Σημαντικά έργα των Βολανάκη, Λύτρα, Γαΐτη, Σπυρόπουλου, Μόραλη, Παρθένη, Τσαρούχη, Βασιλείου, Ακριθάκη, Στάμου, Κάνθου, Βότση και Στεφανίδου αναμένεται ότι θα ηγηθούν του «Greek Sale» της Cypria, το βράδυ της 19ης Μαΐου στη Λευκωσία.
Σημαντικά έργα των Βολανάκη, Λύτρα, Γαΐτη, Σπυρόπουλου, Μόραλη, Παρθένη, Τσαρούχη, Βασιλείου, Ακριθάκη, Στάμου, Κάνθου, Βότση και Στεφανίδου αναμένεται ότι θα ηγηθούν του «Greek Sale» της Cypria, το βράδυ της 19ης Μαΐου στη Λευκωσία.
Τα έργα αρχικά θα παρουσιαστούν στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στην Αθήνα, από 17 έως 19 Απριλίου. Θα ακολουθήσει η παρουσίασή τους στην «Coningsby Gallery» στο Λονδίνο, από 24 Απριλίου έως 1 Μαΐου, και ακολούθως στη Κύπρο όπου θα παρουσιαστούν στη Cypria, από τις 13 έως τις 19 Μαΐου.
Θα παρουσιαστούν συνολικά 90 έργα Ελλήνων καλλιτεχνών, στη πλειονότητά τους του 19ου και 20ού αιώνα, ενώ πολλά από αυτά εμφανίζονται για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια σε ιδιωτικές συλλογές. Ανάμεσα στα πιο περιζήτητα έργα της δημοπρασίας συγκαταλέγονται: το «Transport Individuel» του Γιάννη Γαΐτη, το «The Greek brig Aris» του Κωνσταντίνου Βολανάκη, το «Quince» του Νικηφόρου Λύτρα, το «Image E P» του Γιάννη Σπυροπουλου και ένα τοπίο του 1966 του Κύπριου ζωγράφου Τηλέμαχου Κάνθου.
Η διευθύνων σύμβουλος της Cypria, Ρίτσα Κυριάκου, σχολίασε: «Η αγορά ακριβής τέχνης γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστική. Αυτό παρατηρείται σε όλο το κόσμο. Ακόμη και σε καιρούς οικονομικής λιτότητας η επενδυτική αξία των έργων τέχνης αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Επίσης, έχει σημειωθεί άνοδος στον αριθμό των ξένων συλλεκτών που ενδιαφέρονται για ελληνικά έργα, κάτι που δείχνει ότι η ελληνική τέχνη αποκτά μεγαλύτερη εκτίμηση από διεθνείς συλλέκτες όσον αφορά την αισθητική και επενδυτική της αξία. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι κάτι που θα δημιουργήσει την ανάγκη για επιστροφή στην αγορά περισσότερων σπάνιων έργων που ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές».
Έργα και καλλιτέχνες
Το «Transport Individuel» (185 x 60 x 48 cm) του Γαΐτη αποτελεί ένα μοναδικό δείγμα της σειράς «Le Cyclistes», με κατασκευές από ζωγραφισμένο ξύλο και μέταλλο. Στο έργο, η εμβληματική φιγούρα του ζωγράφου, το ανθρωπάκι, αποδρά από το πλήθος βρίσκοντας τη δική του θέση στο κόσμο, έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην ατομικότητά του. Ο Γιάννης Γαΐτης (1923 - 1984) έχει ένα καυστικό χιούμορ ως προς την κοινωνική κριτική του, που το παρουσιάζει στις αλληλεπιδράσεις που έχει το ανθρωπάκι με το περιβάλλον του - άλλοτε χάνοντας την ταυτότητά του μέσα στην ομοιότητα του πλήθους και άλλοτε αποκτώντας την πανηγυρικά.
Το «Greek brig Aris» (100 x 80 cm, λάδι σε καμβά) είναι μια αναπαράσταση του πραγματικού πυρπολικού «Aris», γνωστού για τη συμμετοχή του στις ναυμαχίες των οθωμανικών χρόνων. Το πλοίο απέκτησε φήμη μετά την ναυμαχία του Ναβαρίνου, στις 8 Μαΐου του 1825. Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837- 1907), σπουδαίος θαλασσογράφος του 19ου αιώνα, υπήρξε λεπτομερής στις αναπαραστάσεις των θεμάτων του και δραματικός στην εικαστική τους απόδοση. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, το ελληνικό πυρπολικό παραπέμπει στην φορτισμένη ατμόσφαιρα της εποχής, αποδίδοντας τον μυστηριακό της χαρακτήρα, καθώς το πλοίο πλέει στη κυματισμένη θάλασσα, κάτω από απειλητικούς ουρανούς.
Το έργο του Γιάννη Σπυρόπουλου «Image EP» (80 x 65 cm, μικτή τεχνική σε καμβά) επιστρέφει στην αγορά μετά από διάστημα μεγαλύτερο από πέντε δεκαετίες, κατά τις οποίες βρισκόταν σε ιδιωτική συλλογή. Ένας από τους γνωστότερους Έλληνες καλλιτέχνες διεθνώς, ο Σπυρόπουλος θεωρείται ο πρωτοπόρος της αφηρημένης ζωγραφικής στην Ελλάδα αντλώντας την έμπνευσή του από το ουσιώδες, το οποίο και επιστρέφει αριστουργηματικά στην ζωγραφική επιφάνεια. Υπέρμαχος της αφηρημένης ζωγραφικής, καλεί τους θεατές να δουν τον πίνακα χωρίς να αναζητούν μηνύματα. Έχει μείνει γνωστή η ρήση του: «Εγώ ζωγραφίζω, δεν εξηγώ …».
Ο πίνακας «Quince» (28 x 20 cm, λάδι σε καμβά) αποτελεί μια σημαντική νεκρή φύση του Νικηφόρου Λύτρα (1832 - 1904). Εκπρόσωπος της Σχολής του Μονάχου, ο Λύτρας προσέγγισε την τέχνη μέσα από την αυστηρότητα και την πειθαρχία του ακαδημαϊκού ρεαλισμού.
Το τοπίο (50 x 71 cm, λάδι σε καμβά) του Τηλέμαχου Κάνθου (1910 - 1993) αιχμαλωτίζει την ευφορία που είχε καταλάβει την Κύπρο στα χρόνια που ακολούθησαν την ανεξαρτησία της. Ήταν η εποχή της ειδυλλιακής ηρεμίας και αισιοδοξίας, κατά τη διάρκεια της οποίας ο καλλιτέχνης βίωσε απολαυστικά την εμπειρία της. Τα μεστά, τολμηρά του πράσινα, οι ξεκάθαρες γραμμές του αποπνέουν μια αυτοπεποίθηση δημιουργώντας παράλληλα ένα ανακουφιστικό συναίσθημα.
naftemporiki.gr