Ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Βίκτορ Χριστένκο διορίστηκε από τον Βλαντίμιρ Πούτιν προσωρινός πρωθυπουργός, μετά την παραίτηση σύσσωμου του κυβερνητικού επιτελείου του Μιχαήλ Κασιάνοφ με απόφαση του αρχηγού του Κρεμλίνου.
«Σύμφωνα με το άρθρο 117 του Συντάγματος, αποφάσισα την παραίτηση της κυβέρνησης για να δείξω ποιά είναι η θέση μου για την κατεύθυνση την οποία πρέπει να λάβει η χώρα μετά την 14η Μαρτίου», ημερομηνία διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών, είπε ο κ. Πούτιν σε τηλεοπτική ομιλία του. Η ανακοίνωση προκάλεσε αναστάτωση στη ρωσική χρηματιστηριακή αγορά, όπου καταγράφηκαν απώλειες από 3%-5% στις μετοχικές αξίες.
Το Associated Press μεταδίδει ότι εδώ και μήνες στους διαδρόμους της ρωσικής εξουσίας κυκλοφορούσαν πληροφορίες ότι οι μέρες του Κασιάνοφ, του τελευταίου υψηλόβαθμου κυβερνητικού «κληρονομιά» από την εποχή Γιέλτσιν, ήταν μετρημένες. (Ο απελθών πρωθυπουργός διατηρούσε στενούς δεσμούς με επιχειρηματίες που απέκτησαν τεράστια περιουσία επί Γέλτσιν και οι οποίοι δεν έχουν την εύνοια του Πούτιν).
Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση θα έπρεπε να υποβάλουν παραίτηση την επομένη των εκλογών, ακόμη και αν ο Πούτιν επανεκλεγεί (κάτι που θεωρείται βέβαιο). Τρεις εβδομάδες πριν από τον πρώτο γύρο της εκλογικής αναμέτρησης, ο Πούτιν αιφνιδιάζει τους συμπατριώτες του με την κίνησή του αυτή. Το Associated Press εκτιμά ότι ο ανασχηματισμός θα τόν βοηθήσει να αρχίσει να εφαρμόζει καίριες μεταρρυθμίσεις ενόψει προεδρικών εκλογών.
Ο Πούτιν παραμένει ένα αίνιγμα. Η διακυβέρνηση του έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: την αυξανόμενη συγκέντρωση της εκτελεστικής εξουσίας στο Κρεμλίνο εις βάρος του κοινοβουλίου. Οι απόψεις εκείνων που προέβλεπαν στις αρχές της δεκαετίας του '90 ότι οι αυταρχικές παραδόσεις της Ρωσίας θα επιβιώσουν, δικαιώθηκαν. Σύμφωνα με την οργάνωση Freedom Group, υπάρχει μια οπισθοχώρηση σε διάφορους τομείς, όπως η διαφάνεια του εκλογικού συστήματος, η ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης ή το δικαστικό και νομοθετικό πλαίσιο. Με άλλα λόγια, ο Πούτιν δεν κατόρθωσε να σταματήσει τον κατήφορο που ξεκίνησε το 1996, όταν ο Μπόρις Γιέλτσιν κέρδισε μια δεύτερη θητεία με τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης.