Η «ελληνική περίπτωση» θα… διδάσκεται ως παράδειγμα υπέρτατης στρέβλωσης στην αντίληψη της πραγματικότητας. Και μάλιστα από μια κοινωνία με τυπικά υψηλό επίπεδο μόρφωσης, υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα ως το 2010, που την εποχή της απελευθέρωσης στη διακίνηση των πληροφοριών δεν αποδέχεται τη «χρεοκοπία» της, γράφει ο Κώστας Ιωαννίδης.
Από την έντυπη έκδοση
Η «ελληνική περίπτωση» θα… διδάσκεται ως παράδειγμα υπέρτατης στρέβλωσης στην αντίληψη της πραγματικότητας. Και μάλιστα από μια κοινωνία με τυπικά υψηλό επίπεδο μόρφωσης, υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα ως το 2010, που την εποχή της απελευθέρωσης στη διακίνηση των πληροφοριών δεν αποδέχεται τη «χρεοκοπία» της.
Γιατί το σύνολο του πολιτικού δυναμικού την έχει εκπαιδεύσει με σειρά στρεβλώσεων στο να βλέπει… το «μνημόνιο» και όχι τη στήριξη.
Επαναλαμβάνουμε. Η χώρα εδώ και χρόνια «ζούσε» και εξακολουθεί να χρειάζεται σταθερά δανεικά, για να διατηρεί σε λειτουργία την οικονομία της.
Οι αγορές δεν της δίνουν και μόνο οι εταίροι και το ΔΝΤ εξακολουθούν να προσφέρονται. Ο λόγος που όρθωσαν τοίχο στο ελληνικό κράτος οι αγορές είναι καθαρός. Οι οίκοι αξιολόγησης της ικανότητας αποπληρωμής δανείων έχουν τοποθετήσει την ελληνική οικονομία στις αναξιόπιστες.
Αν απορρίψουμε ως κράτος τη στήριξη που προσφέρουν οι εταίροι και το ΔΝΤ, τότε η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας θα βουλιάξει ακόμα περισσότερο, ενώ η οικονομία μας δεν μπορεί να αυτοτροφοδοτηθεί. Αλλά εδώ και χρόνια στη χώρα δεν τονίζεται η στήριξη και η κρισιμότητα των κεφαλαίων που δίδονται, αλλά τα μέτρα που συνοδεύουν αυτή τη βοήθεια και η… «εχθρότητα» των αγορών.
Το κόμμα που εκ των συνεχών υποβαθμίσεων της αξιοπιστίας της χώρας ξεκίνησε την ιστορία της βοήθειας που χρειαζόταν για να μην κηρυχθεί σε άτακτη πτώχευση η ελληνική οικονομία, μήνες πριν από την πρώτη στήριξη δήλωνε ότι λεφτά υπάρχουν. Γι’ αυτό ψηφίστηκε.
Τον Δεκέμβριο του 2009 ανακοίνωσε, πυροδοτώντας τις υποβαθμίσεις, πως τα δεδομένα που έστελνε η χώρα στους θεσμούς της Ε.Ε. ήταν «βελτιωμένα», αποκαλύπτοντας πώς έβλεπαν τους εταίρους και τις αγορές οι πολιτικοί που κυβέρνησαν.
Ποτέ οι Ελληνες πολιτικοί δεν δυσαρέστησαν το κοινό τους, υπογραμμίζοντας τις υποχρεώσεις από τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη. Το ίδιο μονοπάτι ακολούθησαν και οι νικητές στις εκλογές το 2012, με τις υποσχέσεις πως η βοήθεια από τους εταίρους θα μπορούσε να έρθει χωρίς απάνθρωπα «μνημόνια».
Οι εταίροι επέμεναν πως εκείνοι ζητούσαν οικονομικά αποτελέσματα και δεν όριζαν τον δρόμο για να τα πετύχει η χώρα, έκαναν δε και το κούρεμα με το PSI, απαιτώντας έκτοτε μεγαλύτερες εγγυήσεις.
Η κοινωνία «βλέπει» τις υποχρεώσεις από τα προγράμματα στήριξης και αγνοεί τα δισ. ευρώ που απορροφήσαμε για να συνεχίσουμε να αποπληρώνουμε τα δάνεια που ασυλλόγιστα πήραμε πριν από το 2010 και έληγαν.
Η στήριξη, που έρχεται πριν από το μνημόνιο, είναι πάλι αναγκαία. Ετσι, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμοι να κατηγορήσουν την κυβέρνηση, αν πετύχει επιπλέον στήριξη, πως επέβαλε νέο… «μνημόνιο».
Απαντες αυτοαναιρούνται αναλόγως της ισχύος τους στη Βουλή και οι πολίτες βουτάνε στα «Πάθη» τους, χωρίς να συνειδητοποιούν τη βάση των βασάνων τους.
ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ - [email protected]