Η αποστολή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σε Βρυξέλλες αύριο και Βερολίνο τη Δευτέρα είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς τα ζητούμενα είναι η αποκατάσταση της ρευστότητας στην οικονομία και η άρση της αβεβαιότητας που βιώνουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, η οποία τροφοδοτείται συχνά από άστοχες δηλώσεις και αναφορές, από το εσωτερικό και το εξωτερικό, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Η αποστολή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σε Βρυξέλλες αύριο και Βερολίνο τη Δευτέρα είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς τα ζητούμενα είναι η αποκατάσταση της ρευστότητας στην οικονομία και η άρση της αβεβαιότητας που βιώνουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, η οποία τροφοδοτείται συχνά από άστοχες δηλώσεις και αναφορές, από το εσωτερικό και το εξωτερικό.
Ο διπλωματικός αυτός πυρετός, που περιλαμβάνει τη χθεσινή συνάντηση με την υφυπουργό των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ (που είναι επίσης μείζονος σημασίας), αλλά και την πενταμερή που έχει ζητηθεί με τους Αγκελα Μέρκελ, Φρανσουά Ολάντ, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και Μάριο Ντράγκι στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής, έχει συγκεκριμένη στόχευση, αλλά δεν είναι βέβαιο πως υπάρχουν και τα μέσα για να επιτευχθεί.
Εφόσον το ζητούμενο στη συνάντηση με την καγκελάριο είναι η αποκατάσταση της ηρεμίας στην ελληνική οικονομία, η επιτυχία της είναι μονόδρομος.
Οι δύο ηγέτες θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν απευθείας, και όχι μέσω τρίτων, και να δουν πού μπορούν να συγκλίνουν και κυρίως το πώς, αφού η επικοινωνία μεταξύ των υπουργείων Οικονομικών Ελλάδας και Γερμανίας είναι προβληματική και γίνεται μόνο μέσω παράλληλων συνεντεύξεων και διαλέξεων.
Ο χρόνος σε καμία περίπτωση δεν είναι με το μέρος μας και παρ’ όλα αυτά φροντίζουμε να τροφοδοτούμε την καχυποψία των εταίρων είτε με συναντήσεις των τεχνικών κλιμακίων σε… πάρκινγκ ξενοδοχείων είτε με την απραξία.
Παράδειγμα. Εχουν προταθεί στο Eurogroup περίπου επτά μεταρρυθμίσεις, ελληνικής έμπνευσης, γεγονός που αποτελεί θετική εξέλιξη, αλλά μέχρι τώρα οι εταίροι έχουν δει μόνο τίτλους και τίποτα περισσότερο.
Δεν εξειδικεύτηκε καμία, ώστε και η κυβέρνηση να υποστηρίξει ότι προχωρεί στη διαδικασία συνεννόησης και οι «θεσμοί» να διαπιστώσουν ότι πράγματι κάτι κινείται στην Ελλάδα και να το χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι ή ως επιχείρημα για να πείσουν και τους δύσπιστους της Ευρωζώνης.
Η Αγκελα Μέρκελ -και οποιοσδήποτε άλλος- δύσκολα θα δεχτεί ξανά μόνο υποσχέσεις, χωρίς κανένα αντίκρισμα. Στο πλαίσιο αυτό, η αποστολή του Αλέξη Τσίπρα σε Βρυξέλλες και Βερολίνο είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Το πιο καταστροφικό σενάριο είναι η συνέχιση της ίδιας κατάστασης.
Δηλαδή με καθημερινές δηλώσεις στελεχών του Eurogroup που δεν αποκλείουν το Grexit, αλλά και με αναφορές όπως αυτή του επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντέισελμπλουμ, που απειλεί με εφαρμογή και στην Ελλάδα του σχεδίου της Κύπρου, εάν δεν υπάρξει συμφωνία μέχρι τον Ιούνιο.
Ο επικεφαλής του Eurogroup έχει πολλούς τρόπους να πιέσει ή να πείσει την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμα, αλλά επιλέγει τον χειρότερο, προκαλώντας ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα, αφού είναι αδύνατο να μην καταλαβαίνει την πρόσθετη ζημιά που προκαλεί στην ελληνική οικονομία και στις τράπεζες.
Εκτός κι αν δεν εκφράζει μόνο τον εαυτό του.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]