Η προσπάθεια να σπάσουν τα δεσμά και οι αγκυλώσεις της ελληνικής πραγματικότητας που εγκλωβίζουν ακόμη και σήμερα την επιχειρηματικότητα μοιάζει -δυστυχώς- σαν την προσπάθεια κατάργησης των μνημονίων.
Από την έντυπη έκδοση
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ
[email protected]
Η προσπάθεια να σπάσουν τα δεσμά και οι αγκυλώσεις της ελληνικής πραγματικότητας που εγκλωβίζουν ακόμη και σήμερα την επιχειρηματικότητα μοιάζει -δυστυχώς- σαν την προσπάθεια κατάργησης των μνημονίων.
Δύσκολη, αν όχι ανέφικτη, όσο κι αν αλλάζουν τα ονόματα…
Και αυτό γιατί η επιχειρηματικότητα σε όλες τις περιόδους της πρόσφατης οικονομικής μας ιστορίας έτεινε, και τολμώ να πω τείνει, να θεωρείται… έγκλημα.
Γι’ αυτό και τιμωρείται καθημερινά, και δυστυχώς είναι άγνωστο για πόσα χρόνια ακόμη, στο βασίλειο της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας και της υψηλής φορολογίας.
Αν δεν εκλείψουν τα τρία αυτά κακά του τόπου, που μας ταλανίζουν ακόμη και σήμερα, δυστυχώς η επιχειρηματικότητα θα παλεύει μόνη της και οι ικανότητες των Ελλήνων επιχειρηματιών, που διαβλέπουν ευκαιρίες επένδυσης ακόμη και σε καιρούς ύφεσης και προσπαθούν να αξιοποιήσουν τα όποια συγκριτικά πλεονεκτήματα βλέπουν ώστε να δημιουργήσουν προστιθέμενη αξία, θα εγκλωβίζονται στα γρανάζια της ελληνικής απραξίας.
Δεν είναι όμως μόνο η γραφειοκρατία και η υψηλή φορολογία που πρέπει να διορθωθούν για να στηριχθούν η έρευνα, η καινοτομία και οι επενδύσεις. Χρειάζονται και συγκεκριμένες πολιτικές.
Πολιτικές που να στοχεύουν και στα εξής:
* Ενίσχυση των προγραμμάτων επιχορήγησης της νεανικής επιχειρηματικότητας, ώστε να μειώνεται σημαντικά το κόστος ίδρυσης μιας νέας επιχείρησης.
* Ενίσχυση των επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν σύγχρονες τεχνολογίες.
* Βελτίωση των όρων εκπαίδευσης σχετικά με τους όρους λειτουργίας και ανάπτυξης των αγορών, με τα ανώτατα πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα να διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο.
* Σύνδεση της παρεχόμενης επιστημονικής γνώσης με τις ανάγκες της αγοράς.
* Σημαντικές παροχές προς τις εξαγωγικές επιχειρήσεις, κυρίως μέσω διευκολύνσεων που αφορούν την επιστροφή του φόρου προστιθέμενης αξίας.
Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα είναι αυτό της χρηματοδότησης, αλλά και της αδυναμίας απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων και αξιοποίησης χρηματοδοτικών εργαλείων που παρέχονται από την Ε.Ε.
Ισως ακούγεται σκληρό, αλλά πιστεύω ότι η χώρα μας παραμένει «εχθρική» στην επιχειρηματικότητα.
Και μπορεί οι προθέσεις όλων να είναι καλές, το μείζον όμως είναι ότι οι αποφάσεις για τη στήριξη των επιχειρηματιών, ακόμη και όταν λαμβάνονται, δεν υλοποιούνται.
Ετσι, το σημερινό περιβάλλον δημιουργεί αμέτρητα εμπόδια στις επιχειρήσεις με αποτέλεσμα να περιορίζεται σημαντικά η ικανότητά τους να λειτουργούν ανταγωνιστικά σε ένα περιβάλλον ραγδαίων οικονομικών και τεχνολογικών εξελίξεων.
Και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει όσο δεν υιοθετείται ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο με επίκεντρο την επιχειρηματικότητα και όσο η επιχειρηματικότητα θα υφίσταται την ταλαιπωρία της γραφειοκρατίας, τα βάρη της φορολογίας, τον λαβύρινθο της πολυνομίας, την αντι-επιχειρηματική νοοτροπία, τον ζηλότυπο κρατικό παρεμβατισμό.