Αθλητικά
Κυριακή, 17 Μαΐου 2015 22:54

Ευρωλίγκα: Δεύτερος στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός, ο τίτλος στη Ρεάλ

Ο Ολυμπιακός έκανε την υπέρβαση με τη συμμετοχή του στον τελικό της φετινής Ευρωλίγκας αλλά δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει το «θαύμα» απέναντι στην οικοδέσποινα του φάιναλ-4, Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία επιζητούσε τον τίτλο εδώ και 20 χρόνια (από το 1995) και τελικά τον κατάκτησε στην έδρα της, επικρατώντας των «ερυθρόλευκων» με 78-59 και προσθέτοντας στη συλλογή της το ένατο τρόπαιο.

Ο Ολυμπιακός έκανε την υπέρβαση με τη συμμετοχή του στον τελικό της φετινής Ευρωλίγκας αλλά δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει το «θαύμα» απέναντι στην οικοδέσποινα του φάιναλ-4, Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία επιζητούσε τον τίτλο εδώ και 20 χρόνια (από το 1995) και τελικά τον κατάκτησε στην έδρα της, επικρατώντας των «ερυθρόλευκων» με 78-59 και προσθέτοντας στη συλλογή της το ένατο τρόπαιο.

Παρά την ατυχή έκβαση του αγώνα η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έδωσε σε ακόμη ένα παιχνίδι και την ψυχή της, «προδόθηκε» όμως από την κούραση λόγω της υπερπροσπάθειας στον ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την αστοχία που μεταφράστηκε σε 5/23 τρίποντα και μόλις 12/26 βολές (!) και τα χαμένα ριμπάουντ, με τη Ρεάλ να μετρά 40 έναντι 25 του Ολυμπιακού.

Στο πρώτο δεκάλεπτο η ελληνική ομάδα είχε τον έλεγχο του ρυθμού με πολύ καλή άμυνα και καλά οργανωμένες επιθέσεις προηγήθηκε με 19-15. Στη δεύτερη περίοδο όμως κυριεύτηκε από ανεξήγητη βιασύνη, έχασε τις καλές επιλογές του, άρχισε να υστερεί στην οργάνωση (10 λάθη) και κάπως έτσι η Ρεάλ έκλεισε το ημίχρονο προηγούμενη με 35-28.

Στα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου με σερί 12-0 ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 41-40, όμως τρία χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και ο οίστρος του Κάρολ, που σκόραρε 11 σερί πόντους (!), έφερε το 44-51 στο 29ο λεπτό. Οι «ερυθρόλευκοι» προσπάθησαν εκ νέου, μείωσαν τους επτά (55-62) παίζοντας εξαιρετικές άμυνες, αλλά το πρόβλημα ήταν... μπροστά.

Ο Ολυμπιακός έχασε τέσσερις συνεχείς επιθέσεις, ο Νοτσιόνι έφερε με τρίποντο τη διαφορά στο +10 (65-55) και από εκείνο το σημείο και ύστερα ο αγώνας πήρε το δρόμο του, που ατυχώς για τον πειραϊκό σύλλογο ήταν χωρίς επιστροφή αφού η ψυχική αντοχή του είχε πια στερέψει...