Η άνοδος της στάθμης των ωκεανών επιταχύνεται κυρίως λόγω του λιωσίματος των πάγων, σύμφωνα με τελευταία έρευνα, η οποία διαψεύδει πρόσφατες θεωρίες που υποστήριζαν την ύπαρξη κάποιων φυσικών αλλά άγνωστων παραγόντων που μετρίαζαν το φαινόμενο και επιβράδυναν την άνοδο των υδάτων.
Η άνοδος της στάθμης των ωκεανών επιταχύνεται κυρίως λόγω του λιωσίματος των πάγων, σύμφωνα με τελευταία έρευνα, η οποία διαψεύδει πρόσφατες θεωρίες που υποστήριζαν την ύπαρξη κάποιων φυσικών αλλά άγνωστων παραγόντων που μετρίαζαν το φαινόμενο και επιβράδυναν την άνοδο των υδάτων.
Σύμφωνα με την Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας ανέβηκε 19 εκατοστά από το 1901 έως το 2010, δηλαδή 1,7 χιλιοστά ετησίως κατά μέσο όρο.
Ωστόσο από το 1993 έως το 2010, ο ρυθμός ανόδου αυξήθηκε στα 3,2 χιλιοστά το χρόνο, παρά τους ισχυρισμούς μίας αμφιλεγόμενης έρευνας του 2014 που ανέφερε ότι η άνοδος των υδάτων ήταν πιο αργή την τελευταία δεκαετία, σε σχέση με τη δεκαετία που προηγήθηκε.
Τόσο η έρευνα του ΟΗΕ όσο και η έρευνα του 2014 χρησιμοποίησαν δορυφορικά δεδομένα για να μετρήσουν τις μεταβολές της στάθμης της θάλασσας, όμως δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους το σημαντικό παράγοντα της «κάθετης κίνησης του εδάφους», δηλαδή τις φυσικές κινήσεις της επιφάνειας της Γης λόγω σεισμών, ανυψώσεων και καταπτώσεων.
Για παράδειγμα, κομμάτια του βορείου ημισφαιρίου ακόμα υψώνονται σήμερα μετά το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων, ως αντίδραση στο λιώσιμο των πάγων που προηγουμένως με το βάρος τους πίεζαν ασφυκτικά το έδαφος.
Η νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Τασμανίας στην Αυστραλία έλαβε υπ’ όψιν αυτά τα φαινόμενα, και κάνοντας παράλληλα χρήση ωριαίων δεδομένων από ένα δίκτυο μετρητών παλίρροιας σε όλους τους ωκεανούς, κατάφερε να προσδιορίσει μεγαλύτερη ακρίβεια το ρυθμό ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Συγκεκριμένα από το 1993 έως τα μέσα του 2014 η στάθμη ανέβαινε κατά 2,6 με 2,9 χιλιοστά το χρόνο, με ένα περιθώριο σφάλματος 0,4 χιλιοστών, και στα πιο πρόσφατα έτη ο ρυθμός επιταχύνθηκε, σύμφωνα με τον Κρίστοφερ Γουώτσον, επικεφαλής της μελέτης.
«Η επιτάχυνση είναι υψηλότερη από αυτή που παρατηρήθηκε τον εικοστό αιώνα, αλλά σε λογική αναλογία με την επιτάχυνση της συνεισφοράς των επιφανειακών πάγων της Γροιλανδίας και της Δυτικής Ανταρκτικής κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου», πρόσθεσε ο Γουώτσον.
Ως το τέλος του αιώνα η μέση άνοδος της στάθμης μπορεί να φτάσει έως και τα 63 εκατοστά, γεγονός που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων σε παραθαλάσσιες περιοχές, σύμφωνα με το IPCC.