Ο αναγκαστικός δανεισμός του Δημοσίου, στον οποίο υποχρεώνονται εκατοντάδες δημόσιοι φορείς, θα μπορούσε να γίνει χωρίς να αποκτήσει τον δραματικό χαρακτήρα που προσδίδει η υλοποίησή του με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, γράφει ο Πάνος Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Κακούρη
[email protected]
Ο αναγκαστικός δανεισμός του Δημοσίου, στον οποίο υποχρεώνονται εκατοντάδες δημόσιοι φορείς, θα μπορούσε να γίνει χωρίς να αποκτήσει τον δραματικό χαρακτήρα που προσδίδει η υλοποίησή του με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
Το πρακτικό αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο εάν γινόταν με μια τροπολογία, αλλά θα απουσίαζε η κλιμάκωση του δράματος.
Το μήνυμα που έστειλε σαφώς η κυβέρνηση με την προχθεσινή ΠΝΠ είναι πως το Δημόσιο δεν έχει ρευστό να πληρώσει τις άμεσες υποχρεώσεις του, ήτοι δαπάνες, η μη εκπλήρωση των οποίων συνιστά χρεοκοπία. Αυτές είναι οι πληρωμές μισθών και συντάξεων και τα τοκοχρεολύσια.
Οι υπόλοιπες δαπάνες σπάνια πληρώθηκαν στην ώρα τους ακόμη και στις καλές εποχές, πόσο μάλλον τώρα, στις δύσκολες.
Το μήνυμα πως ξεμένουμε από ρευστό στέλνεται σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η διαπραγμάτευση στο Παρίσι προχωρεί μεν, αλλά όχι με ρυθμό που οδηγεί σε άμεση συμφωνία.
Παράλληλα, οι Ελληνες πολίτες βομβαρδίζονται από αναφορές σε μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού για χρεοκοπία και Grexit και ακούν τους εταίρους να χρησιμοποιούν διπλή γλώσσα: «Υπάρχει πρόοδος στη διαπραγμάτευση, αλλά απομένουν πολλά και εάν δεν συμφωνήσει η Ελλάδα, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι» κ.λπ. κλ.π.
Μέσα σ’ όλα αυτά έρχεται και η ΠΝΠ για να επιτείνει τη σύγχυση και την αγωνία των πολιτών, με σκεπτικό μάλιστα στο οποίο αναφέρεται ότι η ΠΝΠ εκδίδεται για «έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης».
Στο κλίμα αυτό, οι τρομαγμένοι πολίτες θα αποδεχτούν ευκολότερα τον «έντιμο συμβιβασμό με τους θεσμούς», όπως εκτιμούν κυβερνητικοί κύκλοι, ενώ εάν υπάρχει χαλαρότητα, οι αντιδράσεις θα είναι περισσότερες.
Η κυβέρνηση, πάντως, βρήκε σύμμαχο υψηλόβαθμο στέλεχος της Ευρωζώνης, που δήλωσε ξεκάθαρα χθες πως η δέσμευση των διαθεσίμων ήταν αίτημα των «θεσμών» και εφαρμόζεται και αλλού, όπως στην Ολλανδία.
Ελάχιστα μας παρηγορεί αυτό, γιατί οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Π.χ., ο Δήμος της Χάγης και να δώσει τα διαθέσιμά του στην κεντρική τράπεζα της Ολλανδίας ξέρει πως θα τα έχει στη διάθεσή του όποτε τα χρειαστεί. Ομως, εδώ, π.χ., ο Δήμος Ξηρομέρου δεν θα τα έχει.
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημ. Μάρδας, που έγινε αποδέκτης έντονων αντιδράσεων στη συνεδρίαση της ΚΕΔΕ, είπε πως «ο δανεισμός είναι βραχυχρόνιος» και ότι θα υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης από τους δήμους, άμεσα, μέχρι το 10% του ποσού και σε δύο μέρες εάν το ποσό είναι μεγαλύτερο.
Ο εσωτερικός δανεισμός έχει νόημα όταν είναι να διευκολύνει το κράτος, προσωρινά, για την πληρωμή άμεσων υποχρεώσεων.
Σε μόνιμη βάση είναι αναποτελεσματικός, γιατί κάποια στιγμή τα δανεικά πρέπει να επιστραφούν. Και για να τα επιστρέψει το Δημόσιο πρέπει να τα έχει. Και αυτό θα συμβεί μόνο με συμφωνία.