάχνωση ενός επιφανειακού στρώματος από το υλικό του. Το υλικό αυτό θα μετατρέπεται σε ενεργητικό πλάσμα, λειτουργώντας ουσιαστικά σαν προωστικό αέριο που θα επιταχύνει το «σκουπίδι» προς τη γήινη ατμόσφαιρα, όπου θα πυρακτώνεται με την είσοδό του.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το CAN θα έχει εμβέλεια 100 χιλιομέτρων και θα χρειάζεται μπαταρίες ιόντων λιθίου με βάρος μόλις 8 κιλών για να λειτουργήσει. Μάλιστα, για να επιβεβαιώσουν τους υπολογισμούς τους, σχεδιάζουν να στείλουν στον ISS ένα μικρό πρωτότυπο του συστήματος, δηλαδή μια μικρογραφία του EUSO και του CAN, για να το δοκιμάσουν σε πραγματικές συνθήκες.
Αν οι δοκιμές ολοκληρωθούν με επιτυχία και τελικά η ιδέα αξιοποιηθεί σαν «ασπίδα» προστασίας του Σταθμού, οι επιστήμονες υποστηρίζουν θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί και αυτόνομα, για να απομακρυνθεί ένας μεγάλος όγκος διαστημικών «σκουπιδιών» από τα όρια της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας.
Σε αυτή την περίπτωση, υποστηρίζουν, θα χρειασθεί ένας δορυφόρος εξοπλισμένος με μια ακόμη πιο ισχυρή παραλλαγή του λέιζερ, ο οποίος θα ακολουθεί τροχιά που θα περνά πάνω από τους δύο πόλους.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο δορυφόρος θα μπορεί έτσι να καταστρέφει ένα «σκουπίδι» ανά 5 λεπτά, δηλαδή 100.000 κάθε χρόνο. Επομένως, εκτιμούν πως σε 50 μήνες θα έχουν εξαφανισθεί όλα τα απειλητικά αντικείμενα που σήμερα περιφέρονται σε υψόμετρο 500-1.000 χιλιομέτρων πάνω από τη Γη.
Οι ίδιο αναγνωρίζουν πως για να εφαρμοσθεί η ιδέα θα πρέπει να λυθεί μια σειρά από τεχνικά προβλήματα, προσθέτουν όμως πως το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση.